ΘΑ σε (ξε)-ΠΕΡΑΣΕΙ(ω)...

εχω καιρο να μαθω νεα σου...

δεν απαντησες στο μηνυμα μου... και εχω ενα κακο προαισθημα...

απομακρυνθηκες...εξαφανιστηκες...

εκλεισες τη πορτα πισω σου...

εριξες μαυρη πετρα...με ξεπερασες...

εκλεισες το βιβλιο των αναμνησεων...

και γεμισε σκονες στο ραφι του μυαλου...

να ειναι η αμυνα σου αυτη;ποιος ξερει;

εισαι καλα;ποιος ξερει;

ενδομυχα εχω απαντηση στα γιατι που με καινε...

απλα δε θελω να πειστω πως ηττηθηκα...

ειναι που ειμαι εγωιστρια...

υπαρχει αλλη που ζωγραφιζει σκιτσα...στο πινακα του κορμιου σου...

χαριζεις αλλου τις σκεψεις σου...

εχεις χαθει σε αγνωστες αβυσσους...

εχεις παραδωθει σε αστραφτερους συμβιβασμους...

παντα κατι τετοια σε γοητευαν...

οπου κι εισαι οτι κι αν κανεις παντα θα νοιωθεις τη ζεστη σκεψη μου να σε θερμαινει...

απλα κι αν με ξεχασες...

αυτο που με νοιαζει ειναι να εισαι ευτυχισμενος...

συννεφο δυστυχιας να μη σε σκεπασει ποτε....

ασε το δικο μου ουρανο να βρεχει που και που για ολα αυτα που ηθελα μαζι σου....αθελα μου...

δε ξερω γιατι στα λεω ολα αυτα...

θα μου περασει...

θα περασει και αυτο...

ειναι που ηρθες χθες κλεφτα στα ονειρα μου και εκανες τοσο αισθητη τη παρουσια σου...

θα σε ξεπερασω...

στις φλογες θα πεταξω το ονομα σου...

το αλυτο θα λυσω αινιγμα σου...

τι κρυβεις στη καρδια σου θα διαβασω...

..... Στο κυμα θα ριχτω κι οπου με βγαλει..

Τα χναρια σου απο το σωμα μου θα σβησω...το στομα σου δε θα ξαναφιλησω....και Ηττημενη πια θα σε Νικησω!!!......

καλοΚαιριασε..

...ηρθε το ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ...

να βουτηξουμε στο μπλε της θαλασσας....

να χαραλωσουμε τα κορμια μας...

να αφησουμε στο πισω μερος του μυαλου μας σκεψεις που μας τριβελιζουνν και να αφεθουμε ελευθεροι σα γλαροι...







να αισθανθουμε τον ηλιο να μας χαμογελα,καιγοντας τα προσωπα μας...

να αφουγκραστουμε το παφλασμα των κυματων μπρος στα ποδια μας...

τα φιλια σου να εχουν αρωμα καρπουζιου...

να κολυμπησουμε,να κανουμε βουτιες...

να περπατησουμε χερι-χερι στην αμμουδια...

να δουμε μαζι το ηλιοβασιλεμα...

να μεθυσουμε απο ευτυχια...

ξανα και ξανα....

να χαρουμε τον ερωτα...

ή να βρουμε τον ερωτα...

ή και τα δυο παραπανω...

να ζησουμε εναν ερωτα επιγειο...

κανω μια ευχη...

τη γραφω σε ενα χαρτι και τη βαζω σε ενα μπουκαλι...

την αφηνω να ταξιδεψει...

καντε και εσεις το ιδιο...

αραγε που να φτασει;

ΦΙΔ(λ)ΙΑ...

"Εμενα οι φιλοι μου ειναι...μαυρα πουλια....εμενα οι φιλες μου ειναι συρματα τεντωμενα..."

σιγοτραγουδω παλιους στιχους....

ποση πικρα γεμιζουν το στομα μου...ποση αληθεια με ποτιζουν...

παντα μου αρεσε να χαζευω τα αστρα...

ν'αναλογιζομαι...μα αποψε τα κοιτω και συναμα παρομοιαζω...

οι φιλοι μου μοιαζουν με πεφταστερια του ουρανου.......

χανονται ο ενας μετα τον αλλον...

πεφτουν και εξαφανιζονται σε ανυποπτο χρονο...

