περναει ο χρονος....
κυλαει σα ποταμι και πισω δε γυριζει...
ποσο θα ηθελα να μπορουσα να γυρισω το χρονο πισω....
να κοιταξω μεσα στις στιγμες μου...
να βρεθω αντιμετωπη με τον ιδιο μου τον ευατο...
να αλλαξω τη στιγμη που επρεπε τους δεικτες του ρολογιου...
και να ξαναζουσα τη ζωη μου απο την αρχη....
με αντιθετα αποτελεσματα φυσικα...
τι ωραια που θα ηταν...
ισως και να μην ηταν...
σημασια θα ειχε η προσπαθεια και οχι το αποτελεσμα...
περναει η ζωη...
με προσπερναει συνεχως...
σα το λεωφορειο στη σταση...
οταν το χανω...
χανω και την υπομονη μου να περιμενω το επομενο...
και πηγαινω με τα ποδια...
επαψα πια να νιωθω τα πελματα μου...
γιατι πηγαινω συνεχως ξυπολητη...
περνουν οι ομορφες στιγμες...
σκουριαζουν σα τα γραναζια της μηχανης...
σα τη μνημη...
οσο μεγαλωνει σε ηλικια...σκουριαζει...
η μονη που δεν αλλαζει οψη...
ειμαι εγω...
ο φλοιος της ψυχης μου αναλλοιωτος...
τα παθη μου....εξω απο το σωμα μου...βρεχονται στο δρομο...
και καμια ομπρελα δε τα προστατευει...
τα σχεδια που εχω ζωγραφισει με ανεξιτηλες μπογιες στο κορμι μου...
με το νερο της βροχης μετατρεπονται σε πολυχρωμα ρυακια που ποτιζουν το εδαφος...
μα υστερα η γη ξεραινεται...και γινεται αγονη...
....
ποσα ονειρευτηκα...
ποσα ποθησα...
ποσα λαχταρησα...
ποσα εζησα...
η ζυγαρια γερνει...
....
κι αν τελειωσει τωρα ο χρονος μου;
ελα να με παρεις...
ακομα περιφερομαι στους δρομους...
27 διεξοδοι:
Μου άρεσε υπερβολικά το κείμενό σου..
Όμως δε θέλω να πονάς ρε κοριτσάκι μου..
Δε μας αξίζει ο πόνος..
Και τα ποδαράκια όχι ξυπόλυτα πια..
Κρύωσε ο καιρός..
Θα μου αρρωστήσεις.
ένας συννεφιασμένος ουρανός, κ μια φωτιά που καίει μέσα σου... μη το ξεχνάς...
αύριο θα βγεί ο ήλιος κ όλα θα μοιάζουν διαφορετικά κ πάλι... μη ζητάς επιστροφές...
να έχεις ένα μοναδικό βράδυ
ειναι μια ταινια βασισμενη στην ιδεα να γεννιομαστε γεροι και οσο περναν τα χρονια να μικραινουμε...καπως ετσι θα ξερουμε να κανουμε πιο σωστες επιλογες...λιγοτερα λαθη...
δεν ξερω κατα ποσο θα το πετυχαιναμε...πιστευω πως παλι θα γεμιζαμε λαθη και ανασφαλειες ως ανθρωποι...
το κειμενο σου με αγγιξε πολυ...ισως γιατι πολλες φορες αναρωτηθηκα και σκεφτηκα τα ιδια...
δεν ξερω πως θα μαθουμε τις απαντησεις...
πως θα βγουμε απο ολο αυτο που μπηκαμε διχως την θεληση μας...
νεραιδενια φιλακια ματια μου!!!
Ισως όμως τα καλύτερα όνειρα να μην ήρθαν ακόμα..
και να έρθουν σαν καταιγίδα και να φέρουν πόθους,χαμόγελα,ευτυχία..
όλα γίνοντε πάντα στον κατάληλο χρόνο!
Φιλιααά,καλό βράδυ!!
όλα θα φτιάξουν...
πολύ μελαγχολικό το κείμενο σου και το τραγούδι που το συνοδεύει...
''επαψα πια να νιωθω τα πελματα μου...
γιατι πηγαινω συνεχως ξυπολητη..''
οι όμορφες στιγμές περνούν...γιάυτό πρέπει να τις ζούμε στο έπακρο και με όλη τη δύναμη της ψυχής μας...
ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει στην επόμενη γωνία....
το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πρίν την αυγή...
