(παρτ)ειδα...

αποψε λεω να παιξουμε ενα παιχνιδι...

διαφορετικο απο αυτα που συνηθιζες να παιζεις μικρος...

δεν ειναι εφταπετρο...ουτε κυνηγητο...ουτε καν κρυφτο...

που ξερω πως ηταν και ειναι το αγαπημενο σου...

θα κρυφτεις πισω απο τα χαρτια μια τραπουλας...

τη τραπουλα της αγαπης...

θα κρυφτεις παλι απο μενα...

και θα βαλεις ασσους στο μανικι σου που θα τους ξεστομισεις τη καταλληλη στιγμη...

δε μου αρεσει να χανω...το ξερεις...

αλλα αποψε νοιωθω την ηττα να ερχεται πανηγυρικα με το λαβαρο υψωμενο...

κι ομως σε αφηνω να με κερδιζεις...

λενε πως οποιος χανει στα χαρτια κερδιζει στην αγαπη...

ας διευκρινηστει παρακαλω...

στην αδιεξοδη αγαπη;
στην ανιδιοτελη αγαπη;
στην απουσα αγαπη;
στην πλατωνικη αγαπη;

κι αλλα πολλα επιθετα θελω να ταιριαξω πλαι της...

αμφεβαλλα τοσο πολυ σημερα για την αυτουσια εννοια της λεξης...


"κατι μου κρυβεις τη καρδια σου δε μου ανοιγεις...
και ολο περναει απο το μυαλο μου το κακο..."

κατι μου κρυβεις...

το βλεπω στις κουπες που σχηματιζονται στα ματια σου...

παιζεις υπουλα με λαθος θυμα...

παιζεις με κλειστα χαρτια...στα ανοιχτα φυλλοκαρδια της καρδιας μου...

"πες μου τι τρεχει...
η καρδια μου εμενα αντεχει...


κι ομως ακουω τα λογια σου που φωναζουν απο την αρενα του μυαλου σου...

τα βλεπω κιολας να μου κουνανε το ασπρο σημαιακι...

ετοιμα να μου παραδοθουν...

"πες μου αν αλλη αγαπας...
πες μου αν σε χανω..."

κι ομως εισαι διπλα μου και λειπεις...


κερδισες...
μα μοναχα μια παρτιδα...
και το παιχνιδι συνεχιζεται...

"αντρες καρτες.................................
που κρατανε τις καρδιες σα καρτες..."

μια αγαπη μικρη...

Απόψε η αγάπη μας θα γίνει ένα τραγούδι...
στα αστέρια θα φτάσει ψηλά...
ζωής λευκό λουλούδι...
Μη με ρωτάς γιατί πονώ...
τα μάτια σου όταν κοιτάζω...
βαθιά κρυμμένο μυστικό...
το βλέμμα σου φορώ...
κι αλλάζω...

Πίστεψα κι άφησα γι' άλλη μια φορά...
τη φωτιά της ψυχής να μ' αγγίξει ξανά...
με πράγματα, λόγια δικά μας μοναδικά...
μιας αγάπης μικρής η βροχή ξεκινά...
Μη σταματάς...

Στα όνειρά μας έρχεται, τα δίνει και τα παίρνει...
Δεν ξέρω αν θ'αντέξουμε σε αυτό...
το κάτι που μας δένει...
Το χέρι μου στο στήθος σου...
χαράζει μιαν αλήθεια...
στο βάθος του ορίζοντα ο έρωτας...
δε γίνεται συνήθεια...

Μη σταματάς...
Να μ' αγαπάς...

Moυσική : Μιχάλης Δέλτα
Στίχοι : Τάνια Τσανακλίδου

one lovely award!!!!!!

Θα ηθελα να ευχαριστησω απο καρδιας για το βραβειο αυτο τις Raven Νεφέλη και R@miAnNa για τη μεγαλη τιμη να μς βραβευσουν ως το αξιαγαπητο blog.
Με συγκινησατε...οσα γραφω εδω μεσα ειναι χαραγμενα επανω στη καρδια μου και αυτος ο σκοτεινος μικροκοσμος μου εδω μεσα σε αυτο το μπλογκ, ποτε παρα ποτε με τη δικη σας συμβολη,με ενα σας μοναχα σχολιο...ζεσταινεται απο ξεχωριστες αχτινες φωτος.
Δυστυχως ειναι παρα πολλα τα βραβεια που θελω να δωσω,γιατι πιστευω πως ολοι το αξιζουν.Ολοι ειναι αξιοι αγαπης και εκτιμησης...γραφοντας και μοιραζοντας στιγμες τους,μα πρεπει να τηρησω τους κανονες.

