avatar

Προσκληθηκα απο τη μπλογκοφιλεναδα μου raven να δωσω μια επεξηγηση για το δικο μου avatar.

Λοιπον,οταν εψαχνα φωτο για το μπλογκ μου,ηθελα σιγουρα αυτη να τη συμπεριλαβω,να στολισει εστω και ενα φοντο του.Αυτη τη στιγμη στολιζει το φοντο του κινητου μου να φανταστειτε!τετοια εμμονη!

Οταν την πρωτοειδα με παρεξενεψε,ο ηλιος που ερωτοτροπουσε με τις αχτινες του,σε αυτες τις πλαγιες του βραχου,οπου ενωνονταν και σχηματιζαν μια καρδια...αχ τι ωραιο!

Στην αρχη ειπα,δεν υπαρχει,δεν υφισταται τετοια εικονα.Ακομα εχω μεινει με την απορια δηλαδη...ποιο ειναι αυτο το τοσο υπεροχο μερος να παω..αραγε να υπαρχει;Αχ η σημερινη τεχνολογια..μας εχει κανει ακομα πιο φαντασιοπληκτους..(ημουν που ημουν..αποεγινα:)

Γενικοτερα λατρευω το ηλιοβασιλεμα..δε ξερω μου εμπνεει μια ηρεμια μια γαληνη..Η ενναλλαγη των χρωματων του ουρανου με αυτα του Θεου Ηλιου..Θεικο αποτελεσμα..

Πηγαινα θυμαμαι απο παιδι στο φαρο του λιμανιου,καθομουν στα βραχια και το κοιταζα..τελετουργικο κανονικοτατα,αν δεν εδυε ο ηλιος δε σηκωνομουν να φυγω.Να με τραβουν οι αλλοι να φυγουμε και εγω εκει..πεισμα να μεινουμε!Αμ το αλλο..στη παραλια ηλιοθεραπεια με ηλιοβασιλεμα εχετε κανει;εγω ναι!καθε μερα σχεδον...(γιαυτο καταντησα γαλακτερη!)

Εκτος αυτου ειχα διαβασει ενα ποιημα να το πω;πανω σ'ενα τοιχο..που το λατρεψα..ενας λογος παραπανω...πηγαινε καπως ετσι..

Το καλοκαίρι πέρασε σαν ηλιοβασίλεμα...

Το κοιτούσα να περνάει, αλλά δεν μπορούσα να το σταματησω..

Σαν ένα παγωτό που τρώς και όταν αρχίζεις να το απολαμβάνεις... τελειώνει...

Σαν ένα δροσερό αεράκι που σταματάει στην κάψα του ήλιου...

Σαν μια αγάπη που περίμενες να έρθει και φεύγει απρόσμενα...

ΚΑΙ ΕΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ!!!!

Καλω επισης με τη σειρα μου να παιξουν...

τους:

http://shoutoutgreg.blogspot.com/

http://grepatra-grerory.blogspot.com/

http://sweet-and-bitter-thoughts.blogspot.com/

http://jeminis-1.blogspot.com/

ας ερχοσουν για λιγο..κι ας χανοσουν μετα...

θυμησες...

νοσταλγια...

παλι μιλω για σενα....

παλι ακουω αυτη τη γλυκια μελωδια στα αυτια μου...

παλι μυριζω το αρωμα σου,στο αερα που αναπνεω...

παλι σ'ακουω να ψιθυριζεις τ'ονομα μου...

αραγε γιατι ερχεσαι;γιατι φευγεις;γιατι δε μενεις ακομα λιγο;

ελα για λιγο...

ειναι κατι μερες σα κι αυτες..που σε εχω αναγκη...το νιωθεις ψυχη μου;

το νιωθεις...γιαυτο ερχεσαι...

θυμαμαι οταν σε πρωτοσυναντησα..ενιωθα τη γη να σειεται...

σεισμος η υπαρξη σου...απο συναισθηματα...

μποφορ απο κυματα ευφοριας και ευτυχιας...

οι ανεμοδεικτες της καρδιας μου προμηνυαν ανεμοστροβιλους...

ηρθες και αγγιξες τις πιο ευαισθητες χορδες μου..

επαιξες τη μελωδια της αγαπης μας...

διχως πενταγραμμο...διχως γνωση απο μουσικη,απο νοτες,απο κλειδια του σολ...

ενα κλειδι κατειχες...αυτο της καρδιας μου...

ηταν ανοιξη...θυμασαι;

αρχισες να ανθιζεις μεσα μου...

τοτε...που σηκωσα το βλεμμα μου να συναντησω το δικο σου...

και ειδα το ποθο ζωγραφισμενο να μου χαμογελαει...

