θαρρος ή αληθεια;

Εχεις ενα χαρισμα...
να διαβαζεις τις πιο κρυφες μου σκεψεις...
τις λευκες σελιδες του νου...
σσσσ...
δε θελω να μου τις διαβασεις...

Τολμας...αληθεια;

εχεις τη δυναμη να με σωζεις απο τα ναυαγια των επιλογων μου...
σσσσ...
δε θελω να χαθεις μαζι μου...

Αληθεια...τολμας;


Θαρρος!!!

παντα αναζητουσα εκεινο το χερι που θα με κανει να ζησω..να ερωτευτω...
να δω τη ζωη με αλλα ματια...
να δω την αληθεια που κρυβεται σε ενα βλεμμα...
ομως...
τα ματια που δε σε κοιταζουν...
θαρρω...
πως κρυβουν την αληθεια...


Ειναι ισως η πρωτη φορα που πιστευω στους ηρωες των παραμυθιων...
δε ειπα στους πριγκηπες...
ειπα στους ηρωες...
ναι καλα ακουσες...
μα οχι σε αυτους που κερδιζουν σε μαχες...
αλλα σε αυτους που με μια λεξη νικανε καθε αποκυημα φαντασιας...
διωχνουν καθε φοβο...



Αληθεια!!!

ειναι μερες που πιανω τον ευατο μου να ειναι ασφυκτικα γεματος απο εσενα...
εχω υπερχειλεισει απο στιγμες...
μα υπαρχουν κατι αορατες τρυπες στο κορμι μου...
και συνεχως αδειαζω απο αυτη την υγρη μοναδικοτητα που μου χαριζεις...

Τολμας αληθεια να με αγαπησεις;
Τολμας να μπεις στο καστρο της φαντασιας μου...
και να πολεμησεις ολο το κακο που μας κυκλωνει;




Η προκληση ειναι...
αν τολμω να ξεστομισω την αληθεια...
ή
αν μπορεις εσυ να την αντεξεις...
νιωθω πως τολμω...
παντα τολμουσα..
γι'αυτο και εφτασα ως εδω...