ST(ΟP)α ειπα ολα...

στην οθονη του κινητου μου... μια κληση...

εσυ....

το κοιτω...κι αναρωτιεμαι...

vα το σηκωσω... vα μη το σηκωσω..

αιωνιο διλημμα στο ταραγμενο μου μυαλο...

γεγονοτα ανακατα...κουβαριασμενες σκεψεις...μπλεχτηκα...

ματωμενα λογια...που αιμορραγουν τη σιωπη μου....

μια πικρη γευση στο στομα...θυμησες που σταζουν δηλητηριο...

τα παντα θολα στη κρυσταλλινη σφαιρα του υποσυνειδητου μου...

ερχεσαι...

φευγεις...

τι ψαχνεις στα χαλασματα να βρεις;

πεθαμενα ονειρα...χαμενες ελπιδες...

ενα μηνυμα ταραζει τη λιμνη της ψυχης μου...

παλι κανεις το λαθος και παιζεις μαζι μου...

παλι πετας κερματα πανω στο κορμι μου και κανεις ευχες...

"σηκωσε το σε παρακαλω...καντο για ολα οσα περασαμε μαζι...καντο για μενα"



με ποιο δικαιωμα γυρνας;

με ρωτησες αν θελω;


με ρωτησες ποτε σου τι νοιωθω;

παλευα νυχτες...ολοκληρες για ενα σου ψιθυρο μεσα στο σκοταδι και εσυ απουσιαζες...

που ησουν τοτε που εγω μιλουσα;

φωνη βοωντος εν τη ερημι...

και τωρα προσταζεις...

προσταζεις να σηκωσω το αναθεματισμενο τηλεφωνο και να σε ακουσω...

να ακουσω τι;

ενοχες φωνες που εκλιπαρουν να γυρισω πισω...

δε μπορω...δεν αντεχω...

μιλουσα..μα δε με ακουγες...

τι ειναι αυτο που σε κανει και γυρνας;





απαντησε μου...

με γεμιζες παντοτε υπεκφυγες...

αναρωτιεμαι....

Να ειναι επειδη ο δολοφονος γυριζει παντα στο τοπο του εγκληματος;



να ειναι επειδη νοιωθεις μοναξια;

να ειναι επειδη θελεις μια ψυχολογο και εχεις χασει το τηλεφωνο της γι'αυτο καλεις εμενα;



γιατι δε με αφηνεις ησυχη;

δευτερη κληση...


τριτη κληση...

Δε θα σου μιλησω...δε θα το κανω...

δε ξερω απο ψυχολογια μα τα δικα μου λογια ψυχης ειναι πως...

η ψυχη νοσει..οταν εσυ ο ιδιος αντιστεκεσαι στη θεραπεια της...

αποκτας αντοχη...

και η ιαση δεν ερχεται...

δε ειμαι εγω αυτη που θα σε γειανει...

ολα ειναι μεσα στο μυαλο σου...εκει μεσα βρισκεται το αντιδοτο...

ψαξε βαθια μεσα σου και θα σε βρεις...

ασε με να βρω και εγω επιτελους κι εμενα...

μη με γυριζεις πισω..συνεχως...

αφου εισαι εγωιστης...παντα ησουν...



μεινε με το εγω σου λοιπον και μη με κουραζεις αλλο...

Κουραστηκα να λοξοδρομω για ανθρωπους που δε εκαναν βημα να με πλησιασουν...

Που με οδηγουσαν σε μονοπατια δυσβατα...ενω οι ιδιοι φροντιζαν πρωτυτερα να βρουν καταφυγιο μοναχα για τον ευατο τους....

ΜΗ ΜΙΛΑΣ ΤΩΡΑ...

ΜΟΝΟ ΑΚΟΥ...

"Οσα κομματια κι αν μπορεσεις να ενωσεις,δε θα σου φτασουν μια στιγμη για να με νοιωσεις...."

ΣΤΑ ΕΙΠΑ ΟΛΑ...

10+1 πραγματα που δε ξερατε για μενα...

ΓΙΟΥΠΙ!!!!ΜΠΛΟΓΚΟΠΑΙΧΝΙΔΟ!
Ε ΝΑΙ λοιπον!

Προσκληθηκα... απο τη ΣΚΟΡΠΙΝΑ να συμμετεχω και εγω σα παιδι στο "αποκαλυπτικο"αυτο παιχνιδι.Να πω 10 + 1 πραγματα για μενα...


ΞΕΚΙΝΩ...


