me,myself and I

-ποιος ειναι;

-εγω ειμαι,δεν με αναγνωριζεις...
ο ευατος σου...

-αλλαξες...και η αληθεια ειναι πως εχω καιρο να σκαλισω το μεσα μου...βλεπεις αλλαξα χομπυ απο αυτο που με διασκεδαζε...
να με κοβω σε κομματια και υστερα να τα ενωνω...

-ναι,επαψες να ασχολεισαι μαζι μου...να προσπαθεις να βρεις τα κομματια που λειπουν απο το παζλ...

-Δεν επαψα,βρε κουτε..απλα κουραστηκα...
Οσο μεγαλωνουμε σκληραινουμε...

-κουραστηκες απο εμενα;

-προσωρινα...μα καταλαβε με,κουβαλαγα βαρυ φορτιο...τα λαθη σου,τις ανασφαλειες σου,τους ελιγμους της διαθεσης σου,τα κλειστα παραθυρα της ευτυχιας,τα αδιευκρινιστα θελω σου,τις διακυμανσεις του θυμου σου,την αχαρη δομη του χαρακτηρα σου...και επιτελους θελω ενα διαλειμμα απο τη παρεα του εγωκεντρικου τυπα...

-πως μπορεις να με αποχωριζεσαι ετσι απλα;σε εμενα οφειλεις αυτο που εισαι τωρα...σε εμενα οφειλεις το ποιον σου...ολα αυτα που περασες ηταν για να σε δοκιμασω,να δω τις αντοχες σου...τα ορια σου...

-ξερεις κατι;λενε πως το πρωτο σταδιο της τρελας ειναι να μιλας με τον ευατο σου..κοινως μονος σου...

-μπλοφαρεις...αφου εσυ εισαι γεννημενος τρελος...τωρα σε πειραξε;

-δικιο εχεις..μια φορα που συμφωνουμε λοιπον...

-ξερεις τι αλλο λενε;

-τι;

-πως αν συμφιλιωθεις με τον ευατο σου..
εισαι πανετοιμος να συμφιλιωθεις και με τους αλλους...


-τρελαθηκαμε και οι δυο μου φαινεται βραδιατικα...


-σσσσσ.......σωπα...

Υ.Γ Συνεχιζεται...