I found the missing pieces...in your eyes...

Σ'εκεινο το βιβλιο που μοιραστηκαμε,

μια σελιδα του ειναι σχισμενη,

ενα κομματι της ιστοριας αγνοειται,

ενα μυθιστορημα που προσυπογραψαμε και οι δυο...

χωρις να μας ενδιαφερει απολυτα,η εκδοση του...

και καπου στη μεση του,

χασαμε το ενδιαφερον μας,για περαιτερω γραψιμο...

ισχυριστηκαμε,ελλειψη φαντασιας,

μα το τεραστιο ελλειμα του,το εμεις... 

αβγαλτοι,αποντες,

δεν επιδιωξαμε να του χαρισουμε ενα αξιοπρεπες τελος...

και μας προλαβε αναπαντεχα αυτο...

δυο γραμμες αδειες λεξεις,τις ξεστομω και μαζι τους αδειαζω κι εγω...

δυο ονοματα τοσο διαφορετικα,μα τοσο οικεια...

τοσο γνωριμοι,μα τοσο ξενοι....

μειναμε δυο ξενοι μεσα μας,

εχασε ο ενας τα ιχνη του αλλου,

γιατι σηκωσαμε σκονη στο μονοπατι που χαραξαμε,

εξαφανιστηκαν τα σημαδια μας,

κι αλλαξαμε με αθεμιτα μεσα,
τη κατευθυνση της πυξιδας μας...
κινουμασταν αντιθετα,
με τις πλατες μας ενωμενες...

ετσι,πηρε ο καθενας το δικο του σκοτεινο δρομο...

και χαθηκαμε...καπου εκει μεσα...

μεσα μας.

Ο χειμωνας που ηρθε,εφερε κι αλλη παγωνια στη ψυχη,

κρυα τα μελη,ζεστη η παλαμη της καρδιας...

Ο δυνατος αερας που φυσα,

ανοιγοκλεινει τις πορτες του μυαλου και μπαζει μεσα ψυχρες ενοχες.

Τα βλεφαρα εκτελουν μηχανικα το εργο τους,

κοιταζοντας επιμονα το κενο...

Ενα δακρυ,κυλα,και η πικρη γευση του,δεν αρεσει στα χειλη.

....

Αταλαντοι καλλιτεχνες,μα γιναμε  ζωγραφοι ενος καμβα μιας πραγματικοτητας...

που λαχταραγαμε τοσο πολυ να τον βαψουμε με φανταστικα χρωματα,

μα το μαυρο φοντο,παρεμενε εκει να μας χαλαει ολο το πινακα...

Ειναι αργα για αληθειες...δε νομιζεις;

πνιγηκαν στης σιωπης τη θαλασσα,

βυθισμενες ολες εκει στο πατο,σα κρυμμενος θησαυρος,
ξεπνοες περιμενουν ν'ανασυρθουν στη επιφανεια...
....

Στερεψε η πηγη των απαντησεων

και δε διψαω αλλο για νεες αναζητησεις...

στερεψα,δεν αφησα σταγονα απο αυταπατες.

Μα ο,τι αληθεια μου εμεινε,

την εσωσα,

την εκανα φυλαχτο,

να μου ψιθυριζει ομορφες σκεψεις,
τα βραδια που θα μου λειπει η συντροφια σου.

...

Ειναι αργα...

Τρεξε,να σωθεις...απο τον ευατο σου,απο εμενα.

Τρεξε σα κλεφτης...να κρυφτεις...να μη σε πιασω και μου σπασεις,

να μη σε δω ξανα μπροστα μου.

Μη φοβηθεις,ψαξε μεσα σου...
θα εκπλαγεις απο το ευρημα σου.

Τρεξε,
ισως ετσι κοψεις τα δεσμα και μπορεσεις να ελευθερωθεις.

Υ.Γ το αντιο θελει και αυτο χαρακτηρα;ή μηπως κοτσια;