1) Γενικοτερα ημουν πολυ "αγοροκοριτσο" μικρη...(μεχρι τα 12 για να μη σου πω μεχρι και σημερα)σε σημειο που να πιανομαι παντα μαλλι με μαλλι με τα αγορακια του σχολειου η της γειτονιας(μα παντα με αγορια!!!?) γιατι ειχαν τολμησει να με προσβαλλουν η να με κοροιδεψουν.Το παραληρημα συνεχιζονταν οταν εχανα σε καθε ειδους αθλοπαιδία.Ακομα και τωρα δε εχω μαθει να χανω!!!!!(ουαουα)
(Κι επαψα να τραβαω και μαλλια!)



2) Ενιωσα του ερωτος τα βελη στα 8!!!!Ω ναι...χωρις βεβαια να το ξερει εκεινος...Εγω Γ'δημοτικου εκεινος ΣΤ'δημοτικου.Αχ εκεινο το ερμο το ημερολογιο τι τραβουσε καθε μερα.Του εξιστορουσα διαφορα χαζα,πως με κοιταξε σημερα η πως μου χαμογελασε η πως μου φανηκε πως με φωναξε...(αφου δε με ηξερε καλε!)Κι πολλες αλλες γλυκιες σκανταλιες...Τα νοσταλγω εκεινα τα χρονια Αχχχχ...(το ημερολογιο το εχω ακομα για να τα θυμαμαι και να γελαω!!!)



3)Γενικα δεν ημουν ποτε πολυ τυχερη...Υπηρχαν μερες που αναθεμα την ωρα και τη στιγμη που εβγαινα εξω.Θα σου εξηγησω αμεσως:σε μια μονο μερα μου ειχε βγει το παππουτσι στο δρομο που πηγα να περασω απεναντι,με ειχαν κουτσουλησει 2 περιστερια,το ενα επανω στα ρουχα μου και το αλλο στα μαλλια μου!!!ειχα κατσει πανω σε μια τσιχλα και η ρημαδα κατεληξε να γινει σταμπα στα οπισθια μου χωρις να το παρω ειδηση(και μετα σου λενε κανε φιλους να δεις καλο!),στη καφετερια που εκατσα ο αγαρμπος ο σερβιτορος ειχε προσγειωσει ολους τους freddo του δισκου του,στην ωραιοτατη λευκη μπλουζιτσα μου και επρεπε να περασω ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΗΜΟΥΝ μεσα απο το πληθος για να παω στη τουαλετα να πλυθω και επιπλεον γυρνωντας να εχω να αντιμετωπισω το ξεκαρδιστικο βλεμμα του αγοριου στη παρεα μου,που παρεπιμπτοντως ηρθε να με γνωρισει τη συγκεκριμενη μερα!!!!!Υπαρχει μεγαλυτερη ξεφτιλα;



4)Μεγαλωντας η γκαντεμια με ακολουθουσε σα μουτζα για "φωτοστεφανο"οπως συνηθιζα να λεω και στη συναναστροφη μου οχι πλεον με αγορια,αλλα με αντρες!Οποιον γνωριζα και υπηρχαν αμοιβαια δειγματα φλερτ,τυχαινε να τον περναω παντα σε υψος,δευτερον να εχει παντα ενα κουσουρι θες μικροβιοφοβια,θες τσιγκουνια,θες ανασφαλεια με το σωμα του,θες παγερο χιουμορ,εν ολιγοις κουτσοι-στραβοι ερχονταν στον Αγιο Παντελεημονα!ητοι σε ΕΜΕΝΑ!(ουτε βαφτιστιρι του Μητσοτακη να ημουν ΕΛΕΟΣ!!)

5)Δεν αρρωσταινω ευκολα...ειμαι σκληρο καρυδι γενικα...αλλα ετσι και αρρωστησω μενω κλινηρης κανενα μηνα!!!η του υψους η του βαθους που λενε!Ασε που ειναι και η καλυτερη μου(χαχα)γιατι με εχουν στα οπα-οπα ολοι!Μη τους παθω και τιποτα!

6)Μου αρεσει πολυ η ταχυτητα..οι μηχανες κυβισμου και καποια στιγμη θελω να αποκτησω μια δικια μου...

7)Εχω ενα θεματακι με τους λογαριασμους που πρεπει να πληρωνουμε ως ζευγαρι στις εξοδους μας.Δε μου αρεσει η νοοτροπια "πληρωνει παντα ο ΑΝΤΡΑΣ"γι'αυτο και καθε φορα καταληγει ειτε σε τσακωμο ειτε σε συμβιβαστικη λυση το θεμα...