έχεις πολύ χρόνο και πολύ δρόμο μπροστά σου...
όλα θα περασουν...όλα περνάνε...πάντα περνάνε...
φιλάκια! :)
O χρόνος πάντα θα περνάει.. Σαν άνθρωποι παντα θα ευχόμαστε να μπορούσαμε κάποια πράγματα να τα κάναμε διαφορετικά. Το ωραίο είναι πως μαθαίνουμε άθελα μας και έτσι συνεχίζουμε. Να έχεις υπομονή και το λεωφορείο που χάθηκε θα ξαναπεράσει κι ίσως είναι καλύτερα έτσι.. Φιλάκια πολλά!
Βασούλα, μακάρι να μπορούσαμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και να διορθώναμε τα λάθη μας... Και να ζούσαμε καλύτερα. Να περνούσαμε ακόμα πιο όμορφα...
Συμμερίζομαι αυτό που λες και φαντάζεσαι. Το έχω ζητήσει και γω πολλές φορές. Μα απάντηση και αλλαγές δε βλέπω στον ορίζοντα...
Ίσως αν δε σταματήσουμε να ελπίζουμε...
Φιλάκια!
Ti ton xriazesai AUTON?
Af00 stin teliki pali sto dromo 8a se afisei...
Afou to ekane prin 8a to kanei k twra..
Xwris oria..:)
Xwris logiki..:)
<3
"Μάτια μου ψάξε να με βρεις,
να με βρεις
ψάξε στους δρόμους της σιωπής,
μοναχός θα σβήνω τη μορφή μου"
Αν τελειώνει ο χρόνος απλά φρόντισε να είσαι καλά με τον εαυτό σου.
Κάποτε είπα πως πρέπει να αγαπάμε τον εαυτό μας γιατί με αυτόν μένεις μια ζωή.
Καλά τα είπα ε; μπράβο μου.
Εγώ πάντως σου γράφω, ψάξε με...
Ποτέ δε μου άρεσαν τα λεωφορεία τους.
Πολύ τριμωξίδι και πάντα βρώμικα.
Τα τρένα πάλι πάνε πολύ γρήγορα, φτάνεις νωρίς.
Μπα, πόδια και πάλι πόδια καλή μου.
Πάμε βόλτα;
Καλημέρα είπα; Δεν είπα!
Καλή σου μέρα αγαπητή lockheart!
Kαι προς όλους τους φίλτατους bloggers.
δελεαστικό, δε λέω... να γυρίσεις πίσω, να βρεθείς αντιμέτωπος με τον εαυτό σου και ίσως να πάρεις διαφορετικές αποφάσεις που θα οδηγήσουν σε άλλα αποτελέσματα...
σαφώς και έχει σημασία η προσπάθεια...όμως έχει και το αποτέλεσμα...και το σύνολό τους σ'εχει φέρει ως εδώ...γιατί να το μετανιώνεις; δικά σου τα αισθήματα, δικές σου οι αποφάσεις, δικό σου το αποτέλεσμα. ολόδικό σου! δεν είναι πάντα ευχάριστο, αλλά μια γνωστή μου, μια κλειδωμένη καρδιά πρεπει να την ξερεις, πασχίζει να μου μάθει οτι "ξημερώνει μια καλύτερη μέρα"... ;-)
σιωπηλά φιλιά καλή μου
jacki
αχ καλη μου το ξερω,οτι με νοιαζεσαι...και με συγκινει...
θα περασει ο πονος..θα παρω ενα παυσιπονο και ολα θα γειανουν...
θα...;
σε φιλω πολυ!
προφητη
ο δικος μου ουρανος συνεχως συννεφιασμενος..θα φταιει ο πολυ καπνος της φωτιας που καιει...
φερνει συννεφα..και μετα βροχη...
δεν επιστρεφω καλε μου...απλα λοξοδρομω...
σε φιλω!
ναιαδα
δε θελω να διορθωσω τα λαθη μου...(μαλιστα αν ειναι και ωραια λαθη θα ηθελα να ξαναζησω...)
απλα ειναι κατι μερες σα κι αυτες που αναρωτιεσαι τι φταιει;εσυ ή οι αλλοι;η ζωη ή αυτο που δεν ζεις;
οχι απαντησεις δε θα παρουμε..καλυτερα δηλαδη...
σε φιλω κοριτσι μου!
Alks
αμην..
γιαυτο παρακαλαω καθε φορα να βρεξει φαινεται...ολα θα γινουν..εχω πιστη!
