BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

Αποφθεγματα

1. Η μοναξιά είναι για το πνεύμα ό,τι η νηστεία για το σώμα: θανάσιμη όταν κρατήσει πολύ, αλλά αναγκαία.Marquis de Vauvenargues,1715-1747, Γάλλος συγγραφέα

2.Οι γυναίκες μπορεί να υποκρίνονται οργασμούς, αλλά οι άντρες υποκρίνονται ολόκληρες σχέσεις.Sharon Stone, γ. 1958, Αμερικανίδα ηθοποιός

3.Η γυναίκα θέλει πολλά από έναν άνδρα, ενώ ο άνδρας θέλει μόνο ένα, αλλά από πολλές γυναίκες.Κονσταντίν Μελιχάν, Ρώσος χιουμορίστας

4.Στη ζωή, το θέμα δεν είναι να κρατάς καλά χαρτιά, αλλά να παίζεις καλά ένα άσχημο φύλλο. Robert Louis Stevenson,1850-1894, Βρετανός συγγραφέας


5.Σ' αγαπώ όχι μόνο γι' αυτό που είσαι αλλά και γι' αυτό που είμαι εγώ όταν είσαι μαζί μου. Roy Croft, 1907-1973, Αμερικανός ποιητής


6.Ο χωρισμός ελαττώνει τα μέτρια πάθη και δυναμώνει τα μεγάλα, όπως ο άνεμος σβήνει τα κεριά αλλά φουντώνει τις φωτιές.Λα Ροσφουκώ,1613-1680,Γάλλος συγγραφέας


7.Βλέπεις πολλούς έξυπνους άντρες με ηλίθιες γυναίκες, αλλά ποτέ μια έξυπνη γυναίκα με ηλίθιο άντρα.Erica Jong, γ. 1942, Αμερικανίδα συγραφέας

8.Τα τρία θεμέλια της ευτυχίας σ' αυτήν τη ζωή είναι: κάτι να κάνεις, κάτι να αγαπάς, κάτι να ελπίζεις.Joseph Addison,1672-1719,Άγγλος δοκιμιογράφος

9.Το πόσο ελεύθερος είσαι στη ζωή σου, είναι ευθέως ανάλογο με τον αριθμό των καλά επεξεργασμένων εναλλακτικών λύσεων που έχεις στη διάθεσή σου.Bryan Tracy, γ. 1944, Καναδός Συγγραφέας


10.Δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι αυτόν που ποτέ δεν κάνει λάθος και που ποτέ δεν αποτυχαίνει σ' αυτό που κάνει. Και αυτό επειδή είτε είναι ψεύτης είτε ασχολείται μόνο με τα σίγουρα, τα δοκιμασμένα και τα ασήμαντα.Peter Drucker,1909–2005,Αυστριακός γκουρού του Management



Υ.Γ συνεχιζονται...








Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

ενα γραμμα

Με απογοητευσες..
Το ηξερα βαθια μεσα μου...το περιμενα...
εθελοτυφλουσα...δεν ηθελα να το πιστεψω...
πως δεν σου απεμειναν αποθεματα ψυχης να παραδωσεις...
οχι τοσα, οσα θα ηθελα τουλαχιστον...

Δεν ειχα απαιτησεις ψυχη μου...παντα ειχα αυτογνωσια...
Ηξερα πως εσυ θα παραμεινεις μια σκια στη ζωης μου το θεατρο...
και εγω μια απλη μαριονετα που θα κινεις τα νηματα της εσυ...

Θελω να σου πω και κατι ακομα που ισως δε ξερεις ψυχη μου...
πως εισαι καλος ηθοποιος...με το υποκριτικο σου ταλεντο, οφειλω να ομολογησω πως ξαφνιασες και εμενα...

Εισαι ομως απλα καλος στη σκηνη...διοτι στο παρασκηνιο διαπρεπεις!!

Ξερεις κατι? Δε μ'αρεσουν οι υποκριτες...τους μισω!!
Δε θα ανεχτω ποτε ξανα να παιξω το ρολο του κομπαρσου...αυτο θελω να το βαλεις καλα στο νου σου.ΑΚΟΥΣ?

Ηρθε η ωρα να μαζεψω απ'το πατωμα τη ποδοπατημενη μου αξιοπρεπεια ,οση απεμεινε δηλαδη και να ελευθερωθω απο σενα.
Θα ανοιξω μπροστα σου το τετραδιο με την ιστορια μας γραμμενη και θα αρχισω να σχιζω ενα ενα τα φυλλα...
εσυ θα με κοιτας συνοφρυωμενος..
μακαρι να σηκωθεις και να φυγεις εκεινη τη στιγμη!Αν δε το κανεις μα τω θεω θα σε χαστουκισω!Δε θελω να με δεις να κλαιω..μου εμεινε ακομα λιγη αξιοπρεπεια..