Οι κανόνες της βράβευσης είναι οι εξής:
1. Δεχτείτε αυτό το βραβείο, αναρτήστε το στο blog σας, μαζί με το όνομα του ατόμου που σας βράβευσε, και το λινκ στο blog
2. Απονείμετε το βραβείο αυτό σε άλλα 15 αξιαγάπητα blogs.
Θυμηθείτε να επικοινωνήσετε με τους bloggers και να τους ενημερώσετε ότι τους επιλέξατε για αυτό το βραβείο.

ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΩ...

1. avraoneirou

2. Raven

3. Assel

4. ΑΝΕΜΟΣΚΟΡΠΙΣΜΑΤΑ

5. jacki

6. JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS

7. προφήτηs

8. jeminis

9. ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ

10. ΝΑΪΑΔΑ

11. Μυστικό Μονοπάτι
12. Άνεμος

13.~EDELWEISS~

14. Σιωπηλή κραυγή

15. ΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΑΛΗΘΙΝΑ

ιστορια παλια...

Αποψε ειχα την αναγκη να καθησω σε μια παραλια...

καταχαμα στην δροσερη αμμο...να αναψω μια φωτια...

να καθησω κι εγω γυρω της...να τη σκαλισω...

να κοιταζω τον ηλιο που βουτα στα διαφανα νερα και ξεχυλλιζει χρωματα...

που μοιαζει με ενα τεραστιο πινελο που ζωγραφιζει πολυχρωμα τοπια σε γαλαζιο καμβα...

το φοντο ομως γρηγορα γινεται μαυρο και στον ουρανο απλωνονται διασπαρτοι πυρινοι δισκοι...ποσο σου ταιριαζει το σκηνικο...

σκοτεινο....μυστηριωδες...

κρατω κατι παλιες φωτογραφιες στα χερια μου...τις βρηκα τυχαια σε ενα παλιο τετραδιο...μικρες παλιες ιστοριες....

νιωθω να με καρφωνουν με το βλεμμα τους...

προσωπα γνωστα..οικεια...που εχουν ξεθωριαζει απο τη μνημη...

εχουν αλλοιωθει απο την υγρασια και τη σκονη...

τοπια...τοσο γνωριμα...

μια αφιερωση στο πισω μερος τους...

γραμματα μικρα...που σταζουν τρυφεροτητα...

μου ξεφευγει ενα χαμογελο...

μια ημερομηνια...

ποσο γρηγορα περναει ο καιρος...

σα σπασει η αγαπη ποτε δε κολλαει...

φοβαμαι να σκεφτω πως μεγαλωσα αποτομα...

μια μοναχα σκεψη δημιουργει ενα καταρρακτη λεξεων...

ονειρα τοσο αληθινα...

ζωντανες οπτασιες εκτυπωμενες σε εγχρωμο πλαστικο χαρτι...

με παρεσυρε η ορμη του ποταμου και δε βρηκα σανιδα σωτηριας να πιαστω...

αρχισα να κολυμπω...μα κουραστηκα...δε μου απεμειναν πολλες ανασες...

βρηκα ομως το κουραγιο να πεταξω τις φωτογραφιες στη φωτια...

να γινουν σταχτη...

καπως ετσι καιω το παρελθον μου...

και ζωντανευω το παρον μου...

επαψα να φοβαμαι για το αν πεφτουν οι θαρραλεες αποφασεις μου στη πυρα και κανουν κροτο...

δε με απασχολουν οι συνεπειες...

απλα...

ειπα να "σου προκαλεσω εγκαυμα 3ου βαθμου...για να αισθανθεις τη θερμη της καρδιας μου οταν με κοιτουσαν αυτα τα δυο ματια..."

ειπα να "σε εκδικηθω...σχιζοντας σου το προσωπο"

μα...

τωρα παω...

παω μακρια...

και οτι κι αν πω ειναι αργα δε μετραει...

σ'αγαπαω..μα ειναι αργα...

you have to watch it...

ΘΑ σε (ξε)-ΠΕΡΑΣΕΙ(ω)...

εχω καιρο να μαθω νεα σου...

δεν απαντησες στο μηνυμα μου... και εχω ενα κακο προαισθημα...

απομακρυνθηκες...εξαφανιστηκες...

εκλεισες τη πορτα πισω σου...

εριξες μαυρη πετρα...με ξεπερασες...

