Οταν κυριαρχει η τρελα...δεν υφισταται λογικη...

Θα μεινω για παντα..μια αγνωστη για σενα...

Δε εκανες ποτε βημα για να με μαθεις,να με πλησιασεις...

Θα γινω κατι απο το τιποτα που γνωριζεις...

Ας ειμαι εστω κατι,στο μηδενικο συμπαν σου...

Θα αγορασω αδρα την αληθεια σου και θα τη βαλω να κατσει πλαι στο ψεμα μου...

Θελω να δεις με τα ματια σου,πως καποιο κομματι ειναι ανομοιο,

δε ταιριαζει πουθενα στη δικη μας ιστορια...

Θα διαβασω τις λεξεις στο χαρτι αναποδα...για να κατανοησω την ορθη λογικη σου...

Δε ησουν ποτε ξεκαθαρος στο προφορικο λογο,ας εισαι τουλαχιστον στο γραπτο...

Θα ξεχασω οτι με κανει να θυμαμαι...

Θα λεω τραγουδια διχως φωνη...

Θα παριστανω τη τρελη,ετσι θα γινουμε συγκατοικοι...

Θα με χανω παντα και θα με βρισκω σπανια...

Θα περπατω σκυφτα με τα ματια καρφωμενα στο εδαφος και στην επομενη επικινδυνη στροφη,

θα με δεις να μη παταω φρενο στο κοκκινο σηματοδοτη...

Θελω να φοβηθεις οτι κινδυνευεις να με χασεις...

θα βαδιζω με γρηγορο βηματισμο,αλλα θα φθανω τελευταια...

Θα τρεχω να κρυφτω σ'εκεινη τη διαφανη κρυψωνα που μου φυλαξες...

Υποσχομαι να παιρνω πολλα και να δινω λιγα...

Θα γελαω και ομως δε θα χαιρομαι...

Θα λυπαμαι,κι ομως δε θα δακρυζω ποτε μπροστα σου...

Θα σου μιλαω και δε θα με ακους,οπως κανεις παντα...

Θα σε ακολουθω στη ξεφρενη πορεια που χαραζεις και θα χανω το δρομο της επιστροφης...

 Και ολα αυτα για να σου τραβηξω τη προσοχη...

Για να γινω μια κουκιδα στο χαρτι της ζωης σου...

Για να καταλαβεις επιτελους οτι ανηκω στη κατηγορια των εμψυχων και οχι των αψυχων...

Για να καταλαβεις οσα ποτε δε θα πω...

Ίσως εκείνο που ζητάς
εγώ να μην το έχω

κι απ' ό,τι ονειρεύτηκες

εγώ πολύ ν' απέχω.

          Ίσως να μη σου φτάνω εγώ

γιατί πολλά ζητούσες

μα θα 'ταν όλα αλλιώτικα

αν λίγο μ' αγαπούσες.

Μη μ' αποφεύγεις μάτια μου

μη με κοιτάς σαν ξένη

ζωή που δε μοιράζεται

είναι ζωή κλεμμένη.

Ίσως να σε κρατάει εδώ

μονάχα η συνήθεια

μα όσα κι αν μου 'πες ψέμματα

σ' αγάπησα στ' αλήθεια