να μου κουναει το δεικτη και να μου λεει..ελα κοντα...

μη φοβασαι...ελα...

και ηρθα...

σε ηθελα...δε στο εκρυψα...στο φωναξα...

να ηξερες ποσο καιρο παλευα μεσα μου να μην αφησω να δεις τη φωτια που εκαιγε στα σωθικα μου...

βλεπεις φοβομουν ακομη....φοβομουν αυτο που ενιωθα να στο δειξω...να το μοιραστω μαζι σου...δεν ειχα τη τολμη να σε ριξω στη πυρα βλεπεις...να σε φυλακισω στου ερωτα τα δεσμα...να σε παρασυρω στο πυρινο κυκλο μου...να γινεις η δικη μου φλογα...

η φλογα μου...

επαιξα με τη φωτια...και καηκα...

καταφερες να προκαλεσεις τοσα αναμεικτα συναισθηματα...

ηξερες να διαβαζεις τη σκεψη μου...αναθεμα σε...

και καθε φορα νομιζα πως ονειρευομουν...ελεγα δε μπορει...ειναι ονειρο...θα ξυπνησω...ποσες φορες προσευχηθηκα να μη ξυπνησω Θεε μου...

ας γινοταν εφιαλτης δεν ανυσηχουσα..ησουν εκει και δεν ειχε τιποτα αλλο σημασια...με αγκαλιαζες και τα ξεχνουσα ολα..

ηρθες για λιγο...ξυπνησαν ολα..

τοσες πολλες αναμνησεις πως να χωρεσουν τωρα στο μικρο κλουβακι οπου κλειστηκα;

πως να χωρεσουν...

ολα εκεινα...τα πρωινα που ξυπνουσα μεσα στην αγκαλια σου...

ολα εκεινα τα μεσημερια που γελουσαμε μεχρι δακρυων με εκεινες τις ηλιθιες γκριματσες που εκανα για να σου φτιαξω το κεφι...

ολα εκεινα τα απογευματα που περπατουσαμε στους βρεγμενους δρομους χωρις ομπρελα...

ολα εκεινα τα βραδια που με νανουριζες...σιγοτραγουδωντας...

θυμασαι...;

πως γινεται να ξεχασεις...απαντησες...

ολα αυτα τα μικρα,τα καθημερινα γεμιζαν τη μερα μου...

μα..ηταν πολυ καλο για ειναι αληθινο...

μου ειπες πως θα φυγεις για λιγο...

μα θα ξαναγυρισεις...

σου ειπα μεινε..μα μου ειπες πρεπει..

θα ξαναρθω μου ειπες...δε σε πιστεψα...μα με διεψευσες..

γυρισες πραγματι για λιγο...

αλλα απουσιαζα εγω...ειχα φυγει απο καιρο...

ειχα χαθει στα σκοτεινα στενα της παγερης μοναξιας που με αφησες...

και ηταν τοσο κρυα εκει κατω...

εψαξες να με βρεις...μετα απο καιρο...ρωτησες για μενα...

με βρηκες...

ειχες αλλαξει...ειχα αλλαξει...

πραγματι αλλαξα...κλειδαρια και το κλειδι το πεταξα...

τι περιμενες...

το κλουβι στενο...και δε μας χωρα και τους δυο πια...

μεγαλωσαμε...

ηρθες τωρα για λιγο...κι εχεις απαιτησεις...

απαιτεις αυτο το λιγο να τα αναστησει ολα με μιας;

τωρα;

η φωτια εσβησε...

μη σκαλιζεις μεσα στις σταχτες...

και μαθε πως

ξεριζωνω..καθε φορα οτι παει να ανθισει...

θα σου πω και το γιατι...

γιατι πρεπει...

music break

Σε θυμάμαι, τι να πω
Τόσες νύχτες, τι να πω
η ζωή μου στο δικό σου το σκοπό
Αν μπορούσες, τι να πω
Αν μπορούσα, τι να πω
με το χρώμα των ματιών σου να κοπώ

Κάθε λέξη, τι να πω
με πονάει, τι να πω
στο σκοινί της μοναξιάς μου ισορροπώ
Σ’ αγαπούσα, τι να πω
Σε θυμάμαι, τι να πω
Σε θυμάμαι ακόμα, σ’ αγαπώ

Κλείνω τα μάτια, να σε δω
μα φεύγεις σα σκιά
στου χρόνου την απέραντη οθόνη
Το πρόσωπό σου τα μαλλιά
το στόμα, το φιλί
σα θάνατος ο χωρισμός
σκοτώνει, σκοτώνει

Ξεγραμμένος, τι να πω
σα δραπέτης, τι να πω
στο μαχαίρι τη γροθιά μου να χτυπώ
λίγο ακόμα, τι να πω
τ’ άρωμά σου, τι να πω
τ’ όνομά σου μια φορά να ξαναπώ

Σε θυμάμαι, τι να πω
τόσες νύχτες, τι να πω
η ζωή μου στο δικό σου το σκοπό
Αν μπορούσες, τι να πω
Αν μπορούσα, τι να πω
με το χρώμα των ματιών σου να κοπώ

Να να να να να να να...