τολμω να πω...δε με αγγιξε καθαρια,δυνατη φιλια,ικανη να αλυσοδεσει...

αναρωτηθηκα πολλες φορες το γιατι...

δε βρηκα απαντησεις στο λυσσαρι του μυαλου μου....

εφταιξα...εφταιξαν....τι εφταιξε....ποιος ξερει...δε προσαπτω...δε κατηγορω...πια...

επαψα να βασανιζομαι...

θυμωνα που δε με νοιαζονταν...και με καλουσαν μονο οταν με χρειαζονταν...

θυμωνα που με υποτιμουσαν....

θυμωνα οταν μαθαινα πως ειπαν λογακια για εμενα χωρις εμενα εκει....

θυμωνα με την αχαριστια τους...

θυμωνα που υποκρινομουν το θυμα συνεχως....

ωσπου ξεσπασα...εξαγριωθηκα με τον ευατο μου...με εκεινους...με ολους...

στεναχωριεμαι οταν σκεφτομαι πως η αγαπη μου...

τους αγγιξε μοναχα επιδερμικα...

λυπαμαι που βασιστηκα σε λογια μεγαλα και κουφια συναισθηματα...

που στηριχτηκα σε θεμελια...που με τη πρωτη σεισμικη δονηση κατερρευσαν...

φιλια δεν ειναι....οταν σου σκουπιζει ο φιλος το δακρυ...

φιλια ειναι οταν ο φιλος σου ειναι εκει να το δει να πεφτει στο μαγουλο σου..

να ξερει τι του προκαλεσε τοσο πονο ωσπου να κυλησει...

να σου απαλυνει με μια φραση τη πληγη που μεσα σου αιμορραγει...

φιλια δεν ειναι οταν βγαινεις εξω και κανεις αστεια με τη παρεα σου...

φιλια ειναι να βγαινεις και να εισαι περηφανη και χαρουμενη που αποτελεις ενα κρικο στη αλυσιδα αυτων των ανθρωπων...

που αναγνωριζεις τη αξια τους και με καθε τροπο τους το δειχνεις...

φιλια ειναι....

τι ειναι;

δεν εχω ορισμο...πια...

σιχαθηκα τους υποκριτικους φιλους και φιλες μου...

πασχιζω αποψε να θυμηθω ποσοι ανθρωποι σταθηκαν πλαι μου και μου ειπαν οτι με αγαπανε...

ποσοι ειπαν ολα οσα ειπαν και τα τηρησαν...

ενα παραπονο....ενα δακρυ...

δεν ημουν ετσι...

πως καταντησα...

ζητιανευω τη προσοχη και την αγαπη των πλησιον μου...

κι ομως ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΗΡΘΕ...

νοιωθω πως προδωσα και προδωθηκα...

ολα για το συμφερον....

γιατι;

καποτε ειχα φιλους...

τωρα εχω αξιοπρεπεια...

καποτε ειχα ανθρωπους να ανοιχτω...

τωρα σωπαινω...

καποτε ανοιγα τη καρδια μου και τη μοιραζα σε κομματια....

τωρα επιφυλασσομαι...ανοιγω το πορτακι της μονο οταν μου χτυπουν...

καποτε ελεγα ευχαριστω οταν δε με ξεχνουσαν...

τωρα λεω...παρακαλω θυμησε μου ποιος-α...

καποτε δε κρατουσα κακια σε κακεντρεχεις...

τωρα εγινα η κακια της υποθεσης...

χιλιες φορες να ειμαι η κακια που σεβονται...

παρα η καλη που κοροιδευουν...

Πιστευα στη δυναμη της φιλιας...

μα τωρα εγινα ερμαιο μιας πλανης που με ακολουθει καιρο...

δε ξερω...αλλαξοπιστησα..

ισως γνωρισα λαθος ανθρωπους σε λαθος χρονικο διαστημα...με λανθασμενους χαρακτηρες και λανθασμενες συμπεριφορες...

....

μακαρι να βρω την απαντηση στο γριφο....

....

Υ.Γ Αυτη η αναρτηση ειναι για ολους εκεινους...που δε τηρησαν ποτε τους ορκους που ειχαν δωσει...που απετυχαν στις πραξεις και επετυχαν στα αληθινα ψεμματα...