8)Εχω μεθυσει αρκετα βραδυα στη ζωη μου και χωρις να ειμαι απολυτα περηφανη γιαυτο,εχω καταληξει να γδαρω το προσωπακι μου,πεφτωντας στη ασφαλτο του δρομου,νομιζοντας πως ειναι "ανατομικο κρεβατακι"απο πισσα φτιαγμενο! :)
Εκτοτε σταματησα να πινω...(πολυ)

9)Θυμαμαι οταν ημουν στο λυκειο,ειχα αργησει να ξυπνησω και πανω στη ταραχη και το αγχος μη χασω τη 1η ωρα βγηκα εξω με τη χτενα στα μαλλια!!!(οχι τιποτα αλλο ηταν και φουξια και εκανε μπαμ γαμωτο)ευτυχως το καταλαβα εγκαιρως πριν τη σταση του λεοφορειου..αλλα αναρωτιεμαι σε ποιον εφτιαξα τη μερα ευχαριστα εκεινη τη μερα!

10) Πρεπει να ειμαι η μοναδικη κοπελα 22 χρονων που δεν ξερει να οδηγει αυτοκινητο ακομα!!!!κλαψ!!!!!αλλα που θα μου παει..εχει μπει στο προγραμμα και αυτο...

+plus 1 Λατρευω τα ταξιδια και θα ηθελα καποια στιγμη να καταφερω να γνωρισω κι αλλους πολιτισμους,διαφορετικες κουλτουρες,ομορφα μερη,αλλους ανθρωπους...

ΑΥΤΑΑΑΑΑΑΑ....
ΟΥΦ παει και αυτο...ειχα κι αλλα να πω αλλα περιοριστηκα...
ΚΑΛΩ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΟΥΛΑ ΜΟΥ ΟΠΟΙΟΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ...
να μη κανω και διακρισεις...

αινιγμα μου...αινιγμα...

δε σου ειπα ποτε...πως...

ημουν πολυ καιρο χαμενη στο λαβυρινθο μου...

δεν ηξερα που να παω...περιπλανιομουν εδω και εκει...

για να βγω...για να σε βρω...

απο λαθος επιλογες διαλεγα παντα εκεινο το δρομο που πονουσε περισσοτερο...

δεν μου εμαθαν την ανωδυνη διεξοδο των λαθων...και κατεληγα παντα σε μια εκκωφαντικη σιωπη...

ηταν...

καθε μου επιθυμια ματαιη...


καθε μου ποθος σβησμενος...

καθε μου προσδοκια κοκκος αμμου που ξεγλιστρουσε απο τη παλαμη μου...

καθε που νυχτωνε...μαυροι τοιχοι υψωνονταν μπροστα μου και με πλακωναν...

φοβοι που στραγγαλιζαν τις σκεψεις μου...

χιλιαδες αινιγματα που δε μπορουσα να επιλυσω...

σκαλιζα με τα νυχια μου τους τοιχους..παλευα να νικησω τον ιδιο μου ευατο ...

να κρυφτω απο μενα...παλευα αοπλη με εναν αηττητο "μινωταυρο"...

ποσα πραγματα λαχταρουσα...ποσα προσμενα...και δεν ερχονταν...

σα το ναυαγο που περιμενει το πρωτο πλοιο που θα φανει μεσοπελαγα...

για να αναψει φωτια...

μα στο δικο μου νησι την ειχε σβησει ο ανεμος...

ειναι καποιες στιγμες σαν αυτες που κοιτας μεσα στο καθρεφτη και δεν βλεπεις τιποτα...

δεν υπαρχει το ειδωλο σου...



ενα γεματο κενο απο σκιες σε μαυρο φοντο...

αυτη η αναμονη καθε φορα εμοιαζε με ρολοι που ειχε χαλασει...

οι δεικτες του ειχαν σταματησει και εγω ειχα μεινει να κοιταζω μηπως συμβει ενα θαυμα...

παντα ελεγα πως δε προκειται κανεις να ρθει και να με σωσει...


μα ηρθες εσυ...


Ιδου...το ΘΑΥΜΑ...

και τα παντα αλλαξαν...

τι κι αν ενα ρολοι δε δουλευει;δυο φορες τη μερα θα δειχνει τη σωστη ωρα....

ηρθες κι ανετρεψες τα παντα για τα θελω μου,για τα στερεοτυπα μου,για τα τοσα ποτε που ξεστομισα,για τη μοναξια που με ειχε κανει τη πιο καλη της φιλη,για τη ζωη που δεν ειχα προλαβει να ζησω..πριν σε γνωρισω...

