μαυρο...πηχτο σκοταδι σκεπασε τον ουρανο...
τα αστερια αποφασισαν να παιξουν κρυφτο αποψε...
ξαφνου το σκοταδι του ουρανου γεμισε με φως...ενας κεραυνος εσχισε το χαρτινο φοντο του...
ακολουθησε παυση..σιωπη...
η νυχτα προβλεπεται σκοτεινη...
αστραπες και βροντες αρχιζουν να σφυροκοπουν τα μηνιγγια του μυαλου μου...
ερχεται καταιγιδα..πλησιαζει το νιωθω..
τα συννεφα δακρυζουν σταγονες ψυχης...σηκωνω το βλεμμα...
οι σταλες μουσκευουν το προσωπο μου..
θολωνουν τα ματια μου...
η βροχη δυναμωνει..αγριευει...παλευει να δειξει την ορμη της...
να με κανει να σε ξανανιωσω ξανα και ξανα...
τα ρουχα μου κολλουν επανω στη σαρκα...
οι χουφτες μου παλευουνν να φυλακισουν την δροσερη ανταρα που θεριευει..
κι ομως δε συγκρατειται...
οι σταλες ξεγλιστρουν μεσα απ'τα χερια...
οπως ακριβως κι εσυ..και να ηθελα να σε φυλακισω στις χουφτες μου..
παντα μου ξεφευγες...
αδυνατουσα να νιωσω την αφη σου...στις ζεστες μου παλαμες...
και ξαφνου σκεψεις μου πλημμυρισαν το νου...
τοτε που μειναμε κατω απτη βροχη οι δυο μας...
χωρις να ξερουμε τι να πουμε...
μας προδοσαν οι ματιες μας..
αυτα τα ματια..
τα κοιτουσα και εβλεπα μεσα τους την κρυψωνα των αστεριων..
δε τα μαρτυρησα...
ηθελα να τα κοιταζω..ωρες...νυχτες αξημερωτες...
δε μπορουσα να χορτασω το φως που εφεγγαν..
ενιωσα σα να με διαπερασε ηλεκτρικο ρευμα...
σα να με χτυπησε κεραυνος...επεσα..στη αγκαλια σου...
και μου ειπες πως θα γινω η αιτια που θα λατρευεις τη βροχη...
μειναμε αγκαλιασμενοι...
εκει...να κοιταζουμε τον ουρανο...
εκει...να τρεμουμε απο τη γλυκια παγωνια της νυχτας...
εκει...να τρεμουμε απο τη γλυκια παγωνια της νυχτας...
εκει...να μετραμε τις ανασες μας...
εκει...τοτε...εκανα μια ευχη...
ας ητανε να πνιγω σα μια σταγονα...
μεσα στα χειλη σου εγω...
βροχη μου...
σκεπασε αυτη τη γωνια..
τουτο το σωμα που διψα...
29 διεξοδοι:
Είναι όλα τόσο όμορφα γραμμένα. Τόσο αληθινά.. Σα να τα ζώ.. Και τυλιγμένα με ήχο τόσο δυνατό.. Σαν μιά σταγόνα νερό.
Την Καλησπέρα μου..
εκει κατω απο τη βροχη που την αγαπησες...
εκει σε εκεινη τη βροχη...
εκει καταλαβα πως ποτε ξανα μονη μου δεν θα γευτω την βροχη οπως τουτες τις στιγμες...
πανεμορφο γλυκια μου!
νεραιδενια φιλια!!!
Είναι όμορφο τελικά το ουράνιο τόξο μετά την βροχή ναι;
Πιό όμορφη όμως είναι η βροχή...
Το χολυγουντιανό φιλί που λέγαμε κάποτε;
Φιλιά.
Σώμα διψασμένο;;;
Ευλογημένο.....
Θα'ρθει και η δροσιά!!!!
μην ανησυχείς και
μη φοβάσαι...
KAΛΗΣΠΕΡΑ.ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΓΕΜΑΤΗ ΒΡΟΧΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ.
Ημουν σίγουρος...
Τα νιώθω μας δεν μπορούμε να τα πνίξουμε...
Να τα γράφεις και εκφράζεσαι καλή μου.
Καλημέρα!
χαρουλιτακι μου γλυκο...
ποσο χαιρομαι να γεμιζω τους ανθρωπους δυνατα και βροχινα συναισθηματα..ας παρασυρθουμε αποψε σε αυτη τη μελωδια..σε αυτο το θορυβο που κανει η βροχη οταν πεφτει..
σε φιλω.
ναιαδα
εκει σε εκεινο το κατακλυσμο απο βροχη...που κατεληγε παντα σε ποταμια που με παρεσερναν...
