"Εμενα οι φιλοι μου ειναι...μαυρα πουλια....εμενα οι φιλες μου ειναι συρματα τεντωμενα..."
σιγοτραγουδω παλιους στιχους....
ποση πικρα γεμιζουν το στομα μου...ποση αληθεια με ποτιζουν...
παντα μου αρεσε να χαζευω τα αστρα...
ν'αναλογιζομαι...μα αποψε τα κοιτω και συναμα παρομοιαζω...
οι φιλοι μου μοιαζουν με πεφταστερια του ουρανου.......
χανονται ο ενας μετα τον αλλον...
πεφτουν και εξαφανιζονται σε ανυποπτο χρονο...
τολμω να πω...δε με αγγιξε καθαρια,δυνατη φιλια,ικανη να αλυσοδεσει...
αναρωτηθηκα πολλες φορες το γιατι...
δε βρηκα απαντησεις στο λυσσαρι του μυαλου μου....
εφταιξα...εφταιξαν....τι εφταιξε....ποιος ξερει...δε προσαπτω...δε κατηγορω...πια...
επαψα να βασανιζομαι...
θυμωνα που δε με νοιαζονταν...και με καλουσαν μονο οταν με χρειαζονταν...
θυμωνα που με υποτιμουσαν....
θυμωνα οταν μαθαινα πως ειπαν λογακια για εμενα χωρις εμενα εκει....
θυμωνα με την αχαριστια τους...
θυμωνα που υποκρινομουν το θυμα συνεχως....
ωσπου ξεσπασα...εξαγριωθηκα με τον ευατο μου...με εκεινους...με ολους...
στεναχωριεμαι οταν σκεφτομαι πως η αγαπη μου...
τους αγγιξε μοναχα επιδερμικα...
λυπαμαι που βασιστηκα σε λογια μεγαλα και κουφια συναισθηματα...
που στηριχτηκα σε θεμελια...που με τη πρωτη σεισμικη δονηση κατερρευσαν...
φιλια δεν ειναι....οταν σου σκουπιζει ο φιλος το δακρυ...
φιλια ειναι οταν ο φιλος σου ειναι εκει να το δει να πεφτει στο μαγουλο σου..
να ξερει τι του προκαλεσε τοσο πονο ωσπου να κυλησει...
να σου απαλυνει με μια φραση τη πληγη που μεσα σου αιμορραγει...
φιλια δεν ειναι οταν βγαινεις εξω και κανεις αστεια με τη παρεα σου...
φιλια ειναι να βγαινεις και να εισαι περηφανη και χαρουμενη που αποτελεις ενα κρικο στη αλυσιδα αυτων των ανθρωπων...
που αναγνωριζεις τη αξια τους και με καθε τροπο τους το δειχνεις...
φιλια ειναι....
τι ειναι;
δεν εχω ορισμο...πια...
σιχαθηκα τους υποκριτικους φιλους και φιλες μου...
πασχιζω αποψε να θυμηθω ποσοι ανθρωποι σταθηκαν πλαι μου και μου ειπαν οτι με αγαπανε...
ποσοι ειπαν ολα οσα ειπαν και τα τηρησαν...
ενα παραπονο....ενα δακρυ...
δεν ημουν ετσι...
πως καταντησα...
ζητιανευω τη προσοχη και την αγαπη των πλησιον μου...
κι ομως ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΗΡΘΕ...
νοιωθω πως προδωσα και προδωθηκα...
ολα για το συμφερον....
γιατι;
καποτε ειχα φιλους...
τωρα εχω αξιοπρεπεια...
καποτε ειχα ανθρωπους να ανοιχτω...
τωρα σωπαινω...
καποτε ανοιγα τη καρδια μου και τη μοιραζα σε κομματια....
τωρα επιφυλασσομαι...ανοιγω το πορτακι της μονο οταν μου χτυπουν...
καποτε ελεγα ευχαριστω οταν δε με ξεχνουσαν...
τωρα λεω...παρακαλω θυμησε μου ποιος-α...
καποτε δε κρατουσα κακια σε κακεντρεχεις...
τωρα εγινα η κακια της υποθεσης...
χιλιες φορες να ειμαι η κακια που σεβονται...
παρα η καλη που κοροιδευουν...
Πιστευα στη δυναμη της φιλιας...
μα τωρα εγινα ερμαιο μιας πλανης που με ακολουθει καιρο...
δε ξερω...αλλαξοπιστησα..
ισως γνωρισα λαθος ανθρωπους σε λαθος χρονικο διαστημα...με λανθασμενους χαρακτηρες και λανθασμενες συμπεριφορες...
....
μακαρι να βρω την απαντηση στο γριφο....
....
Υ.Γ Αυτη η αναρτηση ειναι για ολους εκεινους...που δε τηρησαν ποτε τους ορκους που ειχαν δωσει...που απετυχαν στις πραξεις και επετυχαν στα αληθινα ψεμματα...
