BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008

ΦΥΓΕ ΕΣΥ(2008)...ΕΛΑ ΕΣΥ(2009)


Αλλος ενας χρονος κοντευει να φυγει και να μας προσπερασει...Ενας ακομα κυκλος θα κλεισει..ενας κυκλος που περιεχει γεγονοτα ευχαριστα,δυσαρεστα,σημαντικα,ασημαντα,σοβαρα,αστεια...


Καθομαι αποψε διπλα στο τζακι,με τα φωτα σβηστα.εχω αναψει μερικα κερια,το φως τους τρεμοπαιζει και δινει γλυκες αποχρωσεις στο χωρο..τα εκατονταδες λαμπακια του χριστουγεννιατικου δεντρου..
ολος αυτος ο συνδυασμος χρωματων,με ζαλιζει..
στο ενα χερι κραταω τη κουπα με το καφε (κρυωσε,κιολας;) και στο αλλο ενα τετραδιο μ'ενα στυλο..σκεφτομαι και πρεπει να σημειωσω τι δωρο πρεπει να παρω στο καθενα ξεχωριστα..μ'αρεσει να κανω δωρα στους ανθρωπους που αγαπω..μ'αρεσει να δινω ευχαριστηση στους αλλους ,να καθρεφτιζεται στα προσωπα τους η αγωνια...η ικανοποιηση.Δε θελω ανταλλαγμα.Το ευχαριστω μου φτανει,γεμιζει η ψυχη μου ευχαριστω και δε θελει υλη για ανταλλαγμα.Ευχαριστει κι αυτη σιωπηλα.Ολες τις γιορτες παντα με επιανε μελαγχολια...Δε μπορω να αποδωσω καπου το γιατι.Ισως γιατι...ισως να ζητουσα αλλα πραγματα απο αυτα που πραγματικα μου συνεβησαν...τι να γινει ειναι απροβλεπτος ο τροχος της ζωης..γυριζει..ολο γυριζει και δε ξερεις ποτε που θα σταματησει..
Το ραδιοφωνο παιζει σιγανα...Το μυαλο ταξιδευει στους ηχους της μελωδιας..κανω τον απολογισμο μου..θα προσπαθησω να μη βαζω χρονοδιαγραμματα στο εξης.



αποψε..εψαχνα απεγνωσμενα να βρω το συνθετη του τραγουδιου που ακους...δεν ηταν δα και δυσκολο...



''Αχ η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη
Αχ το φεγγάρι που έσβησε τ' ασημένιο φεγγάρι
η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη
η ζωή που χάθηκε στη σκόνη
Η μέρα μου έρημη
κίτρινη μέρα
χαρές που βουλιάξατε
πνιγμένες χαρές μου
Ζωή μου που καίγεσαι στον κίτρινο αέρα
η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη
η ζωή που χάθηκε στη σκόνη''

στιχοι - ερμηνευτης:
Λαυρεντης Μαχαιριτσας



Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

ΝΙΡΒΑΝΑ


Ολα μέσα μου ματώνουν κάθε βράδυ που ο Μορφέας σε φέρνει κοντά μου δεν ξυπνάω, δεν ονειρεύομαι μονάχα σε αισθάνομαι, σα λάβα που σιγοκαίει το κορμί μου τα φιλιά που δε ξεθωριάζουν αστέρια παντοτινά φωτίζουν...

Σκέφτομαι, μαγεύομαι, θυμάμαι, δεν ονειρεύτηκα βαθύτερη ομορφιά το χρώμα των στεναγμών σου, τη μεθυσμένη νύχτα των μαλλιών σου...

Αν ο έρωτας είναι θεός τότε τα μάτια σου είναι η θεά του...
Τρέμω, μέσα μου, φοβάμαι τη σπίθα που μένει άσβεστη και καίει...

Πέρασα θάλασσες,ερήμους και πελάγη, να την σβήσουν αδύνατο να γίνει, αλλά είναι η φλόγα που δε τρέμει, πύρινος εφιάλτης θα γίνει...
Μονάχα το χάδι και το φιλί σου η αγκαλιά και η πνοή σου μπορεί να την ορίσει.

Όλο στενεύει η φυλακή μου, όλο και μικραίνει και τώρα ακόμα τόσο καιρό μακριά μου αχτίδα φωτός δε φτερουγίζει έξω απο τη φυλακή μου δίχως να δω εκείνο το κορίτσι δίχως να νοιώσω την ανάσα της να με εγκλωβίζει...