εκλεισες το βιβλιο των αναμνησεων...

και γεμισε σκονες στο ραφι του μυαλου...

να ειναι η αμυνα σου αυτη;ποιος ξερει;

εισαι καλα;ποιος ξερει;

ενδομυχα εχω απαντηση στα γιατι που με καινε...

απλα δε θελω να πειστω πως ηττηθηκα...

ειναι που ειμαι εγωιστρια...

υπαρχει αλλη που ζωγραφιζει σκιτσα...στο πινακα του κορμιου σου...

χαριζεις αλλου τις σκεψεις σου...

εχεις χαθει σε αγνωστες αβυσσους...

εχεις παραδωθει σε αστραφτερους συμβιβασμους...

παντα κατι τετοια σε γοητευαν...

οπου κι εισαι οτι κι αν κανεις παντα θα νοιωθεις τη ζεστη σκεψη μου να σε θερμαινει...

απλα κι αν με ξεχασες...

αυτο που με νοιαζει ειναι να εισαι ευτυχισμενος...

συννεφο δυστυχιας να μη σε σκεπασει ποτε....

ασε το δικο μου ουρανο να βρεχει που και που για ολα αυτα που ηθελα μαζι σου....αθελα μου...

δε ξερω γιατι στα λεω ολα αυτα...

θα μου περασει...

θα περασει και αυτο...

ειναι που ηρθες χθες κλεφτα στα ονειρα μου και εκανες τοσο αισθητη τη παρουσια σου...

θα σε ξεπερασω...

στις φλογες θα πεταξω το ονομα σου...

το αλυτο θα λυσω αινιγμα σου...

τι κρυβεις στη καρδια σου θα διαβασω...

..... Στο κυμα θα ριχτω κι οπου με βγαλει..

Τα χναρια σου απο το σωμα μου θα σβησω...το στομα σου δε θα ξαναφιλησω....και Ηττημενη πια θα σε Νικησω!!!......

καλοΚαιριασε..

...ηρθε το ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ...

να βουτηξουμε στο μπλε της θαλασσας....

να χαραλωσουμε τα κορμια μας...

να αφησουμε στο πισω μερος του μυαλου μας σκεψεις που μας τριβελιζουνν και να αφεθουμε ελευθεροι σα γλαροι...







να αισθανθουμε τον ηλιο να μας χαμογελα,καιγοντας τα προσωπα μας...

να αφουγκραστουμε το παφλασμα των κυματων μπρος στα ποδια μας...

τα φιλια σου να εχουν αρωμα καρπουζιου...

να κολυμπησουμε,να κανουμε βουτιες...

να περπατησουμε χερι-χερι στην αμμουδια...

να δουμε μαζι το ηλιοβασιλεμα...

να μεθυσουμε απο ευτυχια...

ξανα και ξανα....

να χαρουμε τον ερωτα...

ή να βρουμε τον ερωτα...

ή και τα δυο παραπανω...

να ζησουμε εναν ερωτα επιγειο...

κανω μια ευχη...

τη γραφω σε ενα χαρτι και τη βαζω σε ενα μπουκαλι...

την αφηνω να ταξιδεψει...

καντε και εσεις το ιδιο...

αραγε που να φτασει;

ΦΙΔ(λ)ΙΑ...

"Εμενα οι φιλοι μου ειναι...μαυρα πουλια....εμενα οι φιλες μου ειναι συρματα τεντωμενα..."

σιγοτραγουδω παλιους στιχους....

ποση πικρα γεμιζουν το στομα μου...ποση αληθεια με ποτιζουν...

παντα μου αρεσε να χαζευω τα αστρα...

ν'αναλογιζομαι...μα αποψε τα κοιτω και συναμα παρομοιαζω...

οι φιλοι μου μοιαζουν με πεφταστερια του ουρανου.......

χανονται ο ενας μετα τον αλλον...

πεφτουν και εξαφανιζονται σε ανυποπτο χρονο...

τολμω να πω...δε με αγγιξε καθαρια,δυνατη φιλια,ικανη να αλυσοδεσει...

αναρωτηθηκα πολλες φορες το γιατι...

δε βρηκα απαντησεις στο λυσσαρι του μυαλου μου....

εφταιξα...εφταιξαν....τι εφταιξε....ποιος ξερει...δε προσαπτω...δε κατηγορω...πια...

επαψα να βασανιζομαι...

θυμωνα που δε με νοιαζονταν...και με καλουσαν μονο οταν με χρειαζονταν...

θυμωνα που με υποτιμουσαν....

