καλοΚαιριασε..

...ηρθε το ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ...

να βουτηξουμε στο μπλε της θαλασσας....

να χαραλωσουμε τα κορμια μας...

να αφησουμε στο πισω μερος του μυαλου μας σκεψεις που μας τριβελιζουνν και να αφεθουμε ελευθεροι σα γλαροι...







να αισθανθουμε τον ηλιο να μας χαμογελα,καιγοντας τα προσωπα μας...

να αφουγκραστουμε το παφλασμα των κυματων μπρος στα ποδια μας...

τα φιλια σου να εχουν αρωμα καρπουζιου...

να κολυμπησουμε,να κανουμε βουτιες...

να περπατησουμε χερι-χερι στην αμμουδια...

να δουμε μαζι το ηλιοβασιλεμα...

να μεθυσουμε απο ευτυχια...

ξανα και ξανα....

να χαρουμε τον ερωτα...

ή να βρουμε τον ερωτα...

ή και τα δυο παραπανω...

να ζησουμε εναν ερωτα επιγειο...

κανω μια ευχη...

τη γραφω σε ενα χαρτι και τη βαζω σε ενα μπουκαλι...

την αφηνω να ταξιδεψει...

καντε και εσεις το ιδιο...

αραγε που να φτασει;

ΦΙΔ(λ)ΙΑ...

"Εμενα οι φιλοι μου ειναι...μαυρα πουλια....εμενα οι φιλες μου ειναι συρματα τεντωμενα..."

σιγοτραγουδω παλιους στιχους....

ποση πικρα γεμιζουν το στομα μου...ποση αληθεια με ποτιζουν...

παντα μου αρεσε να χαζευω τα αστρα...

ν'αναλογιζομαι...μα αποψε τα κοιτω και συναμα παρομοιαζω...

οι φιλοι μου μοιαζουν με πεφταστερια του ουρανου.......

χανονται ο ενας μετα τον αλλον...

πεφτουν και εξαφανιζονται σε ανυποπτο χρονο...

τολμω να πω...δε με αγγιξε καθαρια,δυνατη φιλια,ικανη να αλυσοδεσει...

αναρωτηθηκα πολλες φορες το γιατι...

δε βρηκα απαντησεις στο λυσσαρι του μυαλου μου....

εφταιξα...εφταιξαν....τι εφταιξε....ποιος ξερει...δε προσαπτω...δε κατηγορω...πια...

επαψα να βασανιζομαι...

θυμωνα που δε με νοιαζονταν...και με καλουσαν μονο οταν με χρειαζονταν...

θυμωνα που με υποτιμουσαν....

θυμωνα οταν μαθαινα πως ειπαν λογακια για εμενα χωρις εμενα εκει....

θυμωνα με την αχαριστια τους...

θυμωνα που υποκρινομουν το θυμα συνεχως....

ωσπου ξεσπασα...εξαγριωθηκα με τον ευατο μου...με εκεινους...με ολους...

στεναχωριεμαι οταν σκεφτομαι πως η αγαπη μου...

τους αγγιξε μοναχα επιδερμικα...

λυπαμαι που βασιστηκα σε λογια μεγαλα και κουφια συναισθηματα...

που στηριχτηκα σε θεμελια...που με τη πρωτη σεισμικη δονηση κατερρευσαν...

φιλια δεν ειναι....οταν σου σκουπιζει ο φιλος το δακρυ...

φιλια ειναι οταν ο φιλος σου ειναι εκει να το δει να πεφτει στο μαγουλο σου..

να ξερει τι του προκαλεσε τοσο πονο ωσπου να κυλησει...

να σου απαλυνει με μια φραση τη πληγη που μεσα σου αιμορραγει...

φιλια δεν ειναι οταν βγαινεις εξω και κανεις αστεια με τη παρεα σου...

φιλια ειναι να βγαινεις και να εισαι περηφανη και χαρουμενη που αποτελεις ενα κρικο στη αλυσιδα αυτων των ανθρωπων...

που αναγνωριζεις τη αξια τους και με καθε τροπο τους το δειχνεις...

φιλια ειναι....

τι ειναι;

δεν εχω ορισμο...πια...

σιχαθηκα τους υποκριτικους φιλους και φιλες μου...