Κοίταξε γύρω σου, ψάξε μέσα σου, νοιώσε την πλημμύρα...

Άσε την ψυχή μου να σε κατακλύσει άσε την καρδιά μου να σε γεμίσει με ότι ομορφότερο, ότι βαθύτερο έχει νοιώσει άνθρωπος που τον έχει δει το φώς...

Λίγο το φως μέσα σου, όμως αρκεί με την αγάπη σου σημάδι, δείξε μου το δρόμο για τους χαμενους κήπους και άσε με να μας οδηγήσω μαζί στη θάλασσα, τη νιρβάνα μας...






Υ.Γ1 Αυτο μου το χαρισε - εγραψε ενας πολυ καλος και αγαπημενος μου φιλος .μου ζητησε να το φυλαξω..να μη το δειξω σε κανεναν..ειναι τοσο υπεροχο ομως..
ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΜΕ...δε τηρησα αυτο που ειπα..
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΨΥΧΗ ΜΟΥ..
ΑΡΚΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙΣ?

Υ.Γ 2 ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ EINAI ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ...

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

ΑΣ ΠΑΙΞΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ...

Προσκληθηκα απο τη καλη μου μπλογκοφιλη "σκορπινα" να παιξω ενα παιχνιδι..
10 πραγματα που απεχθανομαι και αλλα 10 που λατρευω...οφειλω να ομολογησω πως δυσκολευτηκα..ειναι τοοοσα πολλα..αλλα εκανα τη διαλογη μου και μετα απο εναν ουσιαστικο διαλογο με τον ευατο μου ξεκινω :

ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΑΙ


  1. το "δηθεν περιτυλιγμα"και το περιεχομενο να αποδεικνυεται..αδειο.(απογοητευτικο,ειλικρινα)
  2. το να ειναι ο αλλος ασυνεπης..αλλο ειναι να σε στηνουν για 5 λεπτα και αλλο για ενα μισαωρο με αερα και βροχη(και ουτε ενα συγνωμη μετα.ασε μη τα θυμαμαι και συγχυζομαι!!!)
  3. τη τσιγκουνια,τη μιζερια,το συνεχες ''μοιρολοι''...
  4. τους ναρκισσους (ελεος!γεμισε ο τοπος..οχι αλλους!σας παρακαλω!)
  5. τα "ψευτικα" χαμογελα
  6. την αχαριστια
  7. την απληστια,τη κοροιδια,τα "πισωπλατα"μαχαιρωματα.
  8. την αδιαφορια..κοινως για τα παντα.απεχθανομαι τους κομπαρσους της ζωης.
  9. το να καπνιζω παθητικα το καπνο που φουμαρει αλλος.
  10. τη κακομεταχειριση των ζωων (συμπεριλαμβανομενων και ανθρωπων)

ΛΑΤΡΕΥΩ

  1. τα γλυκα (οτιδηποτε εχει σοκολατα..γιαμ)
  2. τα ταξιδια οπουδηποτε..ακομα και σε ενα απομερο χωριο..δε με νοιαζει.
  3. τη απαλη μουσικη..να με νανουριζει..να με μελαγχολει(ειμαι μαζοχα ε;)
  4. τα ακριβα δωρα (ειμαι και η βασιλισσα του ζωδιακου,μη ξεχνιομαστε)
  5. τις εκπληξεις καθε ειδους
  6. να διαβαζω μυθιστορηματα.. η να ακουω (παρα)μυθια ζωης(ειμαι καλη ακροατρια)
  7. αυτους που ειναι φτωχοι στη τσεπη και πλουσιοι στα συναισθηματα...(σπανιζουν..)
  8. το να χαριζω δωρα σε αυτους που αγαπω
  9. να κανω τους αλλους να γελανε,ασχετως αν ξεφτιλιζομαι εγω..(ναι,ναι..μαζοχα ειπαμε)
  10. τα ρεπο (και ποιος δε τα λατρευει;)

