"...Δεν ειναι εφικτη η αγαπη σου,τη νυχτα..."

 

Με λουζει το σκοταδι της νυχτας,εισβαλει στις ινες του κορμιου μου και νωτιζει το καμβα του σωματος με πηχτη,κολλωδης και ανεξιτηλη μπογια μοναξιας.Με ξεγελα το κενο της συντροφιας της,με κανει να αυτομαστιγωνομαι στο ακουσμα της και οι κογχες των ματιων ανοιγουν διαπλατα καλοσωριζοντας τη.

Νιωθω...νιωθω,ακους;τοσο γεματη πλαι σου,πως εχει συμπληρωθει ξαφνικα,με μαθηματικη ακριβεια το ελειμμα του στεγνου ψυχισμου μου.

Νιωθω...τοσο απροσμενα δυνατη,τοσο προβλεψιμα αναλαφρη σα πουπουλο και απαλαγμενη απο το βαρος της απαισιοδοξης σκεψης.

 

Τα παντα ταιριαζουν γαντι,ολα τα δοχεια της καρδιας συμπληρωμενα σωστα,καμια διαρροη δε στελνει σηματα κινδυνου,καμια απειλητικη ενδειξη δεν αναβοσβηνει στα συστηματα χαρας.