πασχιζω αποψε να θυμηθω ποσοι ανθρωποι σταθηκαν πλαι μου και μου ειπαν οτι με αγαπανε...

ποσοι ειπαν ολα οσα ειπαν και τα τηρησαν...

ενα παραπονο....ενα δακρυ...

δεν ημουν ετσι...

πως καταντησα...

ζητιανευω τη προσοχη και την αγαπη των πλησιον μου...

κι ομως ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΗΡΘΕ...

νοιωθω πως προδωσα και προδωθηκα...

ολα για το συμφερον....

γιατι;

καποτε ειχα φιλους...

τωρα εχω αξιοπρεπεια...

καποτε ειχα ανθρωπους να ανοιχτω...

τωρα σωπαινω...

καποτε ανοιγα τη καρδια μου και τη μοιραζα σε κομματια....

τωρα επιφυλασσομαι...ανοιγω το πορτακι της μονο οταν μου χτυπουν...

καποτε ελεγα ευχαριστω οταν δε με ξεχνουσαν...

τωρα λεω...παρακαλω θυμησε μου ποιος-α...

καποτε δε κρατουσα κακια σε κακεντρεχεις...

τωρα εγινα η κακια της υποθεσης...

χιλιες φορες να ειμαι η κακια που σεβονται...

παρα η καλη που κοροιδευουν...

Πιστευα στη δυναμη της φιλιας...

μα τωρα εγινα ερμαιο μιας πλανης που με ακολουθει καιρο...

δε ξερω...αλλαξοπιστησα..

ισως γνωρισα λαθος ανθρωπους σε λαθος χρονικο διαστημα...με λανθασμενους χαρακτηρες και λανθασμενες συμπεριφορες...

....

μακαρι να βρω την απαντηση στο γριφο....

....

Υ.Γ Αυτη η αναρτηση ειναι για ολους εκεινους...που δε τηρησαν ποτε τους ορκους που ειχαν δωσει...που απετυχαν στις πραξεις και επετυχαν στα αληθινα ψεμματα...

με(στ'α 2 σου ματια)τρώντας....τις μερες...

66 μερες...

1584 ωρες...

95040 λεπτα...

τοσο ακριβως σε ξερω...σε νοιωθω...σε αγγιζω...σε μυριζω...σε αισθανομαι...σε κοιτω να μου χαμογελας...σε βλεπω μερα με τη μερα να αλλαζεις...

οι πεντε αισθησεις μου βρισκονται σε εγρηγορση καθε φορα που σε φερνω στο μυαλο μου...

κοιμαμαι...και ξυπνω με το αρωμα σου στα χερια μου....

ακομα νοιωθω τα σημαδια απο τα φιλια σου να καινε επανω μου...

δε μπορεις να κρυφτεις απο εμενα...

χωρις να το καταλαβεις...εχεις κρυφτει πισω απο τα σιδερα της καρδιας μου...

σε εχω φυλακισει..και δε μπορει κανεις αλλος να σε ελευθερωσει...

μοναχα εγω...

ισοβια θα σε κρατω στο κελι της καρδιας μου...

σε ξερω...και ας μη το ξερεις...σε εψαχνα καιρο...

ωσπου με βρηκες εσυ...

καθε λεπτο που περνουσα μαζι σου...εμοιαζε με αιωνα ευτυχιας...

στα ματια σου ειδα οσα εκρυβε η ψυχη σου...

ειδα εκεινο το παιδι με τα ματια τα μελια που ειχα ονειρευτει...

ειδα αυτη τη σπιθα που εγινε πυρκαγια μεσα μου και με εκαψε ολακερη...

ειδα τα ειδωλα μας να καθρεφτιζονται πλαι-πλαι και τυφλωθηκα απο τη λαμψη τους...

ΘΕΛΩ ΜΕΣ'ΤΑ ΔΥΟ ΣΟΥ ΜΑΤΙΑ ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΩ....

εισαι σιωπηλος...χαμηλωνεις το βλεμμα και σκυβεις να ακουσεις πως παφλαζει το αιμα στα αγγεια του κορμιου μου...

ακους τους χτυπους μιας ερωτευμενης καρδιας...

αραγε μπορεις να ακουσεις και τους δικους σου χτυπους;

ακους ενα θορυβο;μη τρομαζεις...εγω ειμαι...

σκαλιζω για να βρω μια θεση στη δικη σου καρδουλα...

