στα φωτα εμαθα σκια να γινομαι...

Ψυχη  μου…

δε μπορω στις υποσχεσεις να ζω…

Να μη βρισκω την αιτια.Να ξεχνω το χθες. Να αγνοω το παρον.

Παραπονα σου κανω…με αρωμα απο αληθεια.

Παντα με ξεγελα η οψη σου,

δειχνεις τοσο ομορφη εξωτερικα μα εισαι τοσο αδεια ψυχη μου εσωτερικα .

Εσυ που λες πως με αγαπας...

Πληγη που συνεχως αιμορραγει η ασταθεια των λογων σου,

η απερισκεψια των κινησεων σου.

Μετρα ψυχη μου αντιστροφα γιατι...φευγουμε.

Μη φοβασαι,θα σε οδηγησω σε γνωριμα εδαφη.

Εκει που το σωμα παυει να ρουφα ψευτια για οξυγονο.

Θα σε κρυψω σε ασφαλη γωνια ψυχη μου,

να μη σε πετυχει η σφαιρα που σ’εχει βαλει στοχο.

Περπατα γρηγορα.Βιασου.Δεν εχουμε χρονο.

''Σκοτωνουν τα ονειρα οταν γινονται συνηθεια''

Τρεχα να χαρεις και ξεφορτωσου το βαρυ φορτιο που κουβαλας.

Αφησε τα ολα πισω σου,ποδοπατησε τα, αυτο τους αξιζει.

Τερμα η περιπλανηση στο σκοτεινο χαος ψυχη μου.

Ανοιξε τα φτερα σου και πεταξε…

μα αν θες μη προσγειωθεις πανω στα λαθη σου.

Λυπησου τα φτερα σου.Μη κομματιαστεις.

Θα μου πεις…

Τετοιο θαρρος πως το παιρνει μια ψυχη;

Θαρρος..

Θαρρος…

(...υπο εξαφανιση στις μερες μας…)

"φρονιμα κουκλα μου λεω στη ψυχη μου...

ολα θα γινουν οπως τα εχουμε  σχεδιασει

στο φως θα γινεσαι ξανα δικη μου,

και στο σκοταδι θα σε χανω μεσα στα δαση..."