Ολο από καπου λεω να αρχισω...
Και η αρχη γίνεται τέλος πριν καν ακουσω το κροτο της εκκινησης.
Ολο από καπου τρεχω να σωθω...απο εμενα,από τους γυρω μου...
Και όταν συναντησω εμποδια,αναξιοπιστια και ερημια,λυγιζω,πεφτω και σπαω,απολαμβανω τη ξεκουραση του εδαφους και ευθυγραμιζω το κορμι στο χωμα...μενω να κοιτω τον ουρανο,τα συννεφα που ζωγραφιζουν τοπια,προσωπα,φιγουρες..
-που να τρεχω λεω τωρα,καλα ειμαι και εδώ.
Ολο κατι λεω να αλλαξω...
Τη καθημερινοτητα μου,τις προτεραιοτητες μου,την εμφάνιση μου,τις αποψεις μου,τις προτιμησεις μου,το πρόγραμμα μου...
Και όταν εν τελει καταφερνω ν’αλλαξω το κατι από τα πολλα...
Απογοητευομαι και τότε είναι που κολλαω το μικροβιο του ανικανοποιητου και αρρωσταινω...βαρια αρρωστη για ωρες,μερες,μηνες,δε ερχεται η ιαση ποτε...αργοπεθαινω αργα και βασανιστικα...κωματωδη κατάσταση σου λεω..
Κι όταν ξυπναω μια μερα,σ’ένα ησυχο πρωινο καλεσμα του ξυπνητηριου και χαρουμενη πια νομιζοντας πως αγγιξα τη θορυβωδη τελειοτητα μιας πραγματικοτητας(υγιης πια,το τονιζω)ερχεται στο καπακι η καταθλιψη...η θλιψη που καταφερα ν’αλλαξω κατι από τα πολλα (βλεπε παραπανω) και τελικα δε με αλλαξαν εσωτερικα..μοναχα εξωτερικα,επιφανειακα...εγινα ξαφνικα πιο ηρεμη,πιο υπομονετικη,πιο συγκαταβατικη,πιο ανεμελη,πιο χαμογελαστη...αρχισα να αρεσω στους άλλους...ακομα κι αν μέσα μου βραζω,εξατμιζομαι,παγωνω και φτου και από την αρχη...
Κανω υπομονη,ακόμα κι αν δε μου αρεσουν τα δεδομενα μου,ο τρόπος που διασκεδαζουν οι αλλοι,τα χαζοαστεια που μοιραζονται,ο τρόπος που ντυνονται για να βγουν,τα ταπεινωτικα σχολια που ανταλλαζουν μεταξύ ξενων και τις δηθεν ματιες που διασταυρωνουν.Aηδιαζω με τις ψευτικες ανθρωπινες σχέσεις και θες μια αληθεια;μόνο ανθρωπινες δεν είναι!δε μου ταιριαζουν..δεν με κάνουν πιο..εμενα..πιο ανθρωπινη,με κάνουν αλλη,διαφορετικη,ειμαι διαφορετικη και αυτο δε το αλλαζω για τιποτα και για κανενα...
Εγώ θα φταίω πάντα εγώ...
Έξω απ τα μέτρα του καιρού μου...
Εχθρός του ίδιου του εαυτού μου...
ΕΤΣΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ...
Δε φταίω εγώ.
13 διεξοδοι:
σ΄αγγίζω μα σε "χάνω"... κάτι μένει, κάτι σε κρατάει εδώ... χωρίς αρχή, χωρίς τέλος.
μια νεράιδα, κάποτε με είχε επισκεφτεί,μου ζήτησε να προσέχω, να είμαι εγώ, τότε ήμουν γεμάτος θυμό, οργή, μίσος, ήμουν όμως εγώ... ακόμα κ αν ήμουν ανικανοποιήτος με ότι έβλεπα, άλλαξα, μα δε με πρόσεξα ποτέ, δεν έμεινα "εγώ" όπως μου ζήτησε, κ τώρα αναρωτιέμαι μαζί σου ξανά, ήμουν αλήθεια εγώ;
καλησπέρα
υ.γ.: "δεν αξίζει να εγκλωβίσεις ένα τοπίο σε μια φωτογραφία, γτ το επόμενο λεπτό θα αλλάξει", εσύ, αλλάζεις;
κοριτσακι μου γλυκο...
επιτρεπεται να πεσεις αλλα επιβαλλεται να σηκωθεις...
το φωναζα στον εαυτο μου απο τα πατωματα...
το φωναζω ακομα καθε που πεφτω...
ξερω πως νιωθεις την αναγκη να μεινεις εκει...
πως δεν εχει τιποτα να παλεψεις γι αυτο...
πως εκει εξω δεν σε ικανοποιουν τα πραγματα...
πως...πως...
τοσα πολλα...
αλλα...
αξιζει να σηκωθεις για σενα...
δεν εχει κανενα νοημα να αρεσεις σε κανεναν...
σε σενα να αρεσεις...για σενα να ετοιμαζεσαι...για σενα να προχωρας...για σενα να αντεχεις...
μην προσπαθεις να αλλαξεις κατι...
προσπαθεις πολυ και δεν γινεται...
δεξου τα πραγματα ως εχουν και θα δεις πως σιγα σιγα θα γινονται μικρες αλλαγες προς το καλυτερο...
πρωτα ομως χρειαζεται να δεχτεις τα πραγματα οπως ειναι...
και αληθεια σου λεω...
αξιζει να σηκωθεις...
σε φιλω με πολυ πολυ αγαπη!!!
μια αγκαλια για σενα σου αφηνω!!!
