Tutto va e viene...

Δε σε κατηγορω που δεν εμαθες να ξεχωριζεις το ατομικο απο το ομαδικο παιχνιδι...

Ετσι επαιζες παντα.Μονος.Ετσι εδινες πασα παντα,απο μακρια.

Ετσι ησουν παντα εγωιστης και απομακρος.Δε φταις.Αυτος ησουν.Σε αποδεκτηκα.

Εσυ αραγε αποδεκτηκες ποτε εμενα;Με εμαθες ποτε;

Δε σε κατηγορω που εξαφανιστηκες.Ετσι γινεται παντα.

Ολοι καλοδεχουμενοι στη ζωη μου.Ολοι παιρνουν και απο κατι.Δεν το ψαχνω τοσο πια.

Απλα κουραστηκα με τις ανταλλαγες με ημερομηνια ληξης.

Ολοι περαστικοι,ξενοι και καποια ωραια πρωια ξυπνουν,πετουν,ξεχνουν,φευγουν,παραιτουνται.

Παιρνουν ολα τα απαιραιτητα εφοδια για την ανασυγκροτηση τους και αφου βεβαιωθουν οτι σταθηκαν στα ποδια τους αποχωρουν πανηγυρικα προς ολες τις κατευθυνσεις και δε γυριζουν ξανα.

Δε σε ξεχασα φιλε μου ειμαι εδω.Αλλο που δε το ξερεις.

Δε σε προδωσα φιλε μου.Παλι εδω θα με βρεις αν με χρειαστεις.

Αλλο που θα σε διαψευδω παντα επανω στο θυμο μου.

Δε σε διεγραψα φιλε μου.

Με στεναχωρει ομως που με διεγραψες εσυ.

Που προχωρησες τοσο γρηγορα μπροστα και εθαψες τις αναμνησεις που μας ενωναν.

Περασαμε τοσα,γιατι τα αγνοεις; 

Γιατι κανεις οσα κοροιδευαμε;Γιατι δε εισαι εδω τωρα που θελω να σου μιλησω;

Γιατι η σιωπη σου να ειναι τοσο επιπονη;

Γιατι ποτε δε καταλαβαινες απο μονος σου τιποτα και ηθελες παντα υποδειξεις;

Tο ιδιο κοινο τροπαριο:Οι γκομενοι και οι γκομενες ερχονται και παρερχονται.
Οι φιλοι μενουν.

Ποια ειναι η εννοια της λεξης φιλος;παμε παλι απο την αρχη;
Εχω αρχισει και τα χανω.

Φιλος ειναι εκεινος που δινει και δινεται;

Που γελαει με την ευτυχια σου και οχι με την καταντια σου;

Που μενει οταν ολοι οι αλλοι εχουν φυγει;

Που σε παιρνει αγκαλια να μην φοβασαι;

Που σε θυμαται και απο λιγο καθε μερα και οχι μονο οταν θελει να σου πει το πονο του;

Που σε κοιταει στα ματια και κλαιει οταν κλαις..;

Ειμαι εγω τελικα η παραξενη,η υστερικη;που δινει βαση στις πραξεις και οχι στα λογια;

Βαρεθηκα...να το ψαχνω τοσο.Ως εδω.

Η μονη μου ανταμοιβη,το φτυσιμο ανθρωπων 

που οταν επεφταν στην αναγκη σου εκει που εφτυναν-εγλυφαν.

Δεν ειναι πως μεγαλωνω,δεν ειναι πως βλεπω αλλιως τα πραγματα.

 Ειναι που η ζωη ειναι ενα εργο και οι φιλικες σχεσεις 
μονιμως υπο κατασκευη...

Γι'αυτο και εγω..ΕΓΙΝΑ ΦΙΛΗ ΤΟΥ ΕΥΑΤΟΥ ΜΟΥ...που ειναι σταθερη αξια.