21 διεξοδοι:
Αχ μωρό μου δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις.. Δύσκολο να βρεις αληθινούς φίλους..
Πάντως εμείς οι "Θεσσαλονικιές" σε αγαπάμε πολύ.. Και ότι θέλεις όποτε θέλεις.. να μας το λες..
Σε φιλώ γλυκιά μου.
χρειάζεται να μάθεις να δίνεις αληθινά για να μπορείς να δεχτείς κιόλλας...
Η ουσία στη φιλία θέλει να θυσιάζεις κομμάτι από τον ευατό σου στους άλλους... να δωθείς... χωρίς αντάλλαγμά...
Μπορείς;
Ναι, φίλος δεν είναι αυτός που θα σου σκουπίσει το δάκρυ αλλά αυτός που θα είναι εκεί να το δει να πέφτει κι ακόμα περισσότερο αυτός που ξέρει τι το προκάλεσε.
Νιώθω ότι διάβασες τη σκέψη μου σήμερα.
Νιώθω κι εγώ την ίδια εξάντληση.Κούραση. Κουράστηκα να ζητάω να με νοιαστούν. Κουράστηκα να πονάω που δε με νοιάζονται. Κουράστηκα να ψάχνω τα πως και τα γιατί. Είναι δύσκολο να δεχτείς ότι είσαι μόνος. Αλλά είναι πολύ λιγότερο κουραστικό.
jacki
γλυκο μου κοριτσακι σε ευχαριστω..με συγκινεις!και εγω σας αγαπαω και θελω να σας συναντησω πολυ συντομα...
φιλακια πολλα!
οδοιπορε
συμφωνω,το παν ειναι να δινεσαι ανευ ορων...μα και βεβαια μπορω,παντα μπορουσα...εχω τοσα αποθεματα μεσα μου...δε ζητω ανταλλαγμα ζητω καθαρια συναισθηματα,ανθρωπους που εκτιμουν,που σεβονται και που δινονται ανευ ορων και αυτοι.
seeky
η ψυχικη κουραση,ψυχη μου ειναι πιο επιπονη.δεν ειναι;και εγω λοιπον κουραστηκα να επιζητω τη προσοχη,επαψα να το σκεφτομαι πλεον.ολα κανουν το κυκλο τους τελικα.
ματακια μου οι αληθινοι φιλοι παντα ειναι 2-3 το πολυ πολυ...
εκει παντα να σε στηριζουν...
να χαιρονται με την χαρα σου και να κλαινε δυο φορες με τον πονο σου...
εχω προδωθει κι εγω απο φιλιες και νομιζω ποναει πιο πολυ απο οποιαδηποτε προδοσια...
δυσκολες οι ανθρωπινες σχεσεις πια...
αλλα ψιτ...
εγω εδω θα ειμαι...ξερω πεφτω λιγο μακρια αλλα αν ποτε κατι...οτιδηποτε εδω θα ειμαι ναι...;
σε φιλω με την αγαπη μου γλυκια μου!!!
Αχ καλή μου!!!! Είναι ότι χειρότερο να βασιστείς σε ψεύτικους φίλους!!! Να θες να δώσεις γιατί έτσι είναι η φύση σου και οι άλλοι να σε βλέπουν σαν μια καλή ευκαιρία να περάσουν καλά, να επωφεληθούν... και τίποτα άλλο!!!!
Δεν χρειάζεται να σου πω πόσο σε καταλαβαίνω (το διαπίστωσες και μόνη σου άλλωστε!!!). Συμπάσχω μαζί σου!!! Γιατί στις μέρες μας αξίζει να είσαι καλός αλλά "επιβιώνεις" με το να είσαι κακός...
"Μυστικά" φιλιάαα!!!!
Αγαπητή μου,
Κάποτε πριν από πολλά χρόνια είχα απογοητευτεί απ'όλους και απ'όλα. Φιλίες και σχέσεις.
Βρέθηκε λοιπόν μια ψυχή που μου είπες το εξής :
ο άνθρωπος μοιάζει με κομμάτι από παζλ. Έχει εξωχές και εσωχες.Μοναδικές τόσο που ταιριάζει απόλυτα με πολύ λίγα και συγκεκριμένα κομμάτια του παζλ. Στην προσπάθειά μας να φτιάξουμε αυτό το παζλ δοκιμάζουμε πολλά κομμάτια αν ταιριάζουν μεταξύ τους. Μην πικραίνεσαι και μην απογοητεύεσαι, αν δεν ταιριάζουν. Κάπου εκεί έξω υπάρχουν τα κομμάτια που ταιριάζουν απόλυτα σε σένα.