καλο σου ξημερωμα!
assel
ολα μετα τη βροχη αλλα και κατα τη διαρκεια..φανταζουν τοσο ομορφα..η μυρωδια απο το βρεγμενο χωμα..η δροσια του αερα...και ναι το ουρανιο τοξο.
καληνυχτα μικρη μου.
jeminis
δε φοβαμαι...ισα ισα..
μαρεσει οταν παρατεινεται η διψα.το αποτελεσμα ειναι μεγαλειωδες..:)
φιλακια!!
σκρουτζακο
σε 1000ευχαριστω...παντα μου φτιαχνεις τη διαθεση!να περνας να σε
"βρεχω"... :)
protoplaste
ποτε μην εισαι σιγουρος για μια γυναικα...τα νιωθω και τα θελω της αλλαζουν οπως το κλιμα του καιρου...
στην εσκασα ε;
μακια γλυκιε μου!
Αδυνατώ να σχολιάσω κάτι από τους στίχους και τη μουσική του Θηβαίου... ίσως γιατί είναι από εκείνους που πονούν... τους αγαπημένους Του...
Είναι από τις στιγμές που με πήγες εκεί που ακόμη χαμογελάει κι ας έχει "φύγει" μακριά...
Μείνε στη βροχή κλειδωμένη μου καρδιά. Μείνε... εκείνη όλα τα συγχωρεί, όλα τα ανασταίνει, όλα τα ταξιδεύει...
Μείνε καλή μου...
Aπλά..Υπέροχο!!!
Ας ήτανε να πνιγώ σα μια σταγόνα μέσα στα χείλια σου εγώ.
Καλησπέρα.
Η βροχή των στίχων σου , το τραγουδι, οι εικόνες ,μαγευτικά όμορφα.
"τα σύννεφα δακρύζουν σταγόνες ψυχής" το ίδιο και η ανάρτησή σου.
ας ητανε να πνιγω σα μια σταγονα...
μεσα στα χειλη σου εγω...
βροχη μου...
σκεπασε αυτη τη γωνια..
τουτο το σωμα που διψα...
λόγια; ή σκέψεις;
καλησπέρα
ΚΑΝΟΝΙΣΤΕ ΝΑ ΚΡΥΩΣΕΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΒΡΟΧΗ
ΧΑΘΗΚΕ ...ΜΙΑ ΟΜΠΡΕΛΑ..
"επεσα..στη αγκαλια σου...
και μου ειπες πως θα γινω η αιτια που θα λατρευεις τη βροχη"...
δεν έχω λόγια...με κατακλύζουν σκέψεις, συναισθήματα, εικόνες...εξαιρετική επιλογή!
kalynama
τα παντα βρισκονται εκει..σε εκεινη τη γωνια..τη σκεπασμενη απο βροχη,καταρρακτες,χιμμαιρες στιγμων..που μεσα τους ηθελα στ'αληθεια να πνιγω...
τη βροχερη μου καλημερα...
edelweiss
Σ'ευχαριστωωω...κοριτσακι μου..
φιλακια!
jacki μου
μου ελειψες..το ηξερα πως θαρθεις παλι στο σπιτακι μου..μας αγαπας..ολους και σε αγαπαμε :)
πεταλουδα μου
τι γλυκος που ειναι ο λογος σου..χαιρομαι..που καταφερα με λιγες "σταγονες"..να σου μεταδωσω τη μαγεια που κρυβει η βροχη...
σε φιλω!
προφητη
λογια..πλεγμενα σε συνοθυλευμα σκεψεων...
τη πιο γλυκια μου καλημερα..
gregory
τι να τη κανεις την ομπρελα..οταν τοσο απλα κλεινεις τα ματια..και παυεις να βρεχεσαι...γινεσαι ενα μαζι με τη βροχη...
ελενα
καλωσηρθες γλυκια μου...
μου δινεις πολυ χαρα..με τα λογακια σου.
σου αρεσει κι εσενα η βροχη..ε;
τη καλημερα μου...
Βρέχει κι’ εγώ τυλίχτηκα…
σ' αυτή την αγκαλιά
στα σκουριασμένα σύννεφα στα φύλλα
στης βρεγμένης γης τη μυρωδιά.
Ήρθες βροχή μου κι’ άλλαξες
το δρόμο και το νου
και βούλιαξε το βήμα μου ποτάμι
κι’ άθελά μου με τραβάς αλλού. ....
Καλημέρα!!
θεικοι οι στιχοι...τυλιγμενοι στη θεικη φωνη του Θηβαιου...
εξαγνισμός...
θείο δώρο...
λύτρωση...
πανέμορφο!!!
Δημοσίευση σχολίου