Mε τη σειρα μου ΠΡΟΣΚΑΛΩ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΛΩ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΤΟΥΣ :

gregory

Protoplastos

ΝΑΪΑΔΑ

jacki

jk in your life

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

(στ)ΑΓ(ον)Α (α)Π(ο) (βροχ)Η


Καθομαι παλι και γραφω για εσενα...
οχι για να σου ανακοινωσω τα νεα μου...οσο για να συρθει η ματια μου στις ιδιες γραμμες που θα συρθει και η δικη σου...
Ερχεται η ωρα που μονη πια,δε μπορω να κανω τιποτα για να γυρισω το χρονο πισω...τοτε τη μερα που σε γνωρισα...επεσα επανω σου οπως πεφτει η σταγονα στο τζαμι..εμεινα να σε κοιταζω για λιγο και μετα κυλησα...ισως και γιαυτο να μ' αρεσει τοσο πολυ η βροχη...
Κυλησα..δε λεω...ομως ειναι και καποιες μνημες,εικονες φωτεινες,σαν τον ηλιο που βγαινει μετα τη βροχη...που εισβαλλουν πανω μου τις πιο μαυρες νυχτες σαν σκληροι αρχαγγελοι και με κυκλωνουν,με λυγιζουν,με κανουν να θελω να τα παρατησω ολα για χαρη τους και να χαθω ξανα μεσα σου..να σε υποστω και να σε ξαναζησω..
Ολα και να σε ζητιανεψω ξανα...

Γι'αυτο σκαλιζω τα σφαλματα σου,τα ελαττωματα σου..τα μεγεθυνω επιτηδες μηπως ξεγελασω εμενα και με πεισω πως αντεχω μακρια σου...
Πιστεψε με,ο πιο μοναχικος δρομος στο κοσμο ειναι αυτος που με παιρνει μακρια σου...


Για πρωτη φορα,ενιωθα πως υπαρχει καποιος που με περιμενει..επιτελους ελεγα καποιος σηκωσε το βαρυ παπλωμα της μοναξιας μου και με ανακουφισε απο το βαρος του..
Αυτο το αισθημα με πλημμυριζε ενθουσιασμο...
θες να μαθεις τι επεμεινε;πλημμυρισα καλε μου..
βουλιαξα..


Παλι αρχισε να βρεχει...συγχωρεσε με..δεν εχω που να κρυφτω για να σε αποφυγω..δε θελω να σε αποφυγω...
Ας βρεχει λοιπον..










Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Της λησμονιας το βαλσαμο...



Αποψε θελω να πιω...
Ξεκιναει η βραδια...παντου κοσμος...βλεμματα που σε κοιτουν...ζευγαρια αγκαλιασμενα...
τα ποτηρια αδειαζουν...να δινει και να παιρνει ο χορος...θολωνει η σκεψη...σε εξουσιαζει το κρασι...δε σκεφτεσαι...παραπατας...τ'αφηνεις για αλλη μια φορα ολα..σβησμενα..στο τασακι σα ολες τις μισοτελειωμενες γοπες..εκει μεσα...ολα....

Τα φωτα σε τυφλωνουν...αρχιζεις να γελας...σαρδονιο γελιο...τους κοιτας ολους..νιωθεις τοσο ξενη στο πληθος..δε θα σε παρει απο κατω λες..μιλας..συστηνεσαι..λες αστεια...γελας δυνατα..κανεις δε σε παρεξηγει...γιατι να το κανει αλλωστε...δε σε ξερουν...
Σηκωνεσαι επανω..παραφερεσαι...σπας ενα ποτηρι...καταλαθος...ψεμματα..ηθελα να το σπασω...να σπασω τη πλανη που με περιβαλλει...
Χορευεις το τραγουδι σου..ολοι εχουν ενα δικο τους...φωναζεις..τραγουδας..περνας τα ''επιτρεπτα ορια"...
εγω θετω καθε φορα δικα μου..ειναι θεμα διαθεσης...ευφοριας..ποσο βαρυ φορτιο κουβαλας..

Η κανατα τελειωσε...φερε ακομα μια..γρηγορα...τωρα που μπορω να πιω...αργοτερα...θα κυλησει στο αιμα μου ο ορος της λογικης...θα εχει ξημερωσει..τοτε...δε κραταει πολυ η επιδραση...