φιλακια πολλα!
avraoneirou
καλη μου καμια φορα ελπιζουμε σε τοσες πολλες επομενες γωνιες που παυεις πια να μετρας...
οι ομορφες στιγμες υπαρχουν παντα,ολα ειναι στο μυαλο...μονο που δεν εχεις παντα το κουραγιο να τις ζεις με την ιδια ενταση...
να εισαι καλα!
φιλι γλυκο!
Dreamy Cloud
συμφωνω...οταν χανεις ενα λεοφωρειο περιμενεις στη σταση για το επομενο...το μυστικο ειναι η υπομονη...και εγω νιωθω πως εξαντλειται καθημερινα...και ναι ο χρονος ειναι ο καλυτερος δασκαλος...
φιλακια πολλα!!!
Ανεμε μου
η ελπιδα πεθαινει τελευταια ή τη προλαβαινυμε εμεις προτου θαφτει;
δε ξερω...επαψα να ψαχνω...να σκαλιζω...απλα η ζωη δε στα φερνει οπως τα θες παντα...παιρνεις οτι σου δινει απλα...
σε φιλω γλυκε μου...
cry_angel
το θεμα δεν ειναι αν χρειαζεσαι καποιον αλλο αλλα αν εχεις βρει τη στηριξη απο τον ιδιο σου τον ευατο...
ετσι κι αλλιως στην αναμονη παντα μονη εισαι.
να εισαι καλα!χαιρομαι που περασες!!!
Μaster
ετοιμασου και φυγαμεεεεε...
παντα με τα ποδια εννοειται...
καλησπερα σου...
♥V♥
κοριτσακι μου...αυτη η γνωστη σου...το ξερεις οτι ειναι πολυ καλη στις συμβουλες αλλα για το ξερο της το κεφαλι τιποτα;ισως πρεπει να αρχισω να διαβαζω τα σχολια της...μηπως και "συμμορφωθω"...
σε φιλω πολυ!!!
kapoios mou eipe kapote oti den uparxei o xronos...diskoleuomai akoma na to pistepsw...giati me apasxolei sinexeia...giati me neuriazei sinexeia...as to xrono na kilisei...ena piswgirisma den fernei tipota...to na ta ksanazeis ola apo tin arxi einai epwduno kai kourastiko...an alazes kati kati tha allaze kai sena...den tha eixes zisei...den tha ekanes lathi...mallon ekei paizei ton rolo tou o xronos
Αν γυρνούσες πίσω δεν θα άλλαζε κάτι.Οι επιλογές που κάνουμε κάθε στιγμή πηγάζουν από μέσα μας.Έτσι όσες φορές και να γυρνούσες πίσω τις ίδιες επιλογές θα έκανες...
Μη μετανιώνεις για ότι έζησες, πάρε το μάθημά σου και φέρσου διαφορετικά την επόμενη φορά....:))))
Φιλί
feli
καλωσηρθες κοριτσακι μου...
δε μου αρεσουν τα πισωγυρισματα....σου αλλαζουν τροχια...το μονο που με νοιαζει ειναι να ξαναζησω τις στιγμες μου με το ιδιο παθος κι ας ειναι λαθος...εκεινες νοσταλγω!
σε φιλω!!!
Σκορπινακι
το ξερω..εννοια σου το πηρα το μαθημα μου...εμεινα μετεξετσατεα πολλες φορες...
ο χρονος τρεχει και δεν αλλαζει αυτο..μονο που δε μετανιωσα...απλα νοσταλγησα...
να εισαι καλα!!!
φιλακια πολλα!
Νομίζω πως όλοι αυτοί που έχουν την ικανότητα να σκέφτονται σαν κι εσένα θα πληρώνουν πάντα το πιο βασανιστικό τίμημα, να περιφέρονται συνέχεια σε δρόμους ατέλειωτους, νωθρούς που δε θα χουν να σου δωσουν τίποτα. Είναι το τίμημα μιας ύπαρξης που δεν ειναι σαν τις άλλες, είναι διαφορετική και δε βρίσκει κατανοήση...
σκια με παλμο
καλωσηρθες καλε μου...
ικανοτητα;δε θα το ελεγα ακριβως ετσι..αδυναμια θα το χαρακτηριζα...
και η διαφορετικοτητα αυτη σε οδηγει σε αδιεξοδα που μισεις...αλλα αδυνατεις να βγεις...
καλησπερα...
Δημοσίευση σχολίου