ξερεις,φοβαμαι το αυριο..στο εχω πει...

φοβαμαι εσενα...μην αλλαξεις...σελιδα στο βιβλιο της ζωης σου...

φοβαμαι εμενα...μη τολμησω και τραγουδησω αλλους στιχους απο αυτο το τραγουδι της γνωριμιας μας...

μα ερχεσαι στο μυαλο μου...και διωχνεις καθε φοβο...

με πολιορκεις και εγω παραδινομαι...

ψιθυριζεις το ονομα μου και πεφτουν τα τειχη που ξαφνου υψωθηκαν...

γινομαστε συμμαχοι με αντιπαλο το χρονο...

προς το παρον νικαμε...φτανει να με κοιτας μεσ'τα ματια...

Αποσταγματα ζωης...

Αποσταγματα ζωης...

(αποσπασμα απο το Κεφαλαιο 28 της συγγραφεως Χρυσα Δημουλιδου στο βιβλιο

"Σουιτα στο Παραδεισο"

1. Η ψυχη του ανθρωπου ειναι σαν το θεατρο.Υπαρχει η σκηνη,υπαρχουν και τα παρασκηνια.Οι θεατες βλεπουν μονο τη σκηνη.

2. Η ομορφια ειναι ενα κλειδι που ανοιγει ολες τις πορτες.Ετσι ομως και στραβωσει,το πετανε ολοι στα σκουπιδια.

3. Στη προσπαθεια μου να βρω τους αντρες,εχασα τον ευατο μου.Στην προσπαθεια μου να βρω τον ευατο μου,εχασα τους αντρες.Στο τελος εγινα σοφη.

4. Αν οι γυναικες ακουγαν περισσοτερο και οι αντρες μιλουσαν περισσοτερο,τοτε οι μεν πρωτες θα γλιτωναν απο πολλα λαθη και οι δευτεροι θα προλαβαιναν απειρα λαθη.

5. Ανθρωποι που δεν εμειναν ποτε μονοι,στην ουσια δεν εμαθαν ποτε ποιοι πραγματικα ειναι.

6. Η θαλασσα της ζωης αποτελειται απο καρχαριες που υποκρινονται τα δελφινια και απο δελφινια που παριστανουν τους καρχαριες.Και οι μεν και οι δε πρεπει να επιβιωσουν.

7. Σε μια ερωτικη σχεση οι μεγαλες διαφορες ηλικιας πρεπει να αποφευγονται.Συντομα ο ενας θα προδωσει το κορμι του και ο αλλος το μυαλο του.

8. Αν ειναι αληθεια οτι η γυναικα θυμιζει γατα και ο αντρας σκυλο,τοτε γιατι δε την αφηνουν ελευθερη να αλωνιζει και γιατι ο αντρας δεν ειναι πιστος;

9. Το να πονας για ενα χωρισμο με αιτια ειναι το μικροτερο κακο που μπορει να σου συμβει.Το μεγαλυτερο ειναι να προσπαθεις να ξαναγυρισεις πισω.

10. Υπαρχουν ανθρωποι που ειναι μονοι και υπαρχουν ανθρωποι που ειναι μοναχικοι.Οι πρωτοι προκαλουνε οικτο,οι δευτεροι εμπνεουν ζηλια.

Υ.Γ Διαλεξα τα καλυτερα και αυτα που αρεσαν σε εμενα.Τα βρηκα ακρως σωστα εν μερει "ψαγμενα"και ειπα να τα μοιραστω μαζι σας...

Τα παιδία παιζει...

Προσκληθηκα απο τον αξιαγαπητο JK να παιξω αλλο ενα παιχνιδι...
Το συγκεκριμενο,μου αρεσει πολυ γιατι εμπεριεχει μουσικη..και εγω δε μπορω να φανταστω τη ζωη μου χωρις αυτη...
Ξεκινω...
5 τραγουδια...
Το καθενα με τη δικη του ιστορια...







Υ.Γ1 Παει και αυτο.....
Υ.Γ2 Ειχα ακομα καμποσα κατα νου αλλα περιοριστηκα again...
Tι να γινει ετσι ειναι η ζωη...:P
Προσκαλω ολους εσας που με διαβαζετε να συμμετασχετε...
Σας φιλω γλυκα!Mουατς....