Χρειάζεται δύναμη να σηκωθείς από τα εμπόδια που σε ρίχνουν...
Την έχουμε όλοι μας αυτή τη δύναμη...
Αρκεί να τη βρούμε....
Πρέπει να περάσεις από αυτή τη φάση,αναγκαστικά!
και αν συναντάς τα ίδια προβλήματα με άλλα πρόσωπα και ελαφρώς διαφορετικές καταστάσεις δε χρειάζεται να πιστεύεις στο κάρμα για να καταλάβεις ότι κάποιο μάθημα κρύβεται από πίσω
προσωπικά δεν πιστεύω στο κάρμα, πιστεύω όμως στη σελήνη στον αιγόκερω και στον άρη στο σκορπιό που κατηγορώ κάθε φορά που αυτοκαταστρέφομαι!!!το κάνει πιο εύκολο να δεχτώ τις αδυναμίες μου
μην προσπαθείς να είσαι τέλεια, μα να είσαι αληθινή!όποιος σε αγαπάει για κάτι που δεν είναι "εσύ" απλώς δεν αξίζει
hang in there
:)
Είσαι εσύ...και αυτό είναι ό,τι πιο όμορφο...
να αγαπάς τον εαυτό σου...αν δεν το κάνεις εσύ,δεν θα το κάνει κανένας για σένα...
τα προβλήματα πάντα έρχονται...και πάντα θα προκύπτουν..
το θέμα είναι να μαστε δυνατοί και να χουμε τη πίστη πως ''θα περάσει κι αυτό''..
κάποια από τα λόγια σου μου θυμίζουν εμένα...
η πιο γλυκιά ευχή μου;
να είσαι πάντα εσύ...
γιατί είναι πολύ όμορφο αυτό το εσύ όσο και 'διαφορετικό' κι αν είναι!
φιλιά!
Τόσο σωστό και (δυστυχώς) αληθινό.
Ίσως η αίσθηση του ανικανοποίητου πηγάζει από την εμμόνη μας με τις λεπτομέρειες,ή τη προσδοκία ότι όλα μπορούν να γίνουν τέλεια(συνήθως αυτό το αφήνουμε στη τύχη,γιατί δεν το καταφέρνουμε ποτέ).
Μήπως απλά φτάνει να προσπαθήσουμε να δούμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων?
Αν δεν συμβαίνει η αλλαγή να μας ξυπνήσει είναι τρομερά δύσκολο...
Είσαι εσύ,μόνο κ μόνο που ξέρεις τι κάνεις,τι σου λείπει,τα λάθη σου,τα "θέλω" σου,είσαι εσύ.
Είναι μια αρχή.Έξω υπάρχουν εκατοντάδες άνθρωποι με τις ίδιες σκέψεις.
Όλοι περιμένουν κάποιον να τους παρακινήσει να βγάλουν τη μάσκα.
Γιατί δεν ψάχνεις?
Είναι μια αρχή,ίσως μετά οι αλλάγες που θες βρεθούν σε άλλο επίπεδο.
Υ.Γ : κανείς δεν φταίει. όλα είναι αποτελέσματα πράξεων άλλων στην αρχή,δικών μας επιλογών στη συνέχεια
προφήτη
το να εισαι εσυ ειναι μια αρχη,ενα βημα πριν το μπαμ της εκκινησης...
σημασια εχει να σαι ιδιος σε ολη τη διαδρομη και να μη παρεκτραπεις απο τη πορεια σου απο "δελεαστικα εμποδια".
υ.γ ολα αλλαζουν και ολα ιδια μενουν.,δυστυχως.
καλο βραδυ
νεραιδα μου,
ποσο κουραγιο μου δινεις,εσυ γλυκια μου γιατι ξερω και νιωθω τι περασες και τι περνας...
σε ευχαριστω απο τα βαθη της καρδιας μου,ξερω μονο εμενα θα εχω και η ζωη ποτε δε θα τα φερνει οπως τα θελω αλλα πρεπει να μαθω να στεκομαι στα ποδια μου,με οτι εχω και μπορω.
σε φιλω πολυ πολυ.
Ελευθερία
καλωσηρθες γλυκια μου.
Ολοι αυτη τη δυναμη ψαχνουμε,δυσευρετη εχει γινει ομως,αστα να πανε...:)
καλησπερα.
Yuna
...αχ,γελασα καλο μου,λες ε;αχ αυτη η πλανητικη οψη φταιει για ολα!το ξερα γω!ατιμη κοινωνια...;)
σευχαριστω που περασες..
φιλι!
αυρουλα μου,
ξερω πως κανεις δεν αξιζει οσο ο ευατος μας αλλα μερικες φορες τη θελει την αυστηρη αυτοκριτικη του!του χρειαζεται για να μαθει.
σε ευχαριστω πολυ.
φιλια!
Lost For Words*
καλως ηρθες καλη μου στο λαβυρινθο μου.
ξερεις καμια φορα αναρωτιεμαι ποσες αρχες χωραει η ψυχη;εχω τερματισει παμπολλες φορες,αλλα ενα εμαθα πως καθε δοκιμασια με κανει δυνατη,ακομη και αν επεσα να τρεχω με μεγαλυτερη ταχυτητα για το απαραλαχτο τερμα.ενας αγωνας αξιζει ακομα κι αν βγει μηδεν;σωστα;
καλο βραδυ να εχεις
Ακριβώς,όλα έτσι είναι.Άλλωστε,με κάθε νίκη,αλλαγή ή και απώλεια,ανακαλύπτεις άλλη μια πτυχή του εαυτού σου :)
Δημοσίευση σχολίου