λυτρωση ή καταδικη;

Το βιβλιο του μυαλου ανοιχτο...

μα οι σελιδες του λευκες..κενες...

πως να γραφτουν οι στιγμες με διαφανο μελανι;

.....

Το φως απλετο σκορπιζεται γυρω μου...

μα οι κουρτινες της καρδιας κλειστες...

......

Ο αερας φερνει στο νου...

εκεινα τα παραμυθενια σκιτσα που μου χαριζε μια σου ανασα...

εκεινη τη μαγικη γραφη που σχεδιαζε το πορταιτο των ματιων σου...

Τωρα το τοπιο γκριζο...

οι τοιχοι ποτισμενοι απο ματωμενο σκοταδι...

Το κεφαλι σκυμμενο...για να μη δεις...

Οι αισθησεις ναρκωμενες.

Μου μπηγουν στις φλεβες,το υγρο δηλητηριο που με παραλυει...

αυτο της μισητης απαθειας...

της πουλημενης συνηθειας...

....

ναι,συνηθισα τη ζωντανη - νεκρη ζωη που μου ελαχε...

Τα παντα βρισκονται αιχμαλωτα σε αυτη τη πουτανα τη τυχη!

 Το χαμογελο καπου βαθια στη τσεπη ξεχασμενο..

και η ψευτοζωη που μου γαλουχισαν,ξεκινα και παλι το ταξιδι της...

τη καθοδηγω...

ποια;εγω...

.....

καθε μου βημα καρφι που με πονα...

τα ματια στο εδαφος...στεκουν ακινητα εκει...

δε θελω να τα δεις...

.....

παιζαμε τις ζωες μας κορωνα γραμματα.

θυμασαι;

εμενα.

εσενα.

εμας.

Ηρθε η ωρα να γινω πληρωμενη δολοφονος μιας αεναης σκιας...

που το πνευμα της εξαφανιζεται μονο μεσα μου...μαζι μου.

.....

Οι σελιδες στο βιβλιο του μυαλου θα γραφτουν ξανα...

με στιγμες απο την ασπρομαυρη πραγματικοτητα.

Δε καταφερα να βρω λιμανι ν'αραξω...

γωνια να κρυφτω...

Οι ελπιδες δε τρεφονται μοναχα με παραισθησεις και φαντασιωσεις...

θελουν θυσιες για να στερεωθουν πριν καταρευσουν...

Ναι,πηγα κοντρα στη θεληση μου.

αγωνας αντοχης,με αντιπαλο το εγω μου.

Πατησα τη κοκκινη γραμμη και

υστερα ηττηθηκα απο το πονο.

και ξερεις γιατι...

...

γιατι ολο μακρια μου θες να μενεις...

...

μα καθε φυγη...

λυτρωση ή καταδικη...

Διαλεγεις και παιρνεις...