κοιταζω παλι το καθρεφτη και παλι δε με αναγνωριζω...αυτη η σκια ειμαι;ποσο διαφορετικη δειχνω στο φως...

μα ναι εγω ειμαι...

ηρθες κι αλλαξαν ολα ψυχη μου...
Ειχες την απαντηση στο αινιγμα μου...

Ακου κατι...

ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΛΑΘΟΣ...ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΩ...

ΑΝ ΕΙΣΑΙ Η ΑΓΑΠΗ...ΜΕΙΝΕ...

ΑΓΑΠΗΣΕ ΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΑΤΩΣΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ...

ΠΕΡΠΑΤΑ ΠΛΑΙ ΜΟΥ...

γινε εσυ ο οδηγος μου...

καθοδηγησε με...

να προσγειωθουμε πανω σε πιστα ευτυχιας...

to be or not to be?

το πεπρωμενο βρισκεται στο δρομο οπου παμε για να το αποφυγουμε...

τη μοιρα μας εμεις τη φτιαχνουμε...

στη ζωη το πιο σημαντικο ειναι ποιες γεφυρες να περασεις και ποιες να καψεις...

οτι δε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο...

μη πεις ποτε σε τιποτα γιατι τιποτα ποτε δεν ειναι απιθανο να σου συμβει...

καθε εμποδιο ειναι για καλο....

οτι φοβασαι πιο πολυ σιγουρα θα το ζησεις καποια στιγμη...

η ζωη ειναι μικρη...ζησε το καθε λεπτο σα να ειναι το τελευταιο...



και πολλες αλλες φιλοσοφιες περι ζωης και υπαρξεως ανελυα κι αποψε...
στα περισσοτερα ειναι η αληθεια πως πιστευω...
εχω την γνωμη πως ολα ειναι προκαθορισμενα...προγραμματισμενα να συμβουν σε ανυποπτο χρονο..ολα γινονται για καποιο λογο...
δε ξερω αν υποκινουμαστε απο καποια ανωτερη και θεια δυναμη...δε ξερω αν υπαρχει καποιος καντηλαναφτης που υπακουει σε εντολες στο να "σβηνει" καντηλια και να "κοβει" νηματα ζωης...αλλα πιστευω ακραδαντα πως τα παντα ειναι γραμμενα για το καθενα...
πιστευω σε αυτο που λενε μοιρα...
ολα ειναι παροδικα και συντομα...γεννιομαστε για ενα σκοπο,τον εκπληρωνουμε ειτε πολυ ειτε λιγο...επιτελουμε ενα εργο με τη παρουσια μας..με το λογο μας..με τις πραξεις μας...
μαθαινουμε μεσα απο τις δυσκολιες και τα παθηματα μας...

βεβαια οι αποψεις διαμορφωνονται και ποικιλλουν στο καθενα αλλα αυτο που με φοβιζει και με προβληματιζει πιο πολυ ειναι...

πως γινεται αν καποιος μας εδωσε τη Ζωη..να μπορει να τη παιρνει ετσι πισω οποτε θελει ανα πασα στιγμη;και μετα;
τι γινεται;πεφτουμε σε χειμερια ναρκη και δε ξυπναμε ποτε;ειναι μεγαλη συζητηση αλλα περιοριστηκα σε μονο μια ερωτηση.οι απαντησεις ειπαμε ποικιλες.μπερδευτηκα.
Ακουσα και τη φραση...οταν φευγει καποιος παντα καποιος αλλος ερχεται..ουδεις αναντικαταστατος δηλαδη...ειναι μακαβριο λιγο αυτο αλλα ενιωσα πως ετσι συμβαινει..καμια ανθρωπινη οντοντητα δεν παραμενει αεναη...μα γιατι; ειναι τοσο αδικο...
Μου αρεσει η ζωη με τα ασχημα και τα ομορφα..λατρευω αυτες τις δυο οψεις...
καμια φορα δακρυζω που σκεφτομαι πως αυτο που ζουμε δε θα το ζησουμε ξανα..πως θα εξαυλωθουμε και θα εξαφανιστουμε...
πως δεν υπαρχουν δυο Ζωες...
Γαμωτο!

hungry eyes...

γραμμα στο πατερα...

ποσα εχουν μεινει να σου πω..τοσα που δε χωρουν σε χιλιες λεξεις...

τοσες οι αναμνησεις που ξεχειλιζουν αγαπη,τρυφεροτητα,αφοσιωση καθε φορα που γυριζω το

χρονο πισω και κρυφοκοιταζω μεσα σε αυτες...

Τις κρατω καλα φυλαγμενες..μα δεν στις ξεστομισα ποτε...

