me,myself and I

-ποιος ειναι;

-εγω ειμαι,δεν με αναγνωριζεις...
ο ευατος σου...

-αλλαξες...και η αληθεια ειναι πως εχω καιρο να σκαλισω το μεσα μου...βλεπεις αλλαξα χομπυ απο αυτο που με διασκεδαζε...
να με κοβω σε κομματια και υστερα να τα ενωνω...

-ναι,επαψες να ασχολεισαι μαζι μου...να προσπαθεις να βρεις τα κομματια που λειπουν απο το παζλ...

-Δεν επαψα,βρε κουτε..απλα κουραστηκα...
Οσο μεγαλωνουμε σκληραινουμε...

-κουραστηκες απο εμενα;

-προσωρινα...μα καταλαβε με,κουβαλαγα βαρυ φορτιο...τα λαθη σου,τις ανασφαλειες σου,τους ελιγμους της διαθεσης σου,τα κλειστα παραθυρα της ευτυχιας,τα αδιευκρινιστα θελω σου,τις διακυμανσεις του θυμου σου,την αχαρη δομη του χαρακτηρα σου...και επιτελους θελω ενα διαλειμμα απο τη παρεα του εγωκεντρικου τυπα...

-πως μπορεις να με αποχωριζεσαι ετσι απλα;σε εμενα οφειλεις αυτο που εισαι τωρα...σε εμενα οφειλεις το ποιον σου...ολα αυτα που περασες ηταν για να σε δοκιμασω,να δω τις αντοχες σου...τα ορια σου...

-ξερεις κατι;λενε πως το πρωτο σταδιο της τρελας ειναι να μιλας με τον ευατο σου..κοινως μονος σου...

-μπλοφαρεις...αφου εσυ εισαι γεννημενος τρελος...τωρα σε πειραξε;

-δικιο εχεις..μια φορα που συμφωνουμε λοιπον...

-ξερεις τι αλλο λενε;

-τι;

-πως αν συμφιλιωθεις με τον ευατο σου..
εισαι πανετοιμος να συμφιλιωθεις και με τους αλλους...


-τρελαθηκαμε και οι δυο μου φαινεται βραδιατικα...


-σσσσσ.......σωπα...

Υ.Γ Συνεχιζεται...

(παρ)αισθηση...

Νοιωθω...
Σε νοιωθω...
Νοιωθεις...
Αραγε και εσυ;
Την ιδια ευτυχια...που αισθανομαι καθε πρωι που ξυπναω;
Το ιδιο αχαλινωτο παθος οταν το κορμι σου εισβαλει στα σοκακια του δικου μου κορμιου;
Την ιδια παραισθηση που μου αφηνει καθε σου αγγιγμα;
Τα ιδια πυροτεχνηματα οταν κοιτω τα βεγγαλικα σου ματια;
Το ιδιο παγωμα των αισθησεων,οταν σε αφηνω να φυγεις μεσα απο την αγκαλια μου;
Αραγε νοιωθεις και εσυ...
Την ιδια τρελα...που τοσο λατρευω να με τρελαινει;
Μη σταματας να με νοιωθεις...

Αποψε θελω να παιξω με τις αισθησεις σου...
Ελα λιγο...πλησιασε με και...

ΑΚΟΥ...
Ακου τους ψιθυρους που σου γαργαλανε παιχνιδιαρικα το αυτι...

ΔΕΣ...
Τη φλογα που καιει ασβηστη μεσα μου και ειναι ετοιμη να σε τσουρουφλισει...

ΜΥΡΙΣΕ...
Το αρωμα του ανεμου που λουζει τα μαλλια μου...

ΓΕΥΣΟΥ...
Τη γλυκα που σταζουν τα δυο μου χειλη...

ΝΟΙΩΣΕ...
Τα χερια της καρδιας μου που απλωνονται να σε αγκαλιασουν σφιχτα για να μη φυγεις απο κοντα μου...

Θελω κοντα σου να μεινω ως το πρωι...
Θελω να δουμε μαζι την ανατολη...
Στην ακρογιαλια...πλαι στο κυμα...
η αλμυρα να ξεβρασει τις ασχημες σκεψεις και να χαλαρωσει καθε ινα του μυαλου...



Δυο σκιες να γινουν ενα...
Δυο σωματα φτιαγμενα απο πηλο του ερωτα...
Μακαρι αυτο το καλοκαιρι να μη τελειωνε ποτε...
ποτε...
ποτε...
καθως οι πρωτες αχτινες του ηλιου,φωτιζουν τον απωγειο κοσμο της ηδονης...
Θελω να'μαστε μαζι...
Εδω στην ανατολη του ηλιου των πιο φωτεινων ονειρων μας...
Κοιτα αγαπη μου...
Ξημερωσε...

Τον ευατο σου να κοιτας...

Στίχοι: Γιάννης Πάριος
Μουσική: Χάρης Βαρθακούρης
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης Βαρθακούρης

Τον εαυτό σου να κοιτάς...
Πίσω ποτέ σου μη γυρνάς...
Και εγώ θα χαίρομαι...
κι ας είμαι μακριά σου...