Υποσχεσου..να σβησεις το ονομα μου απτη λιστα του μυαλου σου.
Υποσχεσου..πως θα υποκριθεις για τελευταια φορα πως δεν υπηρξα εγω ποτε για σενα εδω..
Υποσχεσου πως αν σε βρισω επανω στο θυμο μου..θα με βρισεις και εσυ.
Υποσχεσου μου πως ολα αυτα που διαβασες θα τα εκλαβεις ως αστειο...

Δε τα εννοω..Μακαρι να τα εννοουσα.
Ματια μου..
μην ακους κι ολα οσα σου κατηγορω..ειναι απτην αδυναμια μου να παρηγορηθω που σ'εχασα...

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Ένα κείμενο αγνώστου συγγραφέα λέει ότι καθένας μας μπορεί να υιοθετήσει δύο στάσεις στη ζωή του: να Χτίζει ή να Φυτεύει. Οι χτίστες μπορεί να χρειαστούν χρόνια για το έργο τους, μια μέρα όμως τελειώνουν αυτό που έκαναν και περιορίζονται από τους ίδιους τους τοίχους τους. Όταν ολοκληρώνεται το χτίσιμο, η ζωή χάνει το νόημά της. Εκείνοι που φυτεύουν μπορεί να υποφέρουν από τις καταιγίδες και σπάνια ξεκουράζονται. Ένας κήπος όμως δε σταματά ποτέ να αναπτύσσεται και παρόλο που απαιτεί την προσοχή του κηπουρού, του δίνει παράλληλα και τη δυνατότητα να ζήσει τη ζωή του σαν μια μεγάλη περιπέτεια. Στην ιστορία του κάθε φυτού βρίσκεται η ανάπτυξη όλης της γης...

Υ.Γ: Προκειται για αποσπασμα απο το βιβλιο "ΜΠΡΙΝΤΑ" του PAULO COELHO που μου εχει κινησει το ενδιαφερον...μ'αρεσε ο προλογος και τον μοιραζομαι μαζι σας.

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

ανα-(βολη)






θυμαμαι...

δε ξεχασα...

θυμασαι;

ελπιζω...

αναμενω...


Καθε που νιωθω τα βλεφαρα μου βαρια...

Aκουω τα λογια σου μεσ'το κεφαλι μου,τη φωνη που μου ψιθυριζε ωραια λογια...

νιωθω..τη ζεστη σου ανασα ...διπλα στο αυτι μου...
νιωθω πως...

με χρειαζεσαι...

σε χρειαζομαι...


ηρθες αγαπη μου...σε καταλαβα...μου χαιδεψες τα μαλλια..με σκεπασες...με φιλησες τρυφερα...

εξαφανιστηκες μετα...γιατι δεν εμεινες λιγο ακομα μαζι μου;

σε ειχα τοσο αναγκη...

δακρυσα...οταν ξυπνησα και δε ησουν κοντα μου...κρυωνα...

απλωσα το χερι...σε εψαξα..σε εχασα...

Πες μου...γιατι με βασανιζεις ;;;

Πες μου γιατι δεν εισαι εδω...


Πρεπει να παρω μια αποφαση...

ή αλλη μια αναβολη;;;


Θα φυγω...

Θαρθω να σε βρω...

Θα σε ψαξω...να σε βρω..

Θελω να ξεφυγω απτα φαντασματα που με κυνηγουν...

Δεν αντεχω αλλο τη απουσια σου...ησουν και εισαι μια πληγη που συνεχως αιμορραγει...

Λενε πως ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος...με τις πληγες ποτε δε μου ειπε κανενας τι γινεται...θελω να με γιατρεψεις εσυ και μονο εσυ...


Μη με ρωτας καλε μου...αν σε αγαπω...

το ξερεις...παντα το ηξερες...

ειναι ρητορικη η ερωτηση σου...

αν ηξερες ποσο...θα τρομαζες..

δε θελω να σε τρομαξω...



θελω να φυγουμε μαζι..

να ονειρευτουμε...σα παιδια..

να κρυφτουμε...

να κλειστει ο ενας στην αγκαλια του αλλου και να μεινουμε εκει μεσα για παντα...

θα κανω την αρχη λοιπον...

κανε εσυ το τελος να μοιαζει αγνωστη λεξη για εμας...

υποσχεσου μου πως θα εισαι εκει...

σε παρακαλω...δε θελω να χαθω...

δωσμου το χερι σου...

σφιξε το οσο πιο σφιχτα μπορεις...

μη με αφησεις...φοβαμαι εκει εξω...