και στεναχωριεμαι που δε στις ειπα...

εισαι η μεγαλη μου αδυναμια...και...

ξερω πως...

ειμαι η αδυναμια σου...

εισαι ο Μεγαλος...και...

ειμαι η μικρη σου...

οτι και να μου ζητησεις θα τρεξω...

οτι και να παθεις θα βιαστω να σου απαλυνω το πονο...

οτι και να σκεφτεις θα το εχω ηδη υλοποιησει...

εχεις περασει τοσα πολλα καλε μου...ποσα εχει αντεξει αυτη η καρδουλα σου..

ξερω..ειναι μεγαλη θα πεις και τους χωραει ολους..μα πες μου πως τον αντεχει τοσο

συνωστισμο;

ησουν και θα εισαι παντα...

αγερωχος...ευθυτενης...εξωστρεφης....πεισματαρης...τρυφερος..

μονιμα ερωτευμενος με τη ζωη...

γεννημενος επαναστατης...δεξιοτεχνης...φυσιολατρης...μαχητης του δικαιου...

ισορροπιστης των Παντων...

και τοσα αλλα επιθετα..που δε φτανουν να περιγραψω την περιπλοκη συνθεση του παζλ του χαρακτηρα σου...

μ'αρεσει να σε προσεχω...

παντα σε προσεχα...παντα με προσεχες...

με επαιρνες απο το χερι και βαδιζαμε πλαι πλαι...

με επιανες αγκαλια και καμαρωνες που ημουν διπλα σου...

οποιος σε στεναχωρησει...θα εχει να κανει μαζι μου...δε φταιω εγω..ειναι που με εκανες

αντρακι..με εμαθες να αντιμετωπιζω τη ζωη με τολμη...με θαρρος...να μη φοβαμαι να

ρισκαρω...να μη φοβαμαι να κανω λαθη...να ποναω και να ξερω οτι ζω...

παντα φροντιζες να μη μου λειψει τιποτα...

θυμασαι τοτε που πηγαιναμε στο λιμανι και εσυ επαιρνες μηλοπιτα με καφε..και εμενα μου

αγοραζες παγωτο πυραυλο;που μου ελεγες να μη τρωω να νυχια μου...να ντυνομαι ζεστα...να

προσεχω τις παρεες μου...να γυμναζομαι...να ειμαι καλη μαθητρια στο σχολειο...

δε μου χαλουσες ποτε χατιρι..οτι κι αν σου ζητουσα συμφωνουσες... επειδη με αγαπας...

και εγω ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΠΟΛΥ!

Δε στο λεω συχνα..αλλα το νιωθεις πως ετσι ειναι...

Σε αγαπαμε!

εισαι γενναια ψυχη...

θα πας στο παραδεισο και ας μη πιστευεις πως υπαρχει...

εισαι αγγελικη υπαρξη εγκλωβισμενος σε σωμα ενηλικα...

ΣΑΓΑΠΑΩ!!!!!

στο ξαναπα;

Το τραγουδι ειναι για σενα...με ολη τη σημασια των στιχων...

Υ.Γ1 γραφω με πρασινο γιατι ξερω πως ειναι το αγαπημενο σου χρωμα...

NA M'AΓΑΠΑΣ...

Σου γράφω πάλι από ανάγκη...

η ώρα πέντε το πρωί...

Το μόνο πράγμα που ’χει μείνει...

όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ...

Τι να τις κάνω τις τιμές τους...

τα λόγια τα θεατρικά...

Μες στην οθόνη του μυαλού μου...

χάρτινα είδωλα, νεκρά...


Να μ’ αγαπάς, όσο μπορείς, να μ’ αγαπάς...

Να μ’ αγαπάς, όσο μπορείς, να μ’ αγαπάς...

Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη...

βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό...

Κι ίσως η ασκήμια του να φύγει...

μόλις πλυθώ και ξυριστώ...

Βρωμάει η ανάσα απ’ τα τσιγάρα...

Βαραίνει ο νους μου απ’ τα πολλά...

Στον τοίχο κάποια Μόνα-Λίζα...

σε φέρνει ακόμα πιο κοντά...

Να μ’ αγαπάς, όσο μπορείς, να μ’ αγαπάς...

Να μ’ αγαπάς, όσο μπορείς, να μ’ αγαπάς...

Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα...

η ανάγκη μου δε σταματά...

Σαν το πουλί πάνω στο σύρμα...

Σαν τον αλήτη που γυρνά...

Θέλω να ‘ρθεις και να μ’ ανάψεις...

