ας ητανε να πνιγω...

μαυρο...πηχτο σκοταδι σκεπασε τον ουρανο...

τα αστερια αποφασισαν να παιξουν κρυφτο αποψε...

ξαφνου το σκοταδι του ουρανου γεμισε με φως...ενας κεραυνος εσχισε το χαρτινο φοντο του...

ακολουθησε παυση..σιωπη...

η νυχτα προβλεπεται σκοτεινη...

αστραπες και βροντες αρχιζουν να σφυροκοπουν τα μηνιγγια του μυαλου μου...

ερχεται καταιγιδα..πλησιαζει το νιωθω..

τα συννεφα δακρυζουν σταγονες ψυχης...σηκωνω το βλεμμα...

οι σταλες μουσκευουν το προσωπο μου..

θολωνουν τα ματια μου...

η βροχη δυναμωνει..αγριευει...παλευει να δειξει την ορμη της...

να με κανει να σε ξανανιωσω ξανα και ξανα...

τα ρουχα μου κολλουν επανω στη σαρκα...

οι χουφτες μου παλευουνν να φυλακισουν την δροσερη ανταρα που θεριευει..

κι ομως δε συγκρατειται...

οι σταλες ξεγλιστρουν μεσα απ'τα χερια...

οπως ακριβως κι εσυ..και να ηθελα να σε φυλακισω στις χουφτες μου..

παντα μου ξεφευγες...

αδυνατουσα να νιωσω την αφη σου...στις ζεστες μου παλαμες...

και ξαφνου σκεψεις μου πλημμυρισαν το νου...

τοτε που μειναμε κατω απτη βροχη οι δυο μας...

χωρις να ξερουμε τι να πουμε...

μας προδοσαν οι ματιες μας..

αυτα τα ματια..

τα κοιτουσα και εβλεπα μεσα τους την κρυψωνα των αστεριων..

δε τα μαρτυρησα...

ηθελα να τα κοιταζω..ωρες...νυχτες αξημερωτες...

δε μπορουσα να χορτασω το φως που εφεγγαν..

ενιωσα σα να με διαπερασε ηλεκτρικο ρευμα...

σα να με χτυπησε κεραυνος...επεσα..στη αγκαλια σου...

και μου ειπες πως θα γινω η αιτια που θα λατρευεις τη βροχη...

μειναμε αγκαλιασμενοι...

εκει...να κοιταζουμε τον ουρανο...



εκει...να τρεμουμε απο τη γλυκια παγωνια της νυχτας...

εκει...να μετραμε τις ανασες μας...

εκει...τοτε...εκανα μια ευχη...

ας ητανε να πνιγω σα μια σταγονα...

μεσα στα χειλη σου εγω...

βροχη μου...

σκεπασε αυτη τη γωνια..

τουτο το σωμα που διψα...

I stay awake and watch you breathe...

Μ'αρεσει να σε βλεπω να κοιμασαι...

Να κοιταζω την ηρεμια του προσωπου σου...

τη γαληνη των μορφασμων σου...

Μ'αρεσει οταν τα βλεφαρα σου τρεμοπαιζουν..καθως ονειρευεσαι...

αραγε τι ψυχη μου...

που ταξιδευεις...σε ποια μερη αφηνεις την αυρα σου ελευθερη....

Μ'αρεσει οταν απλωνεις το χερι να με αγκαλιασεις..να αισθανθεις πως ειμαι διπλα σου...και με σφιγγεις ασυναισθητα...

Μ'αρεσει που οταν κατι ταραξει το ονειρο σου ματια μου...

κατι ψιθυριζεις που δε βγαινει νοημα...

κατι λεξουλες σε παιχνιδιαρικο τονο...

αλλωτε παλι χαμογελας..χωρις λογο...

και μενω να χαζευω τις ομορφες γραμμες που σχηματιζονται διπλα στα χειλη σου...

να'ξερες ποσο το διασκεδαζω να σε περιεργαζομαι...

ετσι οπως εισαι κοιμησμενος...ανημπορος να αντισταθεις..να αμυνθεις...

Ξερεις,εχω συνομωτησει με το Μορφεα...να μη ξυπνησεις και με δεις...

ειναι το κοινο μας μυστικο...

Σα κοιμασαι...

μ'αρεσει να χαιδευω τα μαλλια σου...

ν'αγγιζω το μετωπο σου....

να αισθανομαι με τα ακροδακτυλα μου την αφη των χειλιων σου...

κοιμησου ψυχη μου...

κανεναν και τιποτα δε θα αφησω να σου κανει κακο..

θα σε προστατευω παντα με το αορατο πεπλο της αγαπης μου...

εισαι τοσο ομορφος...οταν κοιμασαι...

Υ.Γ Το κομματι που ακουγεται..αγαπημενο...

SAYBIA - the second you sleep

You close your eyes

And leave me naked by your side

You close the door so I can't see, the love you keep inside

The love you keep for me

It fills me up

It feels like living in a dream

It fills me up so I can't see

The love you keep inside

The love you keep for me

I stay to watch you fade away

I dream of you tonight

Tomorrow you'll be gone

It gives me time to stay, to watch you fade away

I dream of you tonight

Tomorrow you'll be gone

I wish by God you'd stay

I stay awake

I stay awake and watch you breathe

I stay awake and watch you fly, away into the night

Escaping through a dream

Stay...

Stay...

Stay...

I wish for God you'd stay...

(Π) ΕΣ (ΜΟ) Υ

Πες μου...

...τι ειναι αυτο που τοσο καλα κρυβει η ψυχη σσυ;

...γιατι δε μιλας δυνατα να σε ακουσω;

...πως τολμας να λες πως μ'αγαπας;

...που φταιξαμε;

...γιατι να ποναει τοσο;

...πως μπορεις ξεχνωντας με να ζεις;

...πως θα λυθει αυτος ο κομπος που με πνιγει;

...γιατι δεν εκανες τιποτα για να με κρατησεις;

...γιατι τοση δειλια;

...τι ειναι αυτο που μας ενωνει;

...τι ειναι αυτο που μας χωριζει;

...γιατι δεν εισαι εδω;

... γιατι εμαθες ν'αγαπας αποκλειστικα και μονο τον ευατο σου;

Πες κατι..φωναξε...

ΠΕΣ...

...πως ημουν απλα μια περιπετεια...

...πως με χρησιμοποιησες για να καλυψεις τα κενα σου...

...πως ολα οσα ειπες ηταν ψεμματα...

...πως ζουσες τη μετριοτητα...

...πως συμβιβαζοσουν...

...πως φοβοσουν το "εμας"...

...πως δε θες να με ξαναδεις...

...πως με ξεπερασες...

...ως εδω εμεις οι δυο...

ΑΛΛΑ ΠΕΣ ΚΑΤΙ...

ΗΡΘΕ Η ΣΤΙΓΜΗ Ν'ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ...

αυτη η σιωπη σου ..με ξεκουφαινει...