Κάθε λέξη, τι να πω
με πονάει, τι να πω
στο σκοινί της μοναξιάς μου ισορροπώ
Σ’ αγαπούσα, τι να πω
σε θυμάμαι, τι να πω
Σε θυμάμαι ακόμα
Σε θυμάμαι ακόμα
Σ’ αγαπώ, τι να πω, τι να πω, τι να πω

Eρμηνεια : Λαυρεντης μαχαιριτσας

Μουσική/Στίχοι: Battisti Lucio

14 Φλεβαρη..οταν γιορταζουν οι αλλοι..

...Ξερετε δεν πιστευω στον φτερωτο αγγελο που λεγεται Ερωτας...

Δε πιστευω σε αυτον τον Βαλεντινο που αποκαλουμε Αγιο καθε 14 Φεβρουαριου!

Πιστευω στη χημεια 2 ανθρωπων...

Στη διαφορετικοτητα....

Σε αυτο που σε κανει να ξυπνας καθε πρωι και να χαμογελας...χωρις αιτια...

Αλλα...υπαρχει και αλλα..αν βρω τελικα...τον αντρα που περιεγραφω πιο κατω...:)

Ισως του χρονου..να αλλαξω κοσμοθεωρια,γυρω απο απο τον ερωτα...παντα...



Λοιπον...
Πως βλεπω,θελω τον ιδανικο Αντρα;;;

Να εχει...

την ειλικρινεια του Αμερικανου,
τη φινετσα του Ιταλου,
τη γοητεια του Γαλλου,
την ευγενεια του Ιαπωνα,
τη ψυχραιμια του Γερμανου,
το χιουμορ του Αγγλου,
τη μαγκια του Ιρλανδου,
τη λαγνεια του Ανατολιτη
και κατι απο σεξαπιλ ολων αυτων...



Ζηταω πολλα;

Δυο ζωες

Εχω στα δοντια το λαιμο σου...
βγαινει απ'τα χειλη μου η φωνη σου...
στο στομα παιρνω το σφυγμο σου...
χτυπαει μεσα μου η ζωη σου...

δεν ηξερα που να σε παω...
δεν ηξερες πως να με αφησεις...
εγω ηθελα να σε αγαπαω...
και εσυ ηθελες μονο να ζησεις...

ματια απο δακρυα φτιαγμενα...
τα χερια μου κανουν θηλιες...
αν φυγεις τωρα απο μενα...
θα ζησεις αλλες δυο ζωες...
αν φυγεις τωρα απο μενα...
θα ζησεις αλλες δυο ζωες...

Θα σ'αγαπαω καθε μερα...
και θα ειμαι χρονια μακρια...
θα εχω σωθει απο τη τρελα...
θα εχεις γλιτωσει απο τη φωτια...

δεν ηξερα που να σε παω...
δεν ηξερες πως να με αφησεις...
εγω ηθελα να σε αγαπαω...
και εσυ ηθελες μονο να ζησεις...

Υ.Γ Επηρεασμενη απο την ελληνικη κωμωδια "ΠΕΘΑΙΝΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ" οπου το soundtrack ειναι αυτο που ακουμε... και ερμηνευει ποιος αλλος.. ο ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ...με τιτλο τραγουδιου "ΔΥΟ ΖΩΕΣ"

παρασυρθηκα που λετε...

Ας χορεψουμε tango...

ας ητανε να πνιγω...

μαυρο...πηχτο σκοταδι σκεπασε τον ουρανο...

τα αστερια αποφασισαν να παιξουν κρυφτο αποψε...

ξαφνου το σκοταδι του ουρανου γεμισε με φως...ενας κεραυνος εσχισε το χαρτινο φοντο του...

ακολουθησε παυση..σιωπη...

η νυχτα προβλεπεται σκοτεινη...

αστραπες και βροντες αρχιζουν να σφυροκοπουν τα μηνιγγια του μυαλου μου...

ερχεται καταιγιδα..πλησιαζει το νιωθω..

τα συννεφα δακρυζουν σταγονες ψυχης...σηκωνω το βλεμμα...

οι σταλες μουσκευουν το προσωπο μου..

