το πεπρωμενο βρισκεται στο δρομο οπου παμε για να το αποφυγουμε...
τη μοιρα μας εμεις τη φτιαχνουμε...
στη ζωη το πιο σημαντικο ειναι ποιες γεφυρες να περασεις και ποιες να καψεις...
οτι δε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο...
μη πεις ποτε σε τιποτα γιατι τιποτα ποτε δεν ειναι απιθανο να σου συμβει...
καθε εμποδιο ειναι για καλο....
οτι φοβασαι πιο πολυ σιγουρα θα το ζησεις καποια στιγμη...
η ζωη ειναι μικρη...ζησε το καθε λεπτο σα να ειναι το τελευταιο...
και πολλες αλλες φιλοσοφιες περι ζωης και υπαρξεως ανελυα κι αποψε...
στα περισσοτερα ειναι η αληθεια πως πιστευω...
εχω την γνωμη πως ολα ειναι προκαθορισμενα...προγραμματισμενα να συμβουν σε ανυποπτο χρονο..ολα γινονται για καποιο λογο...
δε ξερω αν υποκινουμαστε απο καποια ανωτερη και θεια δυναμη...δε ξερω αν υπαρχει καποιος καντηλαναφτης που υπακουει σε εντολες στο να "σβηνει" καντηλια και να "κοβει" νηματα ζωης...αλλα πιστευω ακραδαντα πως τα παντα ειναι γραμμενα για το καθενα...
πιστευω σε αυτο που λενε μοιρα...
ολα ειναι παροδικα και συντομα...γεννιομαστε για ενα σκοπο,τον εκπληρωνουμε ειτε πολυ ειτε λιγο...επιτελουμε ενα εργο με τη παρουσια μας..με το λογο μας..με τις πραξεις μας...
μαθαινουμε μεσα απο τις δυσκολιες και τα παθηματα μας...
βεβαια οι αποψεις διαμορφωνονται και ποικιλλουν στο καθενα αλλα αυτο που με φοβιζει και με προβληματιζει πιο πολυ ειναι...
πως γινεται αν καποιος μας εδωσε τη Ζωη..να μπορει να τη παιρνει ετσι πισω οποτε θελει ανα πασα στιγμη;και μετα;
τι γινεται;πεφτουμε σε χειμερια ναρκη και δε ξυπναμε ποτε;ειναι μεγαλη συζητηση αλλα περιοριστηκα σε μονο μια ερωτηση.οι απαντησεις ειπαμε ποικιλες.μπερδευτηκα.
Ακουσα και τη φραση...οταν φευγει καποιος παντα καποιος αλλος ερχεται..ουδεις αναντικαταστατος δηλαδη...ειναι μακαβριο λιγο αυτο αλλα ενιωσα πως ετσι συμβαινει..καμια ανθρωπινη οντοντητα δεν παραμενει αεναη...μα γιατι; ειναι τοσο αδικο...
Μου αρεσει η ζωη με τα ασχημα και τα ομορφα..λατρευω αυτες τις δυο οψεις...
καμια φορα δακρυζω που σκεφτομαι πως αυτο που ζουμε δε θα το ζησουμε ξανα..πως θα εξαυλωθουμε και θα εξαφανιστουμε...
πως δεν υπαρχουν δυο Ζωες...
Γαμωτο!
Κυριακή 29 Μαρτίου 2009
to be or not to be?
Αναρτήθηκε από #lockheart# στις Κυριακή, Μαρτίου 29, 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
20 διεξοδοι:
και σε ποιον δεν αρεσει η ζωη;
μακαρι να μην φευγαμε ποτε.επειδη ομως δεν γινεται αυτο, ας ζησουμε την καθε μερα μας σαν να ειναι η τελευταια.
καλη σου μερα
Έλα ρε κοριτσάκι μου, μη σε παίρνει απο κάτω. Σκέψου το αλλιώς, αν μπορούσαμε να τα ξαναζούμε συνέχεια δε θα είχαν την ίδια αξία...
Και γω θα ήθελα να ξαναζήσω πολλά πράγματα, και ακόμα το εύχομαι...
Πιστεύω στο Θεό, όσον αφορά τη μοίρα και τις ζωές μας. Δε θεωρώ ότι μας ¨παίρνει¨ αυτός κοντά του όμως. Μάλλον οι πράξεις μας...
Τουλάχιστον να ζούμε όσο καλύτερα μπορούμε. Ίσως είναι η μόνη παρηγοριά...
Φιλιά!
χμ...ενδιαφέρουσα τοποθέτηση...
όπως έχω γράψει και αλλού διαφωνώ σε κάποια πραγματάκια...