Τον εαυτό σου να κοιτάς...
Να ταξιδεύεις να γελάς...
Και να χαρίζεις όπου θέλεις την καρδιά σου...

Τον εαυτό σου να κοιτάς...
Πίσω ποτέ σου μη γυρνάς...
Έιναι μονόδρομος ζωή μου η ζωή μας...

Τον εαυτό σου να κοιτάς...
Κι αν τώρα πια δεν μ' αγαπάς...
Να μην το λες αυτό...
ας μείνει μεταξύ μας...

Μα σε χρειάζομαι κι ας λέω δεν πειράζει...
Πρόσωπο άλλαξες το έργο δεν αλλάζει...
Κι αν κάτι άλλο τη ζωή σου εξουσιάζει...
Να σ ' αγαπάει αληθινά αυτό με νοιάζει...

Τον εαυτό σου να κοιτάς...
Πίσω ποτέ σου μη γυρνάς...
Κι εγώ θα χαίρομαι...
κι ας είμαι μακριά σου...

Τον εαυτό σου να κοιτάς...
Και το θυμό σου να ξεσπάς...
Πάνω σε μένα που στ' αλήθεια σε πονάω...

Τον εαυτό σου να κοιτάς...
Και το κλειδί της μοναξιάς...
Στείλτο σε μένα που ακόμα σ' αγαπάω...

(παρτ)ειδα...

αποψε λεω να παιξουμε ενα παιχνιδι...

διαφορετικο απο αυτα που συνηθιζες να παιζεις μικρος...

δεν ειναι εφταπετρο...ουτε κυνηγητο...ουτε καν κρυφτο...

που ξερω πως ηταν και ειναι το αγαπημενο σου...

θα κρυφτεις πισω απο τα χαρτια μια τραπουλας...

τη τραπουλα της αγαπης...

θα κρυφτεις παλι απο μενα...

και θα βαλεις ασσους στο μανικι σου που θα τους ξεστομισεις τη καταλληλη στιγμη...

δε μου αρεσει να χανω...το ξερεις...

αλλα αποψε νοιωθω την ηττα να ερχεται πανηγυρικα με το λαβαρο υψωμενο...

κι ομως σε αφηνω να με κερδιζεις...

λενε πως οποιος χανει στα χαρτια κερδιζει στην αγαπη...

ας διευκρινηστει παρακαλω...

στην αδιεξοδη αγαπη;
στην ανιδιοτελη αγαπη;
στην απουσα αγαπη;
στην πλατωνικη αγαπη;

κι αλλα πολλα επιθετα θελω να ταιριαξω πλαι της...

αμφεβαλλα τοσο πολυ σημερα για την αυτουσια εννοια της λεξης...


"κατι μου κρυβεις τη καρδια σου δε μου ανοιγεις...
και ολο περναει απο το μυαλο μου το κακο..."

κατι μου κρυβεις...

το βλεπω στις κουπες που σχηματιζονται στα ματια σου...

παιζεις υπουλα με λαθος θυμα...

παιζεις με κλειστα χαρτια...στα ανοιχτα φυλλοκαρδια της καρδιας μου...

"πες μου τι τρεχει...
η καρδια μου εμενα αντεχει...


κι ομως ακουω τα λογια σου που φωναζουν απο την αρενα του μυαλου σου...

τα βλεπω κιολας να μου κουνανε το ασπρο σημαιακι...

ετοιμα να μου παραδοθουν...

"πες μου αν αλλη αγαπας...
πες μου αν σε χανω..."

κι ομως εισαι διπλα μου και λειπεις...


κερδισες...
μα μοναχα μια παρτιδα...
και το παιχνιδι συνεχιζεται...

"αντρες καρτες.................................
που κρατανε τις καρδιες σα καρτες..."

μια αγαπη μικρη...

Απόψε η αγάπη μας θα γίνει ένα τραγούδι...
στα αστέρια θα φτάσει ψηλά...
ζωής λευκό λουλούδι...
Μη με ρωτάς γιατί πονώ...
τα μάτια σου όταν κοιτάζω...
βαθιά κρυμμένο μυστικό...
το βλέμμα σου φορώ...
κι αλλάζω...

Πίστεψα κι άφησα γι' άλλη μια φορά...
τη φωτιά της ψυχής να μ' αγγίξει ξανά...
με πράγματα, λόγια δικά μας μοναδικά...
μιας αγάπης μικρής η βροχή ξεκινά...
Μη σταματάς...

Στα όνειρά μας έρχεται, τα δίνει και τα παίρνει...
Δεν ξέρω αν θ'αντέξουμε σε αυτό...
το κάτι που μας δένει...
Το χέρι μου στο στήθος σου...
χαράζει μιαν αλήθεια...
στο βάθος του ορίζοντα ο έρωτας...
δε γίνεται συνήθεια...

Μη σταματάς...
Να μ' αγαπάς...

Moυσική : Μιχάλης Δέλτα
Στίχοι : Τάνια Τσανακλίδου