θολωνουν τα ματια μου...

η βροχη δυναμωνει..αγριευει...παλευει να δειξει την ορμη της...

να με κανει να σε ξανανιωσω ξανα και ξανα...

τα ρουχα μου κολλουν επανω στη σαρκα...

οι χουφτες μου παλευουνν να φυλακισουν την δροσερη ανταρα που θεριευει..

κι ομως δε συγκρατειται...

οι σταλες ξεγλιστρουν μεσα απ'τα χερια...

οπως ακριβως κι εσυ..και να ηθελα να σε φυλακισω στις χουφτες μου..

παντα μου ξεφευγες...

αδυνατουσα να νιωσω την αφη σου...στις ζεστες μου παλαμες...

και ξαφνου σκεψεις μου πλημμυρισαν το νου...

τοτε που μειναμε κατω απτη βροχη οι δυο μας...

χωρις να ξερουμε τι να πουμε...

μας προδοσαν οι ματιες μας..

αυτα τα ματια..

τα κοιτουσα και εβλεπα μεσα τους την κρυψωνα των αστεριων..

δε τα μαρτυρησα...

ηθελα να τα κοιταζω..ωρες...νυχτες αξημερωτες...

δε μπορουσα να χορτασω το φως που εφεγγαν..

ενιωσα σα να με διαπερασε ηλεκτρικο ρευμα...

σα να με χτυπησε κεραυνος...επεσα..στη αγκαλια σου...

και μου ειπες πως θα γινω η αιτια που θα λατρευεις τη βροχη...

μειναμε αγκαλιασμενοι...

εκει...να κοιταζουμε τον ουρανο...



εκει...να τρεμουμε απο τη γλυκια παγωνια της νυχτας...

εκει...να μετραμε τις ανασες μας...

εκει...τοτε...εκανα μια ευχη...

ας ητανε να πνιγω σα μια σταγονα...

μεσα στα χειλη σου εγω...

βροχη μου...

σκεπασε αυτη τη γωνια..

τουτο το σωμα που διψα...

I stay awake and watch you breathe...

Μ'αρεσει να σε βλεπω να κοιμασαι...

Να κοιταζω την ηρεμια του προσωπου σου...

τη γαληνη των μορφασμων σου...

Μ'αρεσει οταν τα βλεφαρα σου τρεμοπαιζουν..καθως ονειρευεσαι...

αραγε τι ψυχη μου...

που ταξιδευεις...σε ποια μερη αφηνεις την αυρα σου ελευθερη....

Μ'αρεσει οταν απλωνεις το χερι να με αγκαλιασεις..να αισθανθεις πως ειμαι διπλα σου...και με σφιγγεις ασυναισθητα...

Μ'αρεσει που οταν κατι ταραξει το ονειρο σου ματια μου...

κατι ψιθυριζεις που δε βγαινει νοημα...

κατι λεξουλες σε παιχνιδιαρικο τονο...

αλλωτε παλι χαμογελας..χωρις λογο...

και μενω να χαζευω τις ομορφες γραμμες που σχηματιζονται διπλα στα χειλη σου...

να'ξερες ποσο το διασκεδαζω να σε περιεργαζομαι...

ετσι οπως εισαι κοιμησμενος...ανημπορος να αντισταθεις..να αμυνθεις...

Ξερεις,εχω συνομωτησει με το Μορφεα...να μη ξυπνησεις και με δεις...

ειναι το κοινο μας μυστικο...

Σα κοιμασαι...

μ'αρεσει να χαιδευω τα μαλλια σου...

ν'αγγιζω το μετωπο σου....

να αισθανομαι με τα ακροδακτυλα μου την αφη των χειλιων σου...

κοιμησου ψυχη μου...

κανεναν και τιποτα δε θα αφησω να σου κανει κακο..

θα σε προστατευω παντα με το αορατο πεπλο της αγαπης μου...

εισαι τοσο ομορφος...οταν κοιμασαι...

Υ.Γ Το κομματι που ακουγεται..αγαπημενο...

SAYBIA - the second you sleep

You close your eyes

And leave me naked by your side

You close the door so I can't see, the love you keep inside

The love you keep for me

It fills me up

It feels like living in a dream

It fills me up so I can't see

The love you keep inside

The love you keep for me

I stay to watch you fade away

I dream of you tonight

Tomorrow you'll be gone

It gives me time to stay, to watch you fade away

I dream of you tonight

Tomorrow you'll be gone

I wish by God you'd stay

I stay awake

I stay awake and watch you breathe

I stay awake and watch you fly, away into the night

Escaping through a dream

Stay...

Stay...

Stay...

I wish for God you'd stay...