Το παραμύθι να μου πεις...

Σα μάνα γη να μ’ αγκαλιάσεις...

Σαν άσπρο φως να ξαναπεί...

ΕΚΤΕΛΕΣΗ: ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛOΣ

Πολυχρωμες Ελ(ε)ξεις...

η νυχτα ειναι τοσο κρυα...τοσο σκοτεινη...

τα φωτα της σβηστα...

μοναχα το φεγγαρι ειναι αναμμενο...

μοναχο στεκει...εκει ψηλα στα ερημα στενα του κρυσταλλινου ουρανου...

αλητευει δεξια κι αριστερα...κανει κυκλους γυρω απο τον ευατο του...

παραμονευει για ενα βλεμμα καποιου διαβατη...ενα χαμογελο...

καθε φορα που το κοιταζω μοιαζει να μου χαμογελα...

καθε φορα που με κοιταζεις...βλεπω τον ιδιο παντα αστερισμο...στο προσωπο σου...

κεντημενο με ασημενιες κλωστες της ιδιας παντοτε λαμψης...

μοιαζουν τα χειλη σου....διασπαρτες λεξεις....

μοιαζουν τα ματια σου...σκορπισμενες φρασεις...

μοιαζει η μορφη σου...απλωμενα κειμενα...

Βιβλιο ανοιχτο...η υπαρξη σου...

που το διαβαζω καθε νυχτα...με ολογιωμο φεγγαρι...

λεξη προς λεξη...

Αλλωτε παλι...η αναγνωση τελειωνει...

Και μεταμορφωνεσαι σε χρωματολογιο...

Μπλε

οπως η τρικυμια της θαλασσας στη ψυχη σου..

παφλαζει συνεχως επανω στα βραχια της δικης μου ψυχης...

Καφε

οπως ακριβως ειναι τα καραμελωμενα ματια σου...

Κοκκινο

οπως η ζεστη λαβα ενος αγγιγματος...ηφαιστειο που ξυπνα...

Εχω παραδωθει ανευ ορων σε υπεροχες ζωγραφιες...

αυτες που δημιουργεις με τη παλετα των αισθησεων...

Εχεις ταλεντο στο να ζωγραφιζεις πολυχρωμες σκιες που γινονται ενα.. σε αχρωμους γαλαξιες...

Ξερεις...

Εχεις γινει ο Καλλιτεχνης στης ζωης μου το φοντο...

Μεινε...

Το αρωμα σου ακομα πανω μου....

στα χερια μου...στα ρουχα μου..στο σωμα μου...

ανεξιτηλα σημαδια μου αφηνει...

με χαραζουν σα μαχαιρι που μπηγει τη σαρκα...

σα βελονα που με τρυπα...

αορατη πληγη που ματωνει,αιμορραγει...μα δε πονα...

λυτρωνει απο καθε ιχνος ενοχης...

με αγγιζεις και τρεμω...

τρεμω απο φοβο μη σε χασω...

ειναι ριζωμενος ο φοβος μου σα νυχτα βαθια...

μηπως φυγεις απο της καρδιας μου το κυκλο...

παραστρατησεις και βγεις εκτος τροχιας...

θελω να μεινεις...

μεινε...για ν'αντεξω το χρονο...πριν με γκρεμισει...

να με κρατας να μη πνιγω στα τρισβαθα της ανυπαρξιας...

στην απολυτοτητα του κενου...

στην ανουσια μοναχικοτητα...

που καιρο τωρα στοιχειωνε τις νυχτες μου...

θελω ξανα να ονειρευτω με τα ματια ανοιχτα...

να δωσω την εκκινηση στο χρονομετρο των ομορφων στιγμων...

να υπαρχω για να ζω μονο στη ζεστη θαλπωρη του ερωτα σου...

να ξυπναω καθε μερα...

και μαζι με τον ηλιο να ανατελλω και εγω..

εκει...μεσα στις πυρινες κορες των ματιων σου...

γινε γυρω απο το προσωπο μου ζεστη αμμουδια...

να ταξιδευω πλαι σου σε μερη που δε βαζει ο νους...

σε παραδεισους κρυφους...

εγω και εσυ..

αεναες φιγουρες...

στου παθους το τρελο χορο...

μονο εσενα θελω..ενα δρομο να μου χαρισεις...

μεινε...

Αφιερωμενο...

Σε Κάθε κίνησή σου υποφέρω...

νόμιζα πως σε ήξερα, μα δε σε ξέρω....

σε κάθε σου ματιά, κάθε σου Βλέμμα....

