Σσσ...Τωρα θα μ'ακουσεις....

-Κλεισε τα ματια...

-Οχι,φοβαμαι εισαι επικινδυνος...

και ομως τωρα...

 "Εχω ματια κλεισμενα...

και δε με βρισκει κανεις πια εμενα..."

Κρατω τα παντα φυλαγμενα,γιατι δε θελω να τα δειξω πουθενα...

το περιεχομενο αποδεικνυεται τοσο αδειο...

"Δε θα με μαθεις ποτε..δυστυχως..."

Φυγη...

μιλας για αυτη τη  λεξη,μα δε ξερεις τι θα πει...

δες τη τωρα που καταφερε να σε φιμωσει...

νιωσε τη να σου διακοπτει τη ροη των σκεψεων και να σε παγωνει...

Δεν ειμαι εδω για σενα,λειπω,εφυγα και δε θα ξαναγυρισω...με πιστευεις τωρα;

Δε ξερω τι με εφερε εδω,δε ξερω γιατι θελω να απομακρυνθω τωρα...

Αν με ρωτησεις ποτε γιατι,δε θα ξερω να σου πω το λογο...

Απλα θελω να φυγω,να εξαφανιστω...να χαθω...να μη μπορει να με βρει κανεις εκει που θα ειμαι...

ηρθε η σειρα μου για απομονωση δε νομιζεις;

ηρθε η σειρα μου να πεταξω με καινουργια φτερα...

στο απεραντο γαλαζιο...στον ηλιο του μεσημεριου...
στον ηχο μιας μελωδιας που με μαγευει...

ακολουθω την αγνωστη φωνη της συνειδησεως μου...

εκεινη τη φωνη που με καλει εδω και καιρο να παω κοντα της και παντα την αγνοω επιδεικτικα....

Δε ηθελα να σε δω...ικανοποιησα απλα τον εγωκεντρισμο μου,ειμαι φιλαρεσκη,παντα ημουν,

αλλα ειμαι και ειλικρινης,μου αρεσει να βλεπω το θαυμασμο στα ματια σου,το χαμογελο που με δυσκολια φευγει απο τα χειλη οταν με κοιτας...

με κολακευει ο λογος σου,μα οχι,μη με κοιτας,ξεχασε με...

πρεπει να αποχωρησω,μη πλησιαζεις αλλο,κρατα αποσταση...
δεν επρεπε να με μαθεις,δεν επρεπε να με δεις...

Δε μου αρεσει να μου δινουν καρδιες και να μη ξερω πως να τη μεταχειριστω,

ειναι απο ευθραστο υλικο και φοβαμαι μη  μου σπασουν...

Δε ειμαι εγω για σενα...μη με κοιτας σου λεω,σβησε με,σκισε με σα χαρτι και πεταξε με και εμενα στη θαλασσα να πνιγω...

γεννηθηκα για τα μικρα,τα ανυπαρκτα,τα ευκολα,τα ανιαρα...

μη με μπλεκεις σε αδιεξοδες καταστασεις...

δε μπορω ετσι,δε εχω μαθει στα ψεμματα,στο κρυφτο...
θελω να βγω απ'τη κρυψωνα μου...και να σε αφησω.

Συγνωμη...το εννοω και το ξερεις.

Σ'ευχαριστω..για ολα.

Εκεινη την φωτια που αντικρυσα στο βλεμμα σου ομως,
σβησε τη γρηγορα σε παρακαλω...

δε θα με ξαναδεις...και θα'ναι πια πιο ευκολο...

ασε μοναχα το καπνο της να σου θυμιζει,πως ημουν απλα μια περαστικη απ'το δρομο που χαραξες τυχαια...

Μα μη σταθεις στο μερος εκεινο,μη κοιταξεις ποτε πισω...

Δε ησουν ποτε για μενα εδω...

Μπορει το σωμα,η μορφη μα οχι η ψυχη...

η ψυχη σου ανηκε αλλου..καπου περα μακρια...και εκει ειναι η θεση της...

Δε εχω κουραγιο να μαθω κανεναν,δε με απασχολει,εχω να μαθω πρωτα τον ευατο μου και υστερα τους αλλους...
ειμαι πολυ απασχολημενη με το εγω μου τελευταια και ετσι θα παραμεινω...

μια συμβουλη μοναχα...

μη παιζεις με τις λεξεις και μην υποκρινεσαι κατι που δεν εισαι...

Το παιχνιδι ειναι για μικρα παιδια,μεγαλωσε επιτελους.

Και μη εισβαλεις σαν απροσκλητος επισκεπτης συνεχως στο παρελθον σου...

ζησε το παρον σου με ολα τα λαθη του και απλα ζησε...ακους;

Να προσεχεις τον ευατο σου.

"Lockheart"