Μαρεσει που με προσεχεις και ας μη στο λεω...
-Σε παρακαλω,μη πινεις αλλο θα ζαλιστεις!
-Ασε με,σου λεω,εγω θα πιω!
-Μετα εγω θα τη πληρωσω ομως!
-Ε πιες και εσυ τοτε να μη σου χρωσταω,δε θελω να χρωσταω σε κανεναν καταλαβες ρε?
-Ρε?......καλααααα..
Αυθαδιαζω,γινομαι επιθετικη...θηριο ανημερο..αν θες μπορεις να με δαμασεις..δε θελει κοπο..πιες μωρο μου λιγο...ασε τα πρεπει και τα μη...ασε τους τυπους..και νιωσε αυτο που νιωθω....
.................................................................................................................................................................
.................................................................................................................................................................
.................................................................................................................................................................
(Στις τελειες φανταστειτε οτι θελετε δε θυμαμαι)
Κλεινω τα ματια..βρισκομαι στο κρεβατι μου..με σκεπασες να μη σου κρυωσω..μαφησες να κοιμηθω..με κοιταζες..περιμενες να στο πω..στο ειπα..-δε θα ξαναπιω ποτε...(σκεφτομαι..ποτε μη λες ποτε.)
Τελειωσε και ο ορος...

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008

αδι-ΕΞΟΔΟΣ


Το ξέρω πως δεν θα ξανάρθεις...

πάει καιρός που δεν με ψάχνεις...

έπαψα πια στο γυρισμό σου να ελπίζω...

σιγά σιγά στη μοναξιά μου συνηθίζω...

Δεν θέλω να σε ξαναδώ...

Να σε ξεχάσω προσπαθώ...

Μα είναι στιγμές που σ΄έχω ανάγκη...

κι άλλες στιγμές που σε μισώ...

πώς με κατάντησε η αγάπη...

μόνος-(η) τα βράδυα να περνώ...

Κουράστηκα να περιμένω...

τον εαυτό μου να παιδεύω...

να μην μπορώ απ΄τη σκιά σου να ξεφύγω...

σε αδιέξοδο μαζί σου καταλήγω...

Δεν θέλω να σε ξαναδώ...

να σε ξεχάσω προσπαθώ...





ΣΤΙΧΟΙ -ΜΟΥΣΙΚΗ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΕΜΙΡΛΗΣ
Υ.Γ: απτ'αγαπημενα μου.





Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

Αποφθεγματα

1. Η μοναξιά είναι για το πνεύμα ό,τι η νηστεία για το σώμα: θανάσιμη όταν κρατήσει πολύ, αλλά αναγκαία.Marquis de Vauvenargues,1715-1747, Γάλλος συγγραφέα

2.Οι γυναίκες μπορεί να υποκρίνονται οργασμούς, αλλά οι άντρες υποκρίνονται ολόκληρες σχέσεις.Sharon Stone, γ. 1958, Αμερικανίδα ηθοποιός

3.Η γυναίκα θέλει πολλά από έναν άνδρα, ενώ ο άνδρας θέλει μόνο ένα, αλλά από πολλές γυναίκες.Κονσταντίν Μελιχάν, Ρώσος χιουμορίστας

4.Στη ζωή, το θέμα δεν είναι να κρατάς καλά χαρτιά, αλλά να παίζεις καλά ένα άσχημο φύλλο. Robert Louis Stevenson,1850-1894, Βρετανός συγγραφέας


5.Σ' αγαπώ όχι μόνο γι' αυτό που είσαι αλλά και γι' αυτό που είμαι εγώ όταν είσαι μαζί μου. Roy Croft, 1907-1973, Αμερικανός ποιητής


6.Ο χωρισμός ελαττώνει τα μέτρια πάθη και δυναμώνει τα μεγάλα, όπως ο άνεμος σβήνει τα κεριά αλλά φουντώνει τις φωτιές.Λα Ροσφουκώ,1613-1680,Γάλλος συγγραφέας


7.Βλέπεις πολλούς έξυπνους άντρες με ηλίθιες γυναίκες, αλλά ποτέ μια έξυπνη γυναίκα με ηλίθιο άντρα.Erica Jong, γ. 1942, Αμερικανίδα συγραφέας

8.Τα τρία θεμέλια της ευτυχίας σ' αυτήν τη ζωή είναι: κάτι να κάνεις, κάτι να αγαπάς, κάτι να ελπίζεις.Joseph Addison,1672-1719,Άγγλος δοκιμιογράφος

9.Το πόσο ελεύθερος είσαι στη ζωή σου, είναι ευθέως ανάλογο με τον αριθμό των καλά επεξεργασμένων εναλλακτικών λύσεων που έχεις στη διάθεσή σου.Bryan Tracy, γ. 1944, Καναδός Συγγραφέας


10.Δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι αυτόν που ποτέ δεν κάνει λάθος και που ποτέ δεν αποτυχαίνει σ' αυτό που κάνει. Και αυτό επειδή είτε είναι ψεύτης είτε ασχολείται μόνο με τα σίγουρα, τα δοκιμασμένα και τα ασήμαντα.Peter Drucker,1909–2005,Αυστριακός γκουρού του Management



Υ.Γ συνεχιζονται...








Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

ενα γραμμα

Με απογοητευσες..
Το ηξερα βαθια μεσα μου...το περιμενα...
εθελοτυφλουσα...δεν ηθελα να το πιστεψω...
πως δεν σου απεμειναν αποθεματα ψυχης να παραδωσεις...
οχι τοσα, οσα θα ηθελα τουλαχιστον...

Δεν ειχα απαιτησεις ψυχη μου...παντα ειχα αυτογνωσια...
Ηξερα πως εσυ θα παραμεινεις μια σκια στη ζωης μου το θεατρο...
και εγω μια απλη μαριονετα που θα κινεις τα νηματα της εσυ...

Θελω να σου πω και κατι ακομα που ισως δε ξερεις ψυχη μου...
πως εισαι καλος ηθοποιος...με το υποκριτικο σου ταλεντο, οφειλω να ομολογησω πως ξαφνιασες και εμενα...

Εισαι ομως απλα καλος στη σκηνη...διοτι στο παρασκηνιο διαπρεπεις!!

Ξερεις κατι? Δε μ'αρεσουν οι υποκριτες...τους μισω!!
Δε θα ανεχτω ποτε ξανα να παιξω το ρολο του κομπαρσου...αυτο θελω να το βαλεις καλα στο νου σου.ΑΚΟΥΣ?

Ηρθε η ωρα να μαζεψω απ'το πατωμα τη ποδοπατημενη μου αξιοπρεπεια ,οση απεμεινε δηλαδη και να ελευθερωθω απο σενα.
Θα ανοιξω μπροστα σου το τετραδιο με την ιστορια μας γραμμενη και θα αρχισω να σχιζω ενα ενα τα φυλλα...
εσυ θα με κοιτας συνοφρυωμενος..
μακαρι να σηκωθεις και να φυγεις εκεινη τη στιγμη!Αν δε το κανεις μα τω θεω θα σε χαστουκισω!Δε θελω να με δεις να κλαιω..μου εμεινε ακομα λιγη αξιοπρεπεια..

Υποσχεσου..να σβησεις το ονομα μου απτη λιστα του μυαλου σου.
Υποσχεσου..πως θα υποκριθεις για τελευταια φορα πως δεν υπηρξα εγω ποτε για σενα εδω..
Υποσχεσου πως αν σε βρισω επανω στο θυμο μου..θα με βρισεις και εσυ.
Υποσχεσου μου πως ολα αυτα που διαβασες θα τα εκλαβεις ως αστειο...

Δε τα εννοω..Μακαρι να τα εννοουσα.
Ματια μου..
μην ακους κι ολα οσα σου κατηγορω..ειναι απτην αδυναμια μου να παρηγορηθω που σ'εχασα...

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Ένα κείμενο αγνώστου συγγραφέα λέει ότι καθένας μας μπορεί να υιοθετήσει δύο στάσεις στη ζωή του: να Χτίζει ή να Φυτεύει. Οι χτίστες μπορεί να χρειαστούν χρόνια για το έργο τους, μια μέρα όμως τελειώνουν αυτό που έκαναν και περιορίζονται από τους ίδιους τους τοίχους τους. Όταν ολοκληρώνεται το χτίσιμο, η ζωή χάνει το νόημά της. Εκείνοι που φυτεύουν μπορεί να υποφέρουν από τις καταιγίδες και σπάνια ξεκουράζονται. Ένας κήπος όμως δε σταματά ποτέ να αναπτύσσεται και παρόλο που απαιτεί την προσοχή του κηπουρού, του δίνει παράλληλα και τη δυνατότητα να ζήσει τη ζωή του σαν μια μεγάλη περιπέτεια. Στην ιστορία του κάθε φυτού βρίσκεται η ανάπτυξη όλης της γης...

Υ.Γ: Προκειται για αποσπασμα απο το βιβλιο "ΜΠΡΙΝΤΑ" του PAULO COELHO που μου εχει κινησει το ενδιαφερον...μ'αρεσε ο προλογος και τον μοιραζομαι μαζι σας.

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

ανα-(βολη)






θυμαμαι...

δε ξεχασα...

θυμασαι;

ελπιζω...

αναμενω...


