ST(ΟP)α ειπα ολα...

στην οθονη του κινητου μου... μια κληση...

εσυ....

το κοιτω...κι αναρωτιεμαι...

vα το σηκωσω... vα μη το σηκωσω..

αιωνιο διλημμα στο ταραγμενο μου μυαλο...

γεγονοτα ανακατα...κουβαριασμενες σκεψεις...μπλεχτηκα...

ματωμενα λογια...που αιμορραγουν τη σιωπη μου....

μια πικρη γευση στο στομα...θυμησες που σταζουν δηλητηριο...

τα παντα θολα στη κρυσταλλινη σφαιρα του υποσυνειδητου μου...

ερχεσαι...

φευγεις...

τι ψαχνεις στα χαλασματα να βρεις;

πεθαμενα ονειρα...χαμενες ελπιδες...

ενα μηνυμα ταραζει τη λιμνη της ψυχης μου...

παλι κανεις το λαθος και παιζεις μαζι μου...

παλι πετας κερματα πανω στο κορμι μου και κανεις ευχες...

"σηκωσε το σε παρακαλω...καντο για ολα οσα περασαμε μαζι...καντο για μενα"



με ποιο δικαιωμα γυρνας;

με ρωτησες αν θελω;


με ρωτησες ποτε σου τι νοιωθω;

παλευα νυχτες...ολοκληρες για ενα σου ψιθυρο μεσα στο σκοταδι και εσυ απουσιαζες...

που ησουν τοτε που εγω μιλουσα;

φωνη βοωντος εν τη ερημι...

και τωρα προσταζεις...

προσταζεις να σηκωσω το αναθεματισμενο τηλεφωνο και να σε ακουσω...

να ακουσω τι;

ενοχες φωνες που εκλιπαρουν να γυρισω πισω...

δε μπορω...δεν αντεχω...

μιλουσα..μα δε με ακουγες...

τι ειναι αυτο που σε κανει και γυρνας;





απαντησε μου...

με γεμιζες παντοτε υπεκφυγες...

αναρωτιεμαι....

Να ειναι επειδη ο δολοφονος γυριζει παντα στο τοπο του εγκληματος;



να ειναι επειδη νοιωθεις μοναξια;

να ειναι επειδη θελεις μια ψυχολογο και εχεις χασει το τηλεφωνο της γι'αυτο καλεις εμενα;



γιατι δε με αφηνεις ησυχη;

δευτερη κληση...


τριτη κληση...

Δε θα σου μιλησω...δε θα το κανω...

δε ξερω απο ψυχολογια μα τα δικα μου λογια ψυχης ειναι πως...

η ψυχη νοσει..οταν εσυ ο ιδιος αντιστεκεσαι στη θεραπεια της...

αποκτας αντοχη...

και η ιαση δεν ερχεται...

δε ειμαι εγω αυτη που θα σε γειανει...

ολα ειναι μεσα στο μυαλο σου...εκει μεσα βρισκεται το αντιδοτο...

ψαξε βαθια μεσα σου και θα σε βρεις...

ασε με να βρω και εγω επιτελους κι εμενα...

μη με γυριζεις πισω..συνεχως...

αφου εισαι εγωιστης...παντα ησουν...



μεινε με το εγω σου λοιπον και μη με κουραζεις αλλο...

Κουραστηκα να λοξοδρομω για ανθρωπους που δε εκαναν βημα να με πλησιασουν...

Που με οδηγουσαν σε μονοπατια δυσβατα...ενω οι ιδιοι φροντιζαν πρωτυτερα να βρουν καταφυγιο μοναχα για τον ευατο τους....

ΜΗ ΜΙΛΑΣ ΤΩΡΑ...

ΜΟΝΟ ΑΚΟΥ...

"Οσα κομματια κι αν μπορεσεις να ενωσεις,δε θα σου φτασουν μια στιγμη για να με νοιωσεις...."

ΣΤΑ ΕΙΠΑ ΟΛΑ...