Βλέπεις πιστεύω πως εμείς φτιάχνουμε τη μοίρα μας. Πως δεν είναι όλα γραμμένα από πριν.
Δεν αντέχω στην ιδέα του να είμαι μαριονέτα.
Έτσι πιστεύω πως είμαστε εδώ και όσα διαλλέγουμε είναι πραγματικά επιλογές μας.
Και όχι κάποιο στιχάκι στα έπη της μοίρας (ωραίο αυτό!). Αν όμως το αναλύσω περισσότερο φοβάμαι μην χαθώ.
Φοβάμαι πως από το ζήλο μου να καταλάβω το γιατί είμαστε αυτοί που είμαστε και γιατί είμαστε εδώ θα ξεχάσω να το ζήσω.
Έτσι έχω υιοθετήσει μια λίγο διαφορετική οπτική.
Όταν μια φίλη μου είπε πως είμαστε στον κόσμο αυτό για να πληγώσουμε και να πληγωθούμε της απάντησα πως στον κόσμο αυτό είμαστε για να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.
Διαλλέγω λοιπόν την πιο όμορφη πλευρά της ζωής σαν σκοπό μου εδώ.
Τι νόημα έχει να μου πει κανείς ότι κάνω λάθος;
Κι αν κάνω ποιος κερδίζει στο τέλος;
Εύχομαι μόνο να βρω τη δύναμη την ειρωνεία και το χιούμορ να χαμογελάσω στον κυριούλη με τα μαύρα και να του πω: "Χα! Στην έσκασα! Κοίτα τι έχω που εσύ δεν έχεις!!!"
Κάπως έτσι πάει το δικό μου θέατρο του παραλόγου σε μια προσπάθεια εκλογίκευσης του είμαι.
Τελικά μήπως δεν είμαι;
Ουτε εγω πιστευω στη μοιρα..αν και θα ηθελα..παντως "αυτος"
που ειναι υπευθυνος για τη δικη μου δεν εχει καθολου φαντασια..!
Καλησπερες!
einai ola gramena apo prin?
erxomaste diateloume ta kathikonta mas kai fevgoume?
esi apla?
exo diavasi to post sou 4 fores ...
klew klew klew ... kseris kati
prin apo 7 mines kai 11 meres exsa enan agleo ... 20 xronon enan filo ... enan anthropo pou otan ta matia mou itan ygra me esfige me mia agalia ... pou otan den eimouna kala itan apo thn ali plevra tou thlefonou, enan agelo pou otan ton evlepes evgene o ilios akoma kai stis 3 to vradi...
ti kenourio irthe lipon? ti alakse apoi tote? ego ime lipimenos kai monos...
to tilefono nekto
kai h parees kenes! pios irthe ? ti alakse? pernane oi meres kai apla kitas tin imerominia kai les ali mia mera ...
den einai esti ... kanis den anaplironete apo kapion alon ...meni keno ... tripa... to apolito tipota...
mpori na fenete tromera egwistiko olo afto pou lew ala emena apo tote pou o mikros kontopoutanos filos mou xathike ola ta pragmata alaksan kai den tha ftiaksoun pote!
giati se oles mou tis stigmes pada xorage !kai pada ixe megalo komati to opio tou to filaw ..... kai twra na kanw ti? na paw na tou pw ta gomenika pano ap to mnima? na tou anapso to kadili kai na tou valo louloudia? h na pigeno na katharizw tafoplakes ? emena ton filo mou pios mou ton pire? pios tah mou ton feri piso?
opos o mikros prigipas etsi kai ego apla lew xerome pou ixa mia alepou gia fili... pou me ixe eksimerosi kai tin ixa eksimerosi kai ego .... filia pola kalimera dne tha pw giati dne to niotho gia mena einai pio mavri apo pote ...
Μικρή μου.. Όλοι μοναδικοί και κανείς αναντικατάσταστος; Ίσως. Δεν ξέρω.. Στο πεπρωμένο σου να δίνεις σημασία και να προσέχεις πως βαδίζεις στη ζωή..
Φιλί γλυκό..
Έχουμε όλοι αυτά τα υπαρξιακα προβλήματα.Δεν μπορώ να μετρήσω τις φορές που τα έχω σκεφτεί και συζητήσει με όσους έχουν αναφερθει το θέμα και ούτε καταλήγουμε ποτέ σε κάποιο κοινό συμπέρασμα.Ο καθένας έχει τις απόψεις του γι'αυτά.Την απάντηση την ξέρει ένας και εμείς θα την πάρουμε στο τέλος της ζωής μας.Θα χαθούμε στο τίποτα,θα παρακολουθούμε σαν άβουλοι θεατές την συνέχεια ή θα συνεχίσουμε την περίφημη αέναη ζωή στο ουρανό,όπως την θέλουμε,με όλα τα άτομα που αγαπάμε και θέλουμε πάντα δίπλα μας,αυτούς που έχουμε χάσει και ζούμε με την ελπίδα να τους δούμε ξανά.
