Οτι αρχιζει επιβαλλεται και να τελειωνει ετσι με εμαθαν,πρεπει να σταματησω να προσποιουμαι πως ολα οσα συνεβησαν μου συμπληρωσαν τα κενα,με ικανοποιησαν...
κουραστηκα να παιζω το ρολο μου,θελω πλεον να σκισω το κουστουμι μου,να πεταξω τη μασκα και να αποχωρησω σιωπηλα απ'τη σκηνη.
Πρεπει να σου πω την αληθεια για το τι ηθελα εξαρχης απο σενα,
για το εθιστικο παιχνιδι που μου δημιουργουσε συνδρομο στερησης οταν δε το επαιζα...
Μ'αρεσει να εχω το πανω χερι,να καθοδηγω και να παραπλανω ανθρωπους.Ησουν καλος παιχτης,ευκολοπιστος,αφελης.
Τα λογια που ακουσες απο μενα,χαθηκαν,εγιναν σκονη και αερας,
γιατι ποτε δε θα τα εννοουσα.
Πρεπει να με πιστεψεις,μα κι αν θες να μη τρελαθεις,μη το κανεις,κρατησε κατι ομορφο απο αυτη τη παρτιδα,κρατησε ενα ομορφο προσωπο,μια φλογα,μια φθηνη υπαρξη,δε με ενδιαφερει πια η γνωμη σου,δε με νοιαζει η αποψη σου,δε με αγγιζουν τα λογια σου,ποτε δεν ησουν κατι σημαντικο,μαλλον κατι εφημερο που μου ανεβαζε το ηθικο,οταν το ειχα αναγκη,
δε με εμαθες ομως ποτε,ουτε τοσο δα,αυτο μονο να θυμασαι...
δε επετρεψα ποτε να εισελθεις στο κοσμο μου,μα κι αν το εκανες θα ενιωθες τοσο ξενος μεσα του,θα σιχαινοσουν τον ευατο σου,εμενα,ολους.
Μισος,αυτο θελω να νιωσεις,μια αισθηση ψυχρη σα τη καρδια σου,
ο πονος;,ανυπαρκτη λεξη για σενα,πες μου μονο..τα καταφερα;
Σε εκανα να νιωσεις γοητευμενος;μαγεμενος;να με εμπιστευτεις;να μου ελευθερωσεις τις σκεψεις σου;να σε εγκλωβισω;τα καταφερα;
Σε επεισα επιτελους,πως καταφερνα να σε κανω οτι θελω;να σε κανω πιονι μου;
Ηθοποιος,ναι,η πιο καλη που μπορει να υπαρξει,ενας αγγελος με σατανικη ψυχη,
δε σε αφησα ποτε να δεις τον πραγματικο μου ευατο,γιατι διψουσα για εκδικηση,λαχταρουσα να δω τα ματια σου να καινε απο οργη,να χτυπας τους τοιχους και να αναρωτιεσαι τι λαθος εκανες.
Το μεγαλυτερο λαθος που εκανες,με συναντησες,με κοιταξες,αφεθηκες,πλανευτηκες,
αν με κοιταζες καλυτερα θα εβλεπες την προεκταση του χαρακτηρα σου πανω μου,
αλλα εθελοτυφλουσες.
Ποσες φορες σου ειπα,να μη με εμπιστευεσαι;
Μεσα απο το λογο μου,πασχιζα να σε εξευτελισω και για ακομα μια φορα,να σε πονεσω.
Δεν εχει κορεστει ακομα η επιθυμια για εκδικηση.
Τοσο αναισθητη ειμαι,πιστεψε το,δεν εχω ιχνος καλοσυνης μεσα μου.
Αυτο θελω,ναι,να εξοφλησω οτι σου χρωσταω,να σε εκδικηθω και δε μετανιωνω,ουτε για μια στιγμη.
Να στο ξεπληρωσω με το ιδιο νομισμα,να νιωσεις οτι ενιωσα τοτε.
Δες το τελος που σου κουναει το χερι,ακολουθησε το και αποχωρησε σα κυριος,
με οση αξιοπρεπεια σου εχει απομεινει,δες πως ειναι να χανεις,νιωσε την ηττα στο πετσι σου να σου τρυπαει τα σωθικα.
Μη ψαχνεις για την αξια,δεν υπαρχει,τιποτα δεν αξιζε,ολα ηταν ψευτικα,
ολα τοσο κακοπαιγμενα,ενα δραμα κακοπαιγμενο ειμαι,καποιος μου το ειχε πει,ρωτησε τον και θα μαθεις ολα οσα αγνοεις.
Ησουν η ευκολη λεια μου,πιστεψε το.
Ειναι καιρος να ξαναρχισω το κυνηγι,
πηρα οτι ηθελα,καιρος για το επομενο θυμα μου.
Και τωρα που τα ξερεις ολα,θα απαλαχτω απο σενα,απο μενα,θα ησυχασω το μυαλο μου απο τις τυψεις και τις ενοχες που με επνιγαν,μη με σκεφτεις ποτε ξανα,δεν υπηρξα ποτε,
δε ειμαι σπασμενη για να μπορεις να με φτιαξεις,
γιατι απλα ετσι ειμαι και δεν αλλαζω για κανεναν!!!
και θα σου πω πως αν και "δολοφονος"
δε θα σου κανω τη χαρη να επιστρεψω ξανα στο τοπο του εγκληματος,
δε με χωραει πια ο τοπος...
ολα μοιαζουν τοσο οικεια πια εδω και δε μ'αρεσει ν'αναλωνομαι...