θυμωνα οταν μαθαινα πως ειπαν λογακια για εμενα χωρις εμενα εκει....

θυμωνα με την αχαριστια τους...

θυμωνα που υποκρινομουν το θυμα συνεχως....

ωσπου ξεσπασα...εξαγριωθηκα με τον ευατο μου...με εκεινους...με ολους...

στεναχωριεμαι οταν σκεφτομαι πως η αγαπη μου...

τους αγγιξε μοναχα επιδερμικα...

λυπαμαι που βασιστηκα σε λογια μεγαλα και κουφια συναισθηματα...

που στηριχτηκα σε θεμελια...που με τη πρωτη σεισμικη δονηση κατερρευσαν...

φιλια δεν ειναι....οταν σου σκουπιζει ο φιλος το δακρυ...

φιλια ειναι οταν ο φιλος σου ειναι εκει να το δει να πεφτει στο μαγουλο σου..

να ξερει τι του προκαλεσε τοσο πονο ωσπου να κυλησει...

να σου απαλυνει με μια φραση τη πληγη που μεσα σου αιμορραγει...

φιλια δεν ειναι οταν βγαινεις εξω και κανεις αστεια με τη παρεα σου...

φιλια ειναι να βγαινεις και να εισαι περηφανη και χαρουμενη που αποτελεις ενα κρικο στη αλυσιδα αυτων των ανθρωπων...

που αναγνωριζεις τη αξια τους και με καθε τροπο τους το δειχνεις...

φιλια ειναι....

τι ειναι;

δεν εχω ορισμο...πια...

σιχαθηκα τους υποκριτικους φιλους και φιλες μου...

πασχιζω αποψε να θυμηθω ποσοι ανθρωποι σταθηκαν πλαι μου και μου ειπαν οτι με αγαπανε...

ποσοι ειπαν ολα οσα ειπαν και τα τηρησαν...

ενα παραπονο....ενα δακρυ...

δεν ημουν ετσι...

πως καταντησα...

ζητιανευω τη προσοχη και την αγαπη των πλησιον μου...

κι ομως ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΗΡΘΕ...

νοιωθω πως προδωσα και προδωθηκα...

ολα για το συμφερον....

γιατι;

καποτε ειχα φιλους...

τωρα εχω αξιοπρεπεια...

καποτε ειχα ανθρωπους να ανοιχτω...

τωρα σωπαινω...

καποτε ανοιγα τη καρδια μου και τη μοιραζα σε κομματια....

τωρα επιφυλασσομαι...ανοιγω το πορτακι της μονο οταν μου χτυπουν...

καποτε ελεγα ευχαριστω οταν δε με ξεχνουσαν...

τωρα λεω...παρακαλω θυμησε μου ποιος-α...

καποτε δε κρατουσα κακια σε κακεντρεχεις...

τωρα εγινα η κακια της υποθεσης...

χιλιες φορες να ειμαι η κακια που σεβονται...

παρα η καλη που κοροιδευουν...

Πιστευα στη δυναμη της φιλιας...

μα τωρα εγινα ερμαιο μιας πλανης που με ακολουθει καιρο...

δε ξερω...αλλαξοπιστησα..

ισως γνωρισα λαθος ανθρωπους σε λαθος χρονικο διαστημα...με λανθασμενους χαρακτηρες και λανθασμενες συμπεριφορες...

....

μακαρι να βρω την απαντηση στο γριφο....

....

Υ.Γ Αυτη η αναρτηση ειναι για ολους εκεινους...που δε τηρησαν ποτε τους ορκους που ειχαν δωσει...που απετυχαν στις πραξεις και επετυχαν στα αληθινα ψεμματα...

με(στ'α 2 σου ματια)τρώντας....τις μερες...

66 μερες...

1584 ωρες...

95040 λεπτα...

τοσο ακριβως σε ξερω...σε νοιωθω...σε αγγιζω...σε μυριζω...σε αισθανομαι...σε κοιτω να μου χαμογελας...σε βλεπω μερα με τη μερα να αλλαζεις...

οι πεντε αισθησεις μου βρισκονται σε εγρηγορση καθε φορα που σε φερνω στο μυαλο μου...

κοιμαμαι...και ξυπνω με το αρωμα σου στα χερια μου....

ακομα νοιωθω τα σημαδια απο τα φιλια σου να καινε επανω μου...

δε μπορεις να κρυφτεις απο εμενα...

χωρις να το καταλαβεις...εχεις κρυφτει πισω απο τα σιδερα της καρδιας μου...

