Θα σου φυγω στο'χα πει...

Αναψα ενα τελευταιο τσιγαρο.Για καληνυχτα.Φυσηξα το καπνο και αφησα μεσα εκει να ξεχυθουν ολες οι αναμνησεις. Ολες οι στιγμες εκεινες.Ολα τα φευγαλεα εκεινα φιλια. Ολους εκεινους τους ποθους που ξυπνησαν και κοιμηθηκαν νωρις.Ολα εκεινα τα βλεμματα.Ολα εκεινα τα απογευματα τ'αδεια που σε πιστεψα.Ολα εκεινα τα βραδυα που σε παρομοιαζα με τη ζωη μου.Ολα εκεινα τα τρια τελευταια χρονια που μου χαρισες και τοσο απροσμενα μου εκλεψες,καταφερα και τα χωρεσα μεσα σ'ενα συννεφο καπνου.

Και ξαφνου ο καπνος διαλυθηκε,η ανασα βρηκε το ρυθμο της,οι σκεψεις επανηλθαν στη θεση τους. Και ξαφνου οι αναμνησεις επεσαν στο κενο.Σακατευτηκαν.Εμεινα παλι να σιγοτραγουδω παλιους στιχους καποιας μοναξιας. Προσωρινα. Μεχρι να βρω καποιον που θα τους τραγουδαμε παρεα. Μεχρι να βρω αυτον που δε θα φοβαται να ζησει,ν'ονειρευτει..πλαι μου.Και πιστεψε με δε θα σου μοιαζει. Μα το Θεο!Δε θα σου μοιαζει ουτε στο μικρο σου δακτυλακι.

Μακαρι να μπορουσες να κοιταξεις μεσα μου αυτη ακριβως τη στιγμη. Θα εβλεπες δυναμη. Θα εβλεπες θαρρος. Θα τρομαζες. Θα εβλεπες μια αλλη απο αυτη που γνωρισες. Μια ξενη. Μια αλλη. Θα εβλεπες καποια που θα ησουν ετοιμος οποιαδηποτε στιγμη να χαστουκισεις. Σε βαρεθηκα ρε φιλε. Καταφερες να με μετατρεψεις σε μια πανινη κουκλα που απλα παιζει θεατρο. Σε μια τρελη που περιφερεται και πληγωνει απο πεισμα. Σε μια ανεραστη γυναικουλα που ψοφαει για αναγνωριση. Αλλαξα. Και τωρα ηρθε η σειρα σου να τη κοπανησεις. Καταλαβες; Κοπανα τη! Κουραστηκα να σε καθοδηγω. Βρες αγορι μου αυτο που ψαχνεις. Αυτο που σου αξιζει. Γιατι σιγουρα δεν ειμαι εγω αυτο. Εισαι τοσο λιγος μπροστα μου. Τοσο μικρος. Μικρος στη καρδια και στο μυαλο. Οι μικροι ανθρωποι δεν επιτρεπεται να μπλεκουν σε μεγαλες ιστοριες. Οι μικροι ανθρωποι παιρνουν με το καιρο το μαθημα τους. Οι ευθυνοφοβοι απλα τιμωρουνται. Με το ιδιο νομισμα. Με τον ιδιο επωδυνο τροπο. Την αδιαφορια.

Θα εξαφανιστω απο τη ζωη σου, για να μαθεις οτι ολα ειναι δανεικα. Για να μαθεις οτι η στιγμη μιας αποφασης δε διαρκει πολυ. Για να μαθεις πως ειναι οταν αγαπας με το μυαλο και οχι με τη καρδια.

Γιατι τοτε τα χανεις ολα. Θα με χασεις. Το ξερεις. Και λυπαμαι που δε θα ειμαι εκει να σε δω να πεφτεις.Λυπαμαι.

"Ρίχνω στη νύχτα μια σπρωξιά
παίρνω φωτιά και ξημερώνει
στη τελευταία ρουφηξιά
κάνω όρκο να τελειώσει πια
ότι τελειώνει."