Γιαυτό λοιπόν όταν πέφτεις μάθε να σηκώνεσαι ξανά και να συνεχίζεις. Και ποτέ μη σταματάς να δίνεις. Πιστεύω ότι οι άνρωποι που δίνουν γεμίζουν με περισσότερη ικανοποίηση από αυτούς που έχουν μάθει να παίρνουν...:)
Φιλιά πολλά!
θυμός και άλλαξα, το παραδέχτηκα... κάπως έτσι δε γίνεται όμως τις περισσότερες φορές;
καλησπέρα
Ο αληθινός φίλος της ζωής μας είναι ο εαυτός μας....
Εκεί ποντάρω, όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται...
Καλή μου lockheart, σε καταλαβαίνω εν μέρη. Την πάτησα και γω πολλάκις απο δήθεν φίλους/ες... Ακόμα και σήμερα δεν έχω καταλάβει γιατί κάνανε ότι κάνανε, κάθε ένας με τη σειρά του...
Αλλά καλύτερα να ζεις μόνος παρά να έχεις τέτοια άτομα γύρω σου. Και κάποια στιγμή θα έρθει κάποιος/α που να το αξίζει... Τόσοι άνθρωποι γύρω μας περιμένουν να μας γνωρίσουν. Ας μη τους αφήσουμε άλλο να περιμένουν ε;
Φιλάκια καλή μου!
ναιαδα
γλυκια μου φιλε-ναιδα...σε ευχαριστω!ξερω πως τα παντα ειναι δυσκολα σε αυτη τη ζωη,αλλα αν υπαρχουν τετοιες ψυχες τοσο μακρια αξιζει καθε φορα το κοπο...
σε φιλω!
μυστικο μονοπατι
ποσο δικιο εχεις!αυτη ειναι η σκληρη πραγματικοτητα λοιπον.Αυτο που παντα ομως πιστευα και πιστευω ακραδαντα ειναι πως τους φιλους τους διαλεγεις..δε σε διαλεγουν!
να περνας καλα!
φιλια!
σκορπινα
ποσο σοφα ειναι τα λογια που αφησες εδω...ο ανθρωπος μοιαζει με παζλ λοιπον...που θα παει θα το φτιαξω...σευχαριστω για τα καλα σου λογια!φιλακια!
προφητη
καλησπερα...
ετσι γινεται...
καλο η κακο...
ποιος ξερει αραγε?
Αssel
ο πραγματικος φιλος ειναι αυτος που δε συμφιλιωθηκαμε ισως ποτε...και ναι ειναι ο ευατος μας..εχουμε μαθει να τον κανουμε περα και να μην τον υπολογιζουμε...
Ανεμε...
θελω να γνωρισω...τι λες?
φιλακι!
Αχ έτσι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις...πραγματικά είναι πολύ σημαντικό σε τί ανθρώπους θα πέσεις....
αλλά για μένα τα πολύ δικά μας πράγματα πρέπει να τα εμπιστευόμαστε μόνο σε άτομα με τα οποία έχουμεδοκιμαστεί στη πορεία του χρόνου...και πάλι με επιφύλαξη...
σε καταλαβαίνω...στο παρελθόν έχω πληγωθεί πολύ από φιλίες...και εγώ έκανα τα λάθη μου,κι εκείνοι...για μένα,ότανμια ανθρωπινη σχέση διαταράσσεται,δεν φταίει μόνο ο ένας...
πιστεύω ότι εκεί έξω υπάρχουν αληθινοί άνθρωποι...άνθρωποι που θα σε εκτιμήσουν και θα σε αγαπήσουν γι αυτό που είσαι...
να πιστεύεις στον εαυτό σου...να είσαι δυνατή και όλα θα έρθουν στην ώρα τους...
φιλάκια γλυκιά μου!!
πάντα να χαμογελάς,ακόμη και στα δύσκολα... :)
εδώμας προδίσει ο ίδιος μας ο εαυτός..πόσο μάλλον οι άλλοι...
ψάξε να βρείς ένα αγγλικό παραμύθι...λέγεται ''το κομμάτι που λείπει '...
μου το θύμισε πολύ το σχόλιο της σκορπίνας....
δες το ...μετράει..εμένα μ είχε βοηθήσει πολύ!!!
αυρα ονειρου
γλυκια μου ποσο δικιο εχεις.τα αδιεξοδα των ανθρωπινων σχεσεων καθε ειδους,γινονται για να μας διδασκουν τις περισσοτερες φορες.στο μελλον να μη εκτιμαμε νωρις καποιες καταστασεις και να αξιολογουμε τα πραγματα απο αλλη οπτικη γωνια.ειμαι δυνατη και εγινα μεσα απο αυτες τις δοκιμασιες.απλα νοιωθω αδικημενη.δεν μου αξιζει και δεν τους αξιζε ουτε η εγνοια μου.σε ευχαριστω για τη προταση του βιβλιου θα το διαβασω.να εισαι καλα.και να περνας να τα λαεμε.
σε φιλω!
Δημοσίευση σχολίου