σε εχω φυλακισει..και δε μπορει κανεις αλλος να σε ελευθερωσει...

μοναχα εγω...

ισοβια θα σε κρατω στο κελι της καρδιας μου...

σε ξερω...και ας μη το ξερεις...σε εψαχνα καιρο...

ωσπου με βρηκες εσυ...

καθε λεπτο που περνουσα μαζι σου...εμοιαζε με αιωνα ευτυχιας...

στα ματια σου ειδα οσα εκρυβε η ψυχη σου...

ειδα εκεινο το παιδι με τα ματια τα μελια που ειχα ονειρευτει...

ειδα αυτη τη σπιθα που εγινε πυρκαγια μεσα μου και με εκαψε ολακερη...

ειδα τα ειδωλα μας να καθρεφτιζονται πλαι-πλαι και τυφλωθηκα απο τη λαμψη τους...

ΘΕΛΩ ΜΕΣ'ΤΑ ΔΥΟ ΣΟΥ ΜΑΤΙΑ ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΩ....

εισαι σιωπηλος...χαμηλωνεις το βλεμμα και σκυβεις να ακουσεις πως παφλαζει το αιμα στα αγγεια του κορμιου μου...

ακους τους χτυπους μιας ερωτευμενης καρδιας...

αραγε μπορεις να ακουσεις και τους δικους σου χτυπους;

ακους ενα θορυβο;μη τρομαζεις...εγω ειμαι...

σκαλιζω για να βρω μια θεση στη δικη σου καρδουλα...

ξερεις,φοβαμαι το αυριο..στο εχω πει...

φοβαμαι εσενα...μην αλλαξεις...σελιδα στο βιβλιο της ζωης σου...

φοβαμαι εμενα...μη τολμησω και τραγουδησω αλλους στιχους απο αυτο το τραγουδι της γνωριμιας μας...

μα ερχεσαι στο μυαλο μου...και διωχνεις καθε φοβο...

με πολιορκεις και εγω παραδινομαι...

ψιθυριζεις το ονομα μου και πεφτουν τα τειχη που ξαφνου υψωθηκαν...

γινομαστε συμμαχοι με αντιπαλο το χρονο...

προς το παρον νικαμε...φτανει να με κοιτας μεσ'τα ματια...

Αποσταγματα ζωης...

Αποσταγματα ζωης...

(αποσπασμα απο το Κεφαλαιο 28 της συγγραφεως Χρυσα Δημουλιδου στο βιβλιο

"Σουιτα στο Παραδεισο"

1. Η ψυχη του ανθρωπου ειναι σαν το θεατρο.Υπαρχει η σκηνη,υπαρχουν και τα παρασκηνια.Οι θεατες βλεπουν μονο τη σκηνη.

2. Η ομορφια ειναι ενα κλειδι που ανοιγει ολες τις πορτες.Ετσι ομως και στραβωσει,το πετανε ολοι στα σκουπιδια.

3. Στη προσπαθεια μου να βρω τους αντρες,εχασα τον ευατο μου.Στην προσπαθεια μου να βρω τον ευατο μου,εχασα τους αντρες.Στο τελος εγινα σοφη.

4. Αν οι γυναικες ακουγαν περισσοτερο και οι αντρες μιλουσαν περισσοτερο,τοτε οι μεν πρωτες θα γλιτωναν απο πολλα λαθη και οι δευτεροι θα προλαβαιναν απειρα λαθη.

5. Ανθρωποι που δεν εμειναν ποτε μονοι,στην ουσια δεν εμαθαν ποτε ποιοι πραγματικα ειναι.

6. Η θαλασσα της ζωης αποτελειται απο καρχαριες που υποκρινονται τα δελφινια και απο δελφινια που παριστανουν τους καρχαριες.Και οι μεν και οι δε πρεπει να επιβιωσουν.

7. Σε μια ερωτικη σχεση οι μεγαλες διαφορες ηλικιας πρεπει να αποφευγονται.Συντομα ο ενας θα προδωσει το κορμι του και ο αλλος το μυαλο του.

8. Αν ειναι αληθεια οτι η γυναικα θυμιζει γατα και ο αντρας σκυλο,τοτε γιατι δε την αφηνουν ελευθερη να αλωνιζει και γιατι ο αντρας δεν ειναι πιστος;

9. Το να πονας για ενα χωρισμο με αιτια ειναι το μικροτερο κακο που μπορει να σου συμβει.Το μεγαλυτερο ειναι να προσπαθεις να ξαναγυρισεις πισω.