κοριτσακι...
τιποτα στη ζωη δεν γινεται τυχαια...
το πιστευω ακραδαντα...
ομως οχι...δεν ερχομαστε,ζουμε,φευγουμε και τελος...
κυκλος ειναι...
παθενουμε,μαθενουμε και ξανα απο την αρχη μεχρι την τελειοτητα...
η' εστω καπου εκει κοντα...
θυμασαι...;
θα θυμηθεις...
τιποτα δεν τελειωνει χωρις να αρχιζει κατι αλλο...
και η ψυχη μας το ιδιο...
πολλα νεραιδενια φιλακια!!!
H ZΩΗ ΜΑΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ.ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ.ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΟΜΙΖΩ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ.ΜΗΝ ΤΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΟΜΩΣ ΑΥΤΑ.ΑΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΝΑ ΚΥΛΗΣΕΙ ΗΡΕΜΑ ΚΑΙ ΠΑΡΕ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.
Εμείς χαράζουμε τις γραμμές στο χέρι μας...Εμείς τα κινούμε όλα,μπορεί να βοηθάει λίγο και το σύμπαν ή οι συγκηρίες...
Το μυαλό μας είναι πιό δυνατό και από το πεπρωμένο και την μοίρα.
Ένα ξέρω,το ξέρεις και εσύ:Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΗ!
Και εμείς μικρές είμαστε οπότε ας το διασκεδάσουμε.
Ούτως ή άλλως αυτό είναι η ζωή...
Ένα πάρτυ ναι;
Φιλάκια γλυκιά μου!
anisixi
καλη σου μερα γλυκια...
ανησυχω και εγω οπως και εσυ...!
ας ζησουμε λοιπον στο επακρο τη καθε στιγμη!
φιλακια!
ανεμε
ξερεις κατι...εχεις δικιο,για φαντασου να ημασταν αθανατοι!θα πλητταμε;θα ηταν το ιδιο;
θελω να ελπιζω σε μια παραδεισενια ζωη οταν με το καλο φυγουμε αποεδω...
να εχεις μια υπεροχη ημερα!
master
τωρα σε εχασα εγω..:)
κοιτα,δεχομαι πως ο καθενας πιστευει σε οτι θελει.δε γνωριζω πως ηρθα εδω και που παω φευγωντας.αυτο ειναι κατι που παραμενει μυστηριο.και ερχομαι να συμφωνησω πως ψαχνωντας το στιχο φοβαμαι μη χαθω στη "μεταφραση",οποτε μελετω τα προκειμενα ητοι ΖΩ!
naya
γλυκια μου...μα αν ειχε φαντασια τα παντα θα ηταν διαφορετικα δε νομιζεις;
φιλακια!!!!
αδερφε
συγνωμη ξανα...δεν ηξερα...ποσο θελω να σε κανω μια αγκαλια αυτη τη στιγμη.να τον σκεφτεσαι και να χαμογελας αυτο μονο...
σε φιλω!
jacki
θα προσεχω καλη μου πριγκηπισσα...
να προσεχεις και εσυ εκει στο δρομο που ψαχνεις για το πεπρωμενο...παντα να ξερεις βρισκεται απο το δρομο που πας για να ξεφυγεις.
τη καλημερα μου!
chemonsi
καλη μου το ιδιο ακριβως αναρωτιεμαι και εγω.δε βγαζω ακρη.παραμενουν αναπαντητα ερωτηματικα μεσα στο κεφαλι μου.αυτο που θα συμβει "αγνωστο φυλλο" στη μοιρας τη παρτιδα.
να περνας καλα!
φιλια!
naiada
καλη μου!μου λες δηλαδη πως ειναι ενας κυκλος που απλα περιστεφομαστε ολοι γυρω απο αυτον!ουφ..ζαλιστηκα γυρω-γυρω ολοι...:)
ποτε μπορω να κατεβω αραγε;
φιλακια κοριτσακι!
σκρουτζακο
ετσι ειναι..αφηνεις τη ζωη να σου τα φερει οπως τα θελει.απλα δε μου εχουν λυθει ποτε αυτες τις αποριες.ο καθενας λεει κι απο κατι διαφορετικο.και αυτη την αβεβαιοτητα δεν την αντεχω!!!
και εσυ να εισαι καλα γλυκε μου!
φιλια!
assel
the party is...HERE!
να εισαι καλα καλη μου.μαρεσει η θετικη πλευρα που τα βλεπεις!
σε φιλω!
Δημοσίευση σχολίου