υπάρχει μια αλήθεια κι ένα ψέμα, τι να πω..

μυστήριο ο έρωτας μαζί σου...

το πάθος κι η ηδονή απ' το κορμί σου...

κάθε αμφιβολία μου λυτρώνει...

κι αισθάνομαι πως είμαστε οι μόνοι εραστές...

καίγομαι γλυκά στη φλόγα σου...

νιώθω σα Θεός στο σώμα σου...

γίνομαι καπνός, που σε τυλίγει...


η εικόνα σου σημάδι στο μυαλό μου...

γεμίζει κάθε βράδυ το κενό μου...

αγάπη μου ανεξίτηλη στο χρόνο...

τα λάθη σου έχω μάθει να πληρώνω, τι να πω...

καίγομαι γλυκά στη φλόγα σου...

avatar

Προσκληθηκα απο τη μπλογκοφιλεναδα μου raven να δωσω μια επεξηγηση για το δικο μου avatar.

Λοιπον,οταν εψαχνα φωτο για το μπλογκ μου,ηθελα σιγουρα αυτη να τη συμπεριλαβω,να στολισει εστω και ενα φοντο του.Αυτη τη στιγμη στολιζει το φοντο του κινητου μου να φανταστειτε!τετοια εμμονη!

Οταν την πρωτοειδα με παρεξενεψε,ο ηλιος που ερωτοτροπουσε με τις αχτινες του,σε αυτες τις πλαγιες του βραχου,οπου ενωνονταν και σχηματιζαν μια καρδια...αχ τι ωραιο!

Στην αρχη ειπα,δεν υπαρχει,δεν υφισταται τετοια εικονα.Ακομα εχω μεινει με την απορια δηλαδη...ποιο ειναι αυτο το τοσο υπεροχο μερος να παω..αραγε να υπαρχει;Αχ η σημερινη τεχνολογια..μας εχει κανει ακομα πιο φαντασιοπληκτους..(ημουν που ημουν..αποεγινα:)

Γενικοτερα λατρευω το ηλιοβασιλεμα..δε ξερω μου εμπνεει μια ηρεμια μια γαληνη..Η ενναλλαγη των χρωματων του ουρανου με αυτα του Θεου Ηλιου..Θεικο αποτελεσμα..

Πηγαινα θυμαμαι απο παιδι στο φαρο του λιμανιου,καθομουν στα βραχια και το κοιταζα..τελετουργικο κανονικοτατα,αν δεν εδυε ο ηλιος δε σηκωνομουν να φυγω.Να με τραβουν οι αλλοι να φυγουμε και εγω εκει..πεισμα να μεινουμε!Αμ το αλλο..στη παραλια ηλιοθεραπεια με ηλιοβασιλεμα εχετε κανει;εγω ναι!καθε μερα σχεδον...(γιαυτο καταντησα γαλακτερη!)

Εκτος αυτου ειχα διαβασει ενα ποιημα να το πω;πανω σ'ενα τοιχο..που το λατρεψα..ενας λογος παραπανω...πηγαινε καπως ετσι..

Το καλοκαίρι πέρασε σαν ηλιοβασίλεμα...

Το κοιτούσα να περνάει, αλλά δεν μπορούσα να το σταματησω..

Σαν ένα παγωτό που τρώς και όταν αρχίζεις να το απολαμβάνεις... τελειώνει...

Σαν ένα δροσερό αεράκι που σταματάει στην κάψα του ήλιου...

Σαν μια αγάπη που περίμενες να έρθει και φεύγει απρόσμενα...

ΚΑΙ ΕΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ!!!!

Καλω επισης με τη σειρα μου να παιξουν...

τους:

http://shoutoutgreg.blogspot.com/

http://grepatra-grerory.blogspot.com/

http://sweet-and-bitter-thoughts.blogspot.com/

http://jeminis-1.blogspot.com/

ας ερχοσουν για λιγο..κι ας χανοσουν μετα...

θυμησες...

νοσταλγια...

παλι μιλω για σενα....

παλι ακουω αυτη τη γλυκια μελωδια στα αυτια μου...

παλι μυριζω το αρωμα σου,στο αερα που αναπνεω...

παλι σ'ακουω να ψιθυριζεις τ'ονομα μου...

αραγε γιατι ερχεσαι;γιατι φευγεις;γιατι δε μενεις ακομα λιγο;

ελα για λιγο...

ειναι κατι μερες σα κι αυτες..που σε εχω αναγκη...το νιωθεις ψυχη μου;

το νιωθεις...γιαυτο ερχεσαι...

θυμαμαι οταν σε πρωτοσυναντησα..ενιωθα τη γη να σειεται...