10. Υπαρχουν ανθρωποι που ειναι μονοι και υπαρχουν ανθρωποι που ειναι μοναχικοι.Οι πρωτοι προκαλουνε οικτο,οι δευτεροι εμπνεουν ζηλια.

Υ.Γ Διαλεξα τα καλυτερα και αυτα που αρεσαν σε εμενα.Τα βρηκα ακρως σωστα εν μερει "ψαγμενα"και ειπα να τα μοιραστω μαζι σας...

Τα παιδία παιζει...

Προσκληθηκα απο τον αξιαγαπητο JK να παιξω αλλο ενα παιχνιδι...
Το συγκεκριμενο,μου αρεσει πολυ γιατι εμπεριεχει μουσικη..και εγω δε μπορω να φανταστω τη ζωη μου χωρις αυτη...
Ξεκινω...
5 τραγουδια...
Το καθενα με τη δικη του ιστορια...







Υ.Γ1 Παει και αυτο.....
Υ.Γ2 Ειχα ακομα καμποσα κατα νου αλλα περιοριστηκα again...
Tι να γινει ετσι ειναι η ζωη...:P
Προσκαλω ολους εσας που με διαβαζετε να συμμετασχετε...
Σας φιλω γλυκα!Mουατς....

Μη με (ξε)κλειδώνεις...

Εγώ δε ζω εδώ,ζω όπου ξεχαστώ...

κι όπου περνά ο ποταμός μου

νερό ασταμάτητο,μονοπάτι απάτητο,κρυφό στο διάβα αυτού του κόσμου…

Μη με κλειδώνεις,μη μου χρεώνεις τη ζωή...

Μη με κλειδώνεις,μη με χρεώνεις...

ψάχνω μια λέξη,μια σιωπή κι εσύ με λιώνεις..

Ήμουνα πάντα αλλού...

στο χρόνο του απρόσμενου καιρού...

που θες κ δεν αντέχεις...

Έλα, μην έρχεσαι...

κι ας μη σε δω ποτέ...

κι ας είσαι όσα θέλω κι όσα έχεις…

Μη με κλειδώνεις,μη μου χρεώνεις τη ζωή...

Μη με κλειδώνεις,μη με χρεώνεις...

ψάξε αλλού να βρεις γιορτή…
Όσα μας λείψανε,λείψανα γίνανε,ν’αγιάζουν της ζωής την αφθονία...

Έλα όπως έρχεσαι,κορίτσι και θε μικρή,προσωρινή αθανασία...

στίχοι-μουσική-ερμηνεία :Αλκίνοος Ιωαννίδης

ST(ΟP)α ειπα ολα...

στην οθονη του κινητου μου... μια κληση...

εσυ....

το κοιτω...κι αναρωτιεμαι...

vα το σηκωσω... vα μη το σηκωσω..

αιωνιο διλημμα στο ταραγμενο μου μυαλο...

γεγονοτα ανακατα...κουβαριασμενες σκεψεις...μπλεχτηκα...

ματωμενα λογια...που αιμορραγουν τη σιωπη μου....

μια πικρη γευση στο στομα...θυμησες που σταζουν δηλητηριο...

τα παντα θολα στη κρυσταλλινη σφαιρα του υποσυνειδητου μου...

ερχεσαι...

φευγεις...

τι ψαχνεις στα χαλασματα να βρεις;

πεθαμενα ονειρα...χαμενες ελπιδες...

ενα μηνυμα ταραζει τη λιμνη της ψυχης μου...

παλι κανεις το λαθος και παιζεις μαζι μου...

παλι πετας κερματα πανω στο κορμι μου και κανεις ευχες...

"σηκωσε το σε παρακαλω...καντο για ολα οσα περασαμε μαζι...καντο για μενα"



με ποιο δικαιωμα γυρνας;

με ρωτησες αν θελω;


με ρωτησες ποτε σου τι νοιωθω;

παλευα νυχτες...ολοκληρες για ενα σου ψιθυρο μεσα στο σκοταδι και εσυ απουσιαζες...

που ησουν τοτε που εγω μιλουσα;

φωνη βοωντος εν τη ερημι...

και τωρα προσταζεις...

προσταζεις να σηκωσω το αναθεματισμενο τηλεφωνο και να σε ακουσω...

να ακουσω τι;

ενοχες φωνες που εκλιπαρουν να γυρισω πισω...

δε μπορω...δεν αντεχω...

μιλουσα..μα δε με ακουγες...

