I've built a wall not to block anyone out, but to see who cares enough to climb over it...

-Εσυ οριζεις τη ζωη σου...βρες κατι που να σε γεμιζει απολυτα... και οχι κατι που σε γεμιζει αλλα εξατμιζεται...

Δυσκολη και δυσευρετη φραση το βρες κατι να σε γεμιζει,οταν ολα οσα συναντω γυρω μου μοιαζουν τοσο αδεια.Αφορμη η προτροπη σου..τα λογια σου.Συμπερασμα;Η ματαιη αναζητηση στο πουθενα.Εχεις αναλογιστει γιατι σταματησα να κυνηγω την ευτυχια;Δες γιατι.Γιατι ποτε μου δε τη φθανω,τρεχει με ιλλιγιωδη ταχυτητα και εγω κουραζομαι τοσο ευκολα οταν τρεχω ξοπισω της,ετσι μενω στασιμη σε ενα υποτιθεμενο σημειο τερματισμου και περιμενω να  με νικησει...να με προσπερασει σηκωνοντας σκονη πισω της...

Καπου εκει στο τελος ξεχνιεμαι,ακου,δεν με νοιαζει που χανω..μα..αναρωτιεμαι τι πηγε στραβα,τι ειναι αυτο που λειπει,τι ειναι αυτο που αγνοω και δε μπορω να ανακαλυψω,τι δε συνδεθηκε παλι σωστα για τη παροχη ευτυχισμενων πληροφοριων..στο σωμα,στη ψυχη,
στο κορμι...

Προχωρω παντα μπροστα,με μηδαμινες αντοχες,γιατι συναγωνιζομαι την ευτυχια,οχι μικροπραγματα,που συνεπαγεται επιθυμιες αορατες που αχνοφαινονται μοναχα αν ξεπερασεις τις δυσκολιες και τα εμποδια...κοιτα με,μοιαζω με πολεμαχο,

βρισκομαι σε ανιση μαχη και σε αιωνια παρακμη ευατου..σου αρεσω;

Αρχιζω να διανυω αποστασεις,αργα βηματα,να ανακτησω αναπνοες,μηπως βρεθω τυχαια στο δρομο της,με δει ξαφνικα στη ασφαλτο,πατησει αιφνιδια φρενο και βρεθω στις ροδες της σωα και αβλαβης και για ανταλλαγμα ευγνωμοσυνης,απο ενοχη ασυνειδητου λαθους,με προσεξει,με νοιαστει,με κανει φιλη της,γινω τελος,με αυτο το τροπο συνοδηγος στο αμαξι της υπερμετρης χαρας και αισιοδοξιας..Μα που ειναι επιτελους;γιατι αργει τοσο;

Υ.Γ Καλως σας βρηκα...ξανα..