ατιτλο

τα δυο σου ματια φυλακες...

με αιχμαλωτιζουν καθε φορα που με κοιτας...

η αγκαλια σου πυρωμενο κελι...

που σα με κλεινεις με καις...με πονας...

σα μου χαμογελας...

ο παραδεισος μου γεμιζει χρωματα...

καθε φορα που λυπασαι...

με σπας σε χιλια κομματια...

μ'αρεσει να κοιτω την απεραντη θαλασσα των ματιων σου...

να χανομαι εκει μεσα...να ταξιδευω στην ιριδα τους...

oι αισθησεις μου οταν ειμαι μαζι σου...

μοιαζουν με κυκλωνες...

που με κυριευουν...

με αφοπλιζουν...

με υποτασσουν...

να παραδοθω στην ολεθρια καταστροφη...

ελα...κοντα μου...τι φοβασαι;

μη καταστραφουμε και οι δυο;

ΩΘΗΣΑΤΕ

δεν υπαρχει μεγαλυτερος πονος,απο αυτον στη ψυχη...

να αισθανεσαι τα συντριμμια της κομματιασμενης σου καρδιας...

τα μελη του σωματος σου να μην υπακουουν σε ακουσιες κινησεις...

η ανασα σου να γινεται ολο και πιο δυσκολη...

το μετωπο σου να σταζει..ιδρωτα απογνωσης...

απο τα ματια σου...να τρεχουν ποταμια...

το μυαλο να μηδενιζει καθε εκκινηση σκεψεων...

εχω συμβιβαστει πια με την ιδεα του να εισαι μονος...

να ονειρευεσαι μονος...

να ξυπνας μονος...

να περπατας στα ερημα μονοπατια μονος...

να συναντας αδιαπεραστους τοιχους οπου κι αν πας...

βαρεθηκα πια..

να περιφερομαι σα σκια μεσα σε σκοτεινους λαβυρινθους...

βαρεθηκα...

μια χαραμαδα φως ζητω...μια τοση δα αχτινα φωτος...

καποιον να ξεκλειδωσει τη πορτα..

και να εισελθει...

να με παρει απο το χερι..να φυγουμε διχως χαρτες..διχως πυξιδα..

ΦΥΓΕ ΕΣΥ(2008)...ΕΛΑ ΕΣΥ(2009)

Αλλος ενας χρονος κοντευει να φυγει και να μας προσπερασει...Ενας ακομα κυκλος θα κλεισει..ενας κυκλος που περιεχει γεγονοτα ευχαριστα,δυσαρεστα,σημαντικα,ασημαντα,σοβαρα,αστεια...


Καθομαι αποψε διπλα στο τζακι,με τα φωτα σβηστα.εχω αναψει μερικα κερια,το φως τους τρεμοπαιζει και δινει γλυκες αποχρωσεις στο χωρο..τα εκατονταδες λαμπακια του χριστουγεννιατικου δεντρου..
ολος αυτος ο συνδυασμος χρωματων,με ζαλιζει..
στο ενα χερι κραταω τη κουπα με το καφε (κρυωσε,κιολας;) και στο αλλο ενα τετραδιο μ'ενα στυλο..σκεφτομαι και πρεπει να σημειωσω τι δωρο πρεπει να παρω στο καθενα ξεχωριστα..μ'αρεσει να κανω δωρα στους ανθρωπους που αγαπω..μ'αρεσει να δινω ευχαριστηση στους αλλους ,να καθρεφτιζεται στα προσωπα τους η αγωνια...η ικανοποιηση.Δε θελω ανταλλαγμα.Το ευχαριστω μου φτανει,γεμιζει η ψυχη μου ευχαριστω και δε θελει υλη για ανταλλαγμα.Ευχαριστει κι αυτη σιωπηλα.Ολες τις γιορτες παντα με επιανε μελαγχολια...Δε μπορω να αποδωσω καπου το γιατι.Ισως γιατι...ισως να ζητουσα αλλα πραγματα απο αυτα που πραγματικα μου συνεβησαν...τι να γινει ειναι απροβλεπτος ο τροχος της ζωης..γυριζει..ολο γυριζει και δε ξερεις ποτε που θα σταματησει..
Το ραδιοφωνο παιζει σιγανα...Το μυαλο ταξιδευει στους ηχους της μελωδιας..κανω τον απολογισμο μου..θα προσπαθησω να μη βαζω χρονοδιαγραμματα στο εξης.



αποψε..εψαχνα απεγνωσμενα να βρω το συνθετη του τραγουδιου που ακους...δεν ηταν δα και δυσκολο...

''Αχ η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη

Αχ το φεγγάρι που έσβησε τ' ασημένιο φεγγάρι

η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη

η ζωή που χάθηκε στη σκόνη

Η μέρα μου έρημη

κίτρινη μέρα

χαρές που βουλιάξατε

πνιγμένες χαρές μου

Ζωή μου που καίγεσαι στον κίτρινο αέρα

η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη

η ζωή που χάθηκε στη σκόνη''

στιχοι - ερμηνευτης:

Λαυρεντης Μαχαιριτσας