Καθε που νιωθω τα βλεφαρα μου βαρια...

Aκουω τα λογια σου μεσ'το κεφαλι μου,τη φωνη που μου ψιθυριζε ωραια λογια...

νιωθω..τη ζεστη σου ανασα ...διπλα στο αυτι μου...
νιωθω πως...

με χρειαζεσαι...

σε χρειαζομαι...


ηρθες αγαπη μου...σε καταλαβα...μου χαιδεψες τα μαλλια..με σκεπασες...με φιλησες τρυφερα...

εξαφανιστηκες μετα...γιατι δεν εμεινες λιγο ακομα μαζι μου;

σε ειχα τοσο αναγκη...

δακρυσα...οταν ξυπνησα και δε ησουν κοντα μου...κρυωνα...

απλωσα το χερι...σε εψαξα..σε εχασα...

Πες μου...γιατι με βασανιζεις ;;;

Πες μου γιατι δεν εισαι εδω...


Πρεπει να παρω μια αποφαση...

ή αλλη μια αναβολη;;;


Θα φυγω...

Θαρθω να σε βρω...

Θα σε ψαξω...να σε βρω..

Θελω να ξεφυγω απτα φαντασματα που με κυνηγουν...

Δεν αντεχω αλλο τη απουσια σου...ησουν και εισαι μια πληγη που συνεχως αιμορραγει...

Λενε πως ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος...με τις πληγες ποτε δε μου ειπε κανενας τι γινεται...θελω να με γιατρεψεις εσυ και μονο εσυ...


Μη με ρωτας καλε μου...αν σε αγαπω...

το ξερεις...παντα το ηξερες...

ειναι ρητορικη η ερωτηση σου...

αν ηξερες ποσο...θα τρομαζες..

δε θελω να σε τρομαξω...



θελω να φυγουμε μαζι..

να ονειρευτουμε...σα παιδια..

να κρυφτουμε...

να κλειστει ο ενας στην αγκαλια του αλλου και να μεινουμε εκει μεσα για παντα...

θα κανω την αρχη λοιπον...

κανε εσυ το τελος να μοιαζει αγνωστη λεξη για εμας...

υποσχεσου μου πως θα εισαι εκει...

σε παρακαλω...δε θελω να χαθω...

δωσμου το χερι σου...

σφιξε το οσο πιο σφιχτα μπορεις...

μη με αφησεις...φοβαμαι εκει εξω...





















































Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

το δικο μου το πολυ...



Ειναι ευκολο πραγμα να συμβουλευεις μεσα απ'την ασφαλεια του μικρου σου κοσμου
Και το δικο μου το πολυ πως να χωρεσει στο δικο σου το λιγο..
Κι οι δυο μας δυσανασχετουσαμε δικαιολογημενα...
Ομως μεσα σε αυτο το λιγο σου, σε αυτο το περιορισμενο σου, ειχα τη κακοτυχια να διακρινω σκιες περαστικες που με πυρπολησαν. Σκιες του απεραντου. Αυτο που δεν ελεγχες, αυτο που δε γνωριζες, προσπενουσε απο μια σου εκφραση, απο μια σου χειρονομια τυχαια και με καθηλωνε...
Δε περιγραφεται η ματια, η κινηση, ο ηχος.
Ο,τι κι αν σου πω δε θα σου το μεταδωσω αυτο που με εκανε να σε θελω ετσι...
Το απεραντο ειναι απιαστο, απεριγραπτο, ακαθοριστο...

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008

Θέλω τη ζωή την ίδια..

Απο παλαιότερα στο νου μου αναβόσβηνε μια νύξη:
Αν δε μπορείς να κερδίσεις το ζητούμενο, προχώρα στο αντίθετο του, είναι ο αλλος δρόμος.
Αυτο που σε σένα έτσι ακόρεστα γύρευα δε γινόταν να το κερδίσω σφιγγοντάς σε στην αγκαλιά μου.
Στο πιο σκοτεινό πηγάδι της δίψας μου και της απογοήτευσης μου το αποφάσισα:
Να σε γυρέψω μακριά σου...Να φύγω...
Δε θέλω τίποτα άλλο να μου μάθετε πια, θέλω μονάχα να νιώθω.
Δε θέλω τίποτα να πληροφορηθώ πια, θέλω μονάχα να με αφήσετε ήσυχη.
Δε θέλω άλλο να διαβάσω παρομοιώσεις ζωής..θέλω τη ζωή την ίδια.