σεισμος η υπαρξη σου...απο συναισθηματα...

μποφορ απο κυματα ευφοριας και ευτυχιας...

οι ανεμοδεικτες της καρδιας μου προμηνυαν ανεμοστροβιλους...

ηρθες και αγγιξες τις πιο ευαισθητες χορδες μου..

επαιξες τη μελωδια της αγαπης μας...

διχως πενταγραμμο...διχως γνωση απο μουσικη,απο νοτες,απο κλειδια του σολ...

ενα κλειδι κατειχες...αυτο της καρδιας μου...

ηταν ανοιξη...θυμασαι;

αρχισες να ανθιζεις μεσα μου...

τοτε...που σηκωσα το βλεμμα μου να συναντησω το δικο σου...

και ειδα το ποθο ζωγραφισμενο να μου χαμογελαει...

να μου κουναει το δεικτη και να μου λεει..ελα κοντα...

μη φοβασαι...ελα...

και ηρθα...

σε ηθελα...δε στο εκρυψα...στο φωναξα...

να ηξερες ποσο καιρο παλευα μεσα μου να μην αφησω να δεις τη φωτια που εκαιγε στα σωθικα μου...

βλεπεις φοβομουν ακομη....φοβομουν αυτο που ενιωθα να στο δειξω...να το μοιραστω μαζι σου...δεν ειχα τη τολμη να σε ριξω στη πυρα βλεπεις...να σε φυλακισω στου ερωτα τα δεσμα...να σε παρασυρω στο πυρινο κυκλο μου...να γινεις η δικη μου φλογα...

η φλογα μου...

επαιξα με τη φωτια...και καηκα...

καταφερες να προκαλεσεις τοσα αναμεικτα συναισθηματα...

ηξερες να διαβαζεις τη σκεψη μου...αναθεμα σε...

και καθε φορα νομιζα πως ονειρευομουν...ελεγα δε μπορει...ειναι ονειρο...θα ξυπνησω...ποσες φορες προσευχηθηκα να μη ξυπνησω Θεε μου...

ας γινοταν εφιαλτης δεν ανυσηχουσα..ησουν εκει και δεν ειχε τιποτα αλλο σημασια...με αγκαλιαζες και τα ξεχνουσα ολα..

ηρθες για λιγο...ξυπνησαν ολα..

τοσες πολλες αναμνησεις πως να χωρεσουν τωρα στο μικρο κλουβακι οπου κλειστηκα;

πως να χωρεσουν...

ολα εκεινα...τα πρωινα που ξυπνουσα μεσα στην αγκαλια σου...

ολα εκεινα τα μεσημερια που γελουσαμε μεχρι δακρυων με εκεινες τις ηλιθιες γκριματσες που εκανα για να σου φτιαξω το κεφι...

ολα εκεινα τα απογευματα που περπατουσαμε στους βρεγμενους δρομους χωρις ομπρελα...

ολα εκεινα τα βραδια που με νανουριζες...σιγοτραγουδωντας...

θυμασαι...;

πως γινεται να ξεχασεις...απαντησες...

ολα αυτα τα μικρα,τα καθημερινα γεμιζαν τη μερα μου...

μα..ηταν πολυ καλο για ειναι αληθινο...

μου ειπες πως θα φυγεις για λιγο...

μα θα ξαναγυρισεις...

σου ειπα μεινε..μα μου ειπες πρεπει..

θα ξαναρθω μου ειπες...δε σε πιστεψα...μα με διεψευσες..

γυρισες πραγματι για λιγο...

αλλα απουσιαζα εγω...ειχα φυγει απο καιρο...

ειχα χαθει στα σκοτεινα στενα της παγερης μοναξιας που με αφησες...

και ηταν τοσο κρυα εκει κατω...

εψαξες να με βρεις...μετα απο καιρο...ρωτησες για μενα...

με βρηκες...

ειχες αλλαξει...ειχα αλλαξει...

πραγματι αλλαξα...κλειδαρια και το κλειδι το πεταξα...

τι περιμενες...

το κλουβι στενο...και δε μας χωρα και τους δυο πια...

μεγαλωσαμε...

ηρθες τωρα για λιγο...κι εχεις απαιτησεις...

απαιτεις αυτο το λιγο να τα αναστησει ολα με μιας;

τωρα;

η φωτια εσβησε...

μη σκαλιζεις μεσα στις σταχτες...

και μαθε πως

ξεριζωνω..καθε φορα οτι παει να ανθισει...

θα σου πω και το γιατι...

γιατι πρεπει...