#lockheart#=#unlockheart#

η οθονη του μυαλου μου γεμισε παραξενες εικονες...
αλλοκοτα συμβολα γεμισαν με μελανι το χαρτι της συνειδησεως μου...
λερωσαν τη καθαρια σκεψη μου και γεμισαν με λεκεδες τη κριση μου...
το κορμι μου μοιαζει με πληκτρολογιο...
που πατας με τα ακροδακτυλα σου και σχηματιζεις λεξεις που μοιαζουν με ανειπωτες ελξεις...
συνθετω τα γραμματα ενα-ενα μηπως και βρω τις απαντησεις που ψαχνω...
ξεφυλλιζω το ημερολογιο της ψυχης σου,οπου εκει γεμιζεις παμπολες σελιδες...
μα με μπερδευει η γραφη σου...


το κλειδωνεις παντοτε...γιατι;
μη τυχον και το δω...;!
εκει ελευθερωνεις τα αποκρυφα παθη σου...τα αδιαφορα λαθη σου...
τους δειλους συναισθηματισμους...
γιατι δε με αφηνεις να κοιταξω εστω απο την κλειδαροτρυπα;
εχω μαθει απο παιδι να ανοιγω κλειδαριες χωρις κλειδι...
και εσυ τωρα μου αντιστεκεσαι...
φτανει μοναχα μια σου λεξη...
και το θαυμα δε θα αργησει να συμβει...


μα σα να ακουω μια μελωδια να βγαινει απο τα χειλη σου...
σιγοτραγουδας στιχους που μου μαρτυρουν πολλα...
μα πριν προλαβω να αφεθω στις συλλαβες των χειλιων σου...
με πιανεις απο το χερι σφιχτα...
και μου ζητας...


"να χορεψουμε αποψε...στο ρυθμο των χτυπων της καρδιας σου..."


δε σου αρνηθηκα...
τοτε ευχηθηκα να μη τελειωνε ποτε αυτος ο χορος...
μα κι αν ηταν ο τελευταιος μας...
ας πεθαιναμε αγκαλια...
και δε θα με ενοιαζε...
γιατι επιτελους...
καταφερα να ξεκλειδωσω εστω ενα μικρο πορτακι σου...
σ'ευχαριστω...

Υ.Γ το τραγουδι αφιερωμενο σε εσενα...ψυχη μου...

Σ'εχω βρει και σε χανω...

Σ΄έχω βρει και σε χάνω...
δανεική παρουσία...
έχω τόσα να κάνω...
και δεν έχουν ουσία...
....
όπου είσαι πηγαίνω...
δίχως λόγο να πάω...
με τους φίλους σου βγαίνω...
επαφή να κρατάω...
....
Κάποιες μέρες ακούω...
στη σιωπή τη φωνή σου...
πάνε μέρες που λείπεις...
κι είμαι ακόμα μαζί σου...
....
σε ρωτάω τι έχεις...
και σου λέω καλημέρα...
σ΄αγαπάω μην τρέχεις...
είσ΄ακόμα εδώ πέρα...
....
Προσπαθώ να ξεχάσω...
όμως κάτι συμβαίνει...
ό,τι όμορφο πιάσω...
να το δεις περιμένει...
....
Σ΄ έχω βρει και σε χάνω...
Σ΄έχω βρει...
Και σε χάνω...
....
Σ΄έχω βρει και σε χάνω...
σταθερή μου αξία...
η ζωή μου σε τάξη...
κι η καρδιά σ΄αταξία...
.....
Έχεις γίνει συνήθεια...
και το μόνιμο θέμα...
σου δανείζω αλήθεια...
να πληρώνεις το ψέμα...
.....
Κάποιες νύχτες στους δρόμους...
σε τρακάρω τυχαία...
είν΄αμάξια οι μόνοι...
και οι σχέσεις τροχαία...
.....
στα παλιά μας τα στέκια...
όπως πάντα συχνάζω...
είχα πει πως θ΄αλλάξω...
κι όσο αλλάζω σου μοιάζω...
.....
Σ΄έχω βρει και σε χάνω...
Σ΄έχω βρει...
Και σε χάνω...
Σ΄έχω βρει και σε χάνω...
.....

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου

ενα ονειρο κακο...

Kλεινω τα ματια...


καθε μου κυτταρο κλονιζεται απο την απουσια σου...
καθε μου κινηση στραγγαλιζει τους αιωνιους φοβους μου...
καθε μου ελπιδα...αναρθρη κραυγη που βιαζει συνεχως τη σκεψη μου... εισαι διπλα μου...σε κοιταζω...μα δε σε φθανω...
θελω να σε αγγιξω μα η μορφη σου διαφανο πεπλο που με τυλιγει...
το νοιωθω σα θηλια στο λαιμο μου ετοιμο να με πνιξει...
καθε αφη εκμηδενιζεται...καθε επιθυμια...εξαυλωνεται...






η φυγη σου...πονος διαξιφιστικος μεσα μου...
που μεταμορφωνεται σε αδιστακτο τερας που καταπινει κομματι-κομματι τη σαρκα μου...
με σκοτωνει μερα με τη μερα...με πεθαινει...
το αντιδοτο μου εσυ...
το επτασφραγιστρο μυστικο μου για να γιατρευτω...
μα δε το ξερεις..
φταιει που δε στο ξεστομισα ποτε...







Ανοιγω τα ματια...


Ενα ονειρο..που μετατραπηκε σε εφιαλτης...
η αγωνια ζωγραφισμενη στα ματια σου που με κοιταζουν και με μαστιγωνουν με το κλεισιμο τους...
τουτο το σταυροδρομι ας μη χρειαζοταν να το διανυσουμε...
τουτη η γεφυρα της μοναξιας ας γκρεμιζοταν με μιας...
μεινε αποψε...μονο αποψε... φιλα με ξανα στα ματια...
και πες μου πως ηταν ενα ονειρο κακο...