τι ειναι αυτο που σε κανει και γυρνας;





απαντησε μου...

με γεμιζες παντοτε υπεκφυγες...

αναρωτιεμαι....

Να ειναι επειδη ο δολοφονος γυριζει παντα στο τοπο του εγκληματος;



να ειναι επειδη νοιωθεις μοναξια;

να ειναι επειδη θελεις μια ψυχολογο και εχεις χασει το τηλεφωνο της γι'αυτο καλεις εμενα;



γιατι δε με αφηνεις ησυχη;

δευτερη κληση...


τριτη κληση...

Δε θα σου μιλησω...δε θα το κανω...

δε ξερω απο ψυχολογια μα τα δικα μου λογια ψυχης ειναι πως...

η ψυχη νοσει..οταν εσυ ο ιδιος αντιστεκεσαι στη θεραπεια της...

αποκτας αντοχη...

και η ιαση δεν ερχεται...

δε ειμαι εγω αυτη που θα σε γειανει...

ολα ειναι μεσα στο μυαλο σου...εκει μεσα βρισκεται το αντιδοτο...

ψαξε βαθια μεσα σου και θα σε βρεις...

ασε με να βρω και εγω επιτελους κι εμενα...

μη με γυριζεις πισω..συνεχως...

αφου εισαι εγωιστης...παντα ησουν...



μεινε με το εγω σου λοιπον και μη με κουραζεις αλλο...

Κουραστηκα να λοξοδρομω για ανθρωπους που δε εκαναν βημα να με πλησιασουν...

Που με οδηγουσαν σε μονοπατια δυσβατα...ενω οι ιδιοι φροντιζαν πρωτυτερα να βρουν καταφυγιο μοναχα για τον ευατο τους....

ΜΗ ΜΙΛΑΣ ΤΩΡΑ...

ΜΟΝΟ ΑΚΟΥ...

"Οσα κομματια κι αν μπορεσεις να ενωσεις,δε θα σου φτασουν μια στιγμη για να με νοιωσεις...."

ΣΤΑ ΕΙΠΑ ΟΛΑ...

10+1 πραγματα που δε ξερατε για μενα...

ΓΙΟΥΠΙ!!!!ΜΠΛΟΓΚΟΠΑΙΧΝΙΔΟ!
Ε ΝΑΙ λοιπον!

Προσκληθηκα... απο τη ΣΚΟΡΠΙΝΑ να συμμετεχω και εγω σα παιδι στο "αποκαλυπτικο"αυτο παιχνιδι.Να πω 10 + 1 πραγματα για μενα...


ΞΕΚΙΝΩ...


1) Γενικοτερα ημουν πολυ "αγοροκοριτσο" μικρη...(μεχρι τα 12 για να μη σου πω μεχρι και σημερα)σε σημειο που να πιανομαι παντα μαλλι με μαλλι με τα αγορακια του σχολειου η της γειτονιας(μα παντα με αγορια!!!?) γιατι ειχαν τολμησει να με προσβαλλουν η να με κοροιδεψουν.Το παραληρημα συνεχιζονταν οταν εχανα σε καθε ειδους αθλοπαιδία.Ακομα και τωρα δε εχω μαθει να χανω!!!!!(ουαουα)
(Κι επαψα να τραβαω και μαλλια!)



2) Ενιωσα του ερωτος τα βελη στα 8!!!!Ω ναι...χωρις βεβαια να το ξερει εκεινος...Εγω Γ'δημοτικου εκεινος ΣΤ'δημοτικου.Αχ εκεινο το ερμο το ημερολογιο τι τραβουσε καθε μερα.Του εξιστορουσα διαφορα χαζα,πως με κοιταξε σημερα η πως μου χαμογελασε η πως μου φανηκε πως με φωναξε...(αφου δε με ηξερε καλε!)Κι πολλες αλλες γλυκιες σκανταλιες...Τα νοσταλγω εκεινα τα χρονια Αχχχχ...(το ημερολογιο το εχω ακομα για να τα θυμαμαι και να γελαω!!!)



3)Γενικα δεν ημουν ποτε πολυ τυχερη...Υπηρχαν μερες που αναθεμα την ωρα και τη στιγμη που εβγαινα εξω.Θα σου εξηγησω αμεσως:σε μια μονο μερα μου ειχε βγει το παππουτσι στο δρομο που πηγα να περασω απεναντι,με ειχαν κουτσουλησει 2 περιστερια,το ενα επανω στα ρουχα μου και το αλλο στα μαλλια μου!!!ειχα κατσει πανω σε μια τσιχλα και η ρημαδα κατεληξε να γινει σταμπα στα οπισθια μου χωρις να το παρω ειδηση(και μετα σου λενε κανε φιλους να δεις καλο!),στη καφετερια που εκατσα ο αγαρμπος ο σερβιτορος ειχε προσγειωσει ολους τους freddo του δισκου του,στην ωραιοτατη λευκη μπλουζιτσα μου και επρεπε να περασω ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΗΜΟΥΝ μεσα απο το πληθος για να παω στη τουαλετα να πλυθω και επιπλεον γυρνωντας να εχω να αντιμετωπισω το ξεκαρδιστικο βλεμμα του αγοριου στη παρεα μου,που παρεπιμπτοντως ηρθε να με γνωρισει τη συγκεκριμενη μερα!!!!!Υπαρχει μεγαλυτερη ξεφτιλα;



4)Μεγαλωντας η γκαντεμια με ακολουθουσε σα μουτζα για "φωτοστεφανο"οπως συνηθιζα να λεω και στη συναναστροφη μου οχι πλεον με αγορια,αλλα με αντρες!Οποιον γνωριζα και υπηρχαν αμοιβαια δειγματα φλερτ,τυχαινε να τον περναω παντα σε υψος,δευτερον να εχει παντα ενα κουσουρι θες μικροβιοφοβια,θες τσιγκουνια,θες ανασφαλεια με το σωμα του,θες παγερο χιουμορ,εν ολιγοις κουτσοι-στραβοι ερχονταν στον Αγιο Παντελεημονα!ητοι σε ΕΜΕΝΑ!(ουτε βαφτιστιρι του Μητσοτακη να ημουν ΕΛΕΟΣ!!)

5)Δεν αρρωσταινω ευκολα...ειμαι σκληρο καρυδι γενικα...αλλα ετσι και αρρωστησω μενω κλινηρης κανενα μηνα!!!η του υψους η του βαθους που λενε!Ασε που ειναι και η καλυτερη μου(χαχα)γιατι με εχουν στα οπα-οπα ολοι!Μη τους παθω και τιποτα!

6)Μου αρεσει πολυ η ταχυτητα..οι μηχανες κυβισμου και καποια στιγμη θελω να αποκτησω μια δικια μου...

7)Εχω ενα θεματακι με τους λογαριασμους που πρεπει να πληρωνουμε ως ζευγαρι στις εξοδους μας.Δε μου αρεσει η νοοτροπια "πληρωνει παντα ο ΑΝΤΡΑΣ"γι'αυτο και καθε φορα καταληγει ειτε σε τσακωμο ειτε σε συμβιβαστικη λυση το θεμα...

8)Εχω μεθυσει αρκετα βραδυα στη ζωη μου και χωρις να ειμαι απολυτα περηφανη γιαυτο,εχω καταληξει να γδαρω το προσωπακι μου,πεφτωντας στη ασφαλτο του δρομου,νομιζοντας πως ειναι "ανατομικο κρεβατακι"απο πισσα φτιαγμενο! :)
Εκτοτε σταματησα να πινω...(πολυ)

9)Θυμαμαι οταν ημουν στο λυκειο,ειχα αργησει να ξυπνησω και πανω στη ταραχη και το αγχος μη χασω τη 1η ωρα βγηκα εξω με τη χτενα στα μαλλια!!!(οχι τιποτα αλλο ηταν και φουξια και εκανε μπαμ γαμωτο)ευτυχως το καταλαβα εγκαιρως πριν τη σταση του λεοφορειου..αλλα αναρωτιεμαι σε ποιον εφτιαξα τη μερα ευχαριστα εκεινη τη μερα!

10) Πρεπει να ειμαι η μοναδικη κοπελα 22 χρονων που δεν ξερει να οδηγει αυτοκινητο ακομα!!!!κλαψ!!!!!αλλα που θα μου παει..εχει μπει στο προγραμμα και αυτο...

+plus 1 Λατρευω τα ταξιδια και θα ηθελα καποια στιγμη να καταφερω να γνωρισω κι αλλους πολιτισμους,διαφορετικες κουλτουρες,ομορφα μερη,αλλους ανθρωπους...

ΑΥΤΑΑΑΑΑΑΑ....
ΟΥΦ παει και αυτο...ειχα κι αλλα να πω αλλα περιοριστηκα...
ΚΑΛΩ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΟΥΛΑ ΜΟΥ ΟΠΟΙΟΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ...
να μη κανω και διακρισεις...