η δικη μου λογικη...λιγο αυτοκαταστροφικη...

εχω ενα πολεμο ανοιχτο...

μα δε χρειαζομαι πανοπλια...

οπλιζομαι με τις κογχες κραυγων που με σημαδευουν ...

αρνουμαι να προστατευτω...

αοπλη στον εχθρο για ακομα μια φορα...

 μη πλησιαζεις...κανε στην ακρη...

δε ξερεις τι ειμαι ικανη να κανω...

δε με ξερεις...
ουτε και ποτε θα με μαθεις...

Οσο θα οπισθοχωρεις εσυ απο το πεδιο της μαχης...

εγω θα κανω αλλα τοσα βηματα μπροστα...

δε θα παραδοθω...ακους;

δε θα προδωθω.....ακους;

"σε ενα κοσμο εχθρικο..κομματιαζομαι...

για τους αλλους παντα αιμορραγω..." 

με νυχια και με δοντια θα δινω τη παλη που μου αξιζει...

θα συρθω στα γονατα..μα δε θα ικετεψω...

θα γδαρω τη σαρκα μου στις πετρες μα το αιμα μου θα λεκιασει τα δικα σου χερια...
φυγε..

μη με αγγιζεις...

δε γουσταρω τον οικτο σου...
ειναι ψευτικος σα και εσενα...

το ενστικτο της αυτοσυντηρησης θα με κυριευσει ξανα...

θα σωθω...θα φυγω...μα δε θα ηττηθω...

γραφω με το αιμα μου τους τοιχους...
με μεγαλα γραμματα...

Α Υ Τ Ο Κ Α Τ Α Σ Τ Ρ Ο Φ Η

 θα πολεμησω...
και στο πολεμο ολα επιτρεπονται...

μα δε θα εισελθεις...

"εχω τοσο κουραστει να μοιραζομαι...

και μετα να τη πληρωνω εγω..."