I've built a wall not to block anyone out, but to see who cares enough to climb over it...

-Εσυ οριζεις τη ζωη σου...βρες κατι που να σε γεμιζει απολυτα... και οχι κατι που σε γεμιζει αλλα εξατμιζεται...

Δυσκολη και δυσευρετη φραση το βρες κατι να σε γεμιζει,οταν ολα οσα συναντω γυρω μου μοιαζουν τοσο αδεια.Αφορμη η προτροπη σου..τα λογια σου.Συμπερασμα;Η ματαιη αναζητηση στο πουθενα.Εχεις αναλογιστει γιατι σταματησα να κυνηγω την ευτυχια;Δες γιατι.Γιατι ποτε μου δε τη φθανω,τρεχει με ιλλιγιωδη ταχυτητα και εγω κουραζομαι τοσο ευκολα οταν τρεχω ξοπισω της,ετσι μενω στασιμη σε ενα υποτιθεμενο σημειο τερματισμου και περιμενω να  με νικησει...να με προσπερασει σηκωνοντας σκονη πισω της...

Καπου εκει στο τελος ξεχνιεμαι,ακου,δεν με νοιαζει που χανω..μα..αναρωτιεμαι τι πηγε στραβα,τι ειναι αυτο που λειπει,τι ειναι αυτο που αγνοω και δε μπορω να ανακαλυψω,τι δε συνδεθηκε παλι σωστα για τη παροχη ευτυχισμενων πληροφοριων..στο σωμα,στη ψυχη,
στο κορμι...

Προχωρω παντα μπροστα,με μηδαμινες αντοχες,γιατι συναγωνιζομαι την ευτυχια,οχι μικροπραγματα,που συνεπαγεται επιθυμιες αορατες που αχνοφαινονται μοναχα αν ξεπερασεις τις δυσκολιες και τα εμποδια...κοιτα με,μοιαζω με πολεμαχο,

βρισκομαι σε ανιση μαχη και σε αιωνια παρακμη ευατου..σου αρεσω;

Αρχιζω να διανυω αποστασεις,αργα βηματα,να ανακτησω αναπνοες,μηπως βρεθω τυχαια στο δρομο της,με δει ξαφνικα στη ασφαλτο,πατησει αιφνιδια φρενο και βρεθω στις ροδες της σωα και αβλαβης και για ανταλλαγμα ευγνωμοσυνης,απο ενοχη ασυνειδητου λαθους,με προσεξει,με νοιαστει,με κανει φιλη της,γινω τελος,με αυτο το τροπο συνοδηγος στο αμαξι της υπερμετρης χαρας και αισιοδοξιας..Μα που ειναι επιτελους;γιατι αργει τοσο;

Υ.Γ Καλως σας βρηκα...ξανα..

...(α)διεξοδος...

Οι λεξεις για αλλη μια φορα γκριζες,γραμμενες με τετοιο τροπο,

που σε κατευθυνουν ενιοτε στην εξοδο καποιου λαβυρινθου,

ή σε στριμωχνουν βιαια σε δυσβατα δρομακια,σε αποτομες ανηφορες,

σε  νεους και ατελειωτους λαβυρινθους...

Η φωτεινη επιγραφη της εξοδου κινδυνου,

αναβοσβηνει στις αποχρωσεις του ονοματος μου...

με καλει να το ακολουθησω ευλαβικα,διχως αντιρρησεις...

Ξαφνικα επαψε να  μου αρεσει ο τοπος που καποτε λατρεψα,νιωθω πως με εξουθενωνει,

ειναι τοσο μοναχικα εδω μεσα,τοσο κρυα,τοσο κλειστοφοβικα...

Δε θα μεινω,λυπαμαι μα εχασα το σκοπο μου,

δε λεω ξεφυγα μα..δεν ελευθερωθηκα...

παλεψα μα δε νικησα οσα με πληγωσαν και με πληγωνουν...

Ο πονος ειναι αδυναμια για τους δυνατους,

τερματισα αλλα οπως παντα τελευταια,

στον αγωνα για την εξουσια των μελων της καρδιας μου...

Ολα μοιαζουν τοσο οικεια και τοσο ξενα τωρα εδω...

Δρομοι σκοτεινοι,λασπωμενοι,

γυρω μου παντου κομματια,συντριμμια,μιας διαμμελισμενης ψυχης...

Χρειαζομαι αερα,οξυγονο..δε μπορω ν'αναπνευσω...

χρειαζομαι χρονο ν'ανασυγκροτηθω... 

χρειαζομαι στερεο εδαφος για να συνεχισω...

για να πατησω γερα στα ποδια μου...

Αυτο αληθεια χρειαζομαι;

Ισως καποτε βρω τη δυναμη σε εμενα να επιστεψω...

Για το τωρα αφηνω τις αλλοπαρμενες διαδρομες στο πουθενα...

ηρθε η ωρα να αντικρυσουν οι κογχες των ματιων μου εκεινη την ανατολη που ποθουν...

Σιχαθηκα τα ηλιοβασιλεματα σε θολους οριζοντες...

Να δω..το μπλε ή το γκρι του ουρανου...δε με νοιαζει και πολυ.

Εμαθα το ηθικο μου διδαγμα..

Η ζωη εχει παντα δυο οψεις...

ποτε ασπρη,ποτε μαυρη...

ποτε ωραια,ποτε ασχημη...

το παν ειναι να βρεις τη χρυση τομη αναμεσα στα δυο...

Υ.Γ θα μου λειψετε πολυ ολοι σας...

Θα σας επισκεφτομαι ομως συχνα να σας διαβαζω...

και μη ξεχνατε..η ζωη ειναι μικρη δυστυχως...

Οι μεγαλες προσδοκιες δε χωρουν σε αυτη τη τωρινη μικροσκοπικη ζωουλα μας...

ελπιζω ομως σε καποια αλλη δευτερη ζωη να χωρεσουν καπου...

Ζηστε οσο πιο ποιοτικα και ομορφα μπορειτε...

Να χαμογελατε...κανει τους αλλους να ανησυχουν...

κάθε ταξίδι είναι γυρισμός...

"Φεύγεις που πας και που πιστεύεις,

τι κυνηγάς ποια γη σε θέλει,
ποιον εαυτό γυρεύεις..."
...

Απο ποιο σημειο ξεκιναμε;

απο αυτο ή απο εκεινο;ξεχασα,εχασα,το προσανατολισμο,εχασα εμενα...

εκεινο το φως που κρυφοκοιταζει πισω απο τις γριλιες,το βλεπεις;

με εφερε σε λαθος μερος,γαμωτο,

δεν ανηκω εδω,ακους;

δεν επρεπε να βρισκομαι εδω,ακους;

εχω αναγκη το μυστικο περασμα σου...ακους;

εχω αναγκη αυτη τη τρελα στη ζωη μου...ακους;

φερε μου πισω εκεινο το φως που ζητω,

εκεινο το φως που θα με οδηγησει στο ματαιο προορισμο μου...

παρε με απο εδω,θελω να γυρισω πισω..ακους;

μισω τη λογικη...μισω τα πρεπει,τα οχι και τα μη...

θελω ν'αλλαξω μοτιβο σε τουτο το ταξιδι,

θελω να ριξω αγκυρα σε αλλιωτικες θαλασσες,

να δραπετευσω απο το ποτε που με πνιγει...
να κολυμπησω στο παντα ενος ωκεανου...

κοιτα με,εχω κολλησει εδω και δε ξερω πως να συνεχισω,

σε θαυμαζω ομως...ακους;που μπορεις και προσπερνας,που αντεχεις ακομα και μπορεις...

που υπαρχεις για να ταξιδευεις...που καταφερνεις και πετας...

κοιτα...εχασα τα φτερα μου,γυρισα παλι εδω...δες με,απετυχα τελειως...
ομως κερδισα βραβειο ηττας,
το εχω φυλαξει καπου ψηλα,να μου θυμιζει τη πτωση μου...
προχωρησε εσυ ομως,δε προλαβαινεις,τρεχα...
εχεις βρει πια το δρομο σου...εχεις βρει πια εσενα...

"Όλα είναι αλλού,κι όλα για λίγο,

όταν δεν ξέρεις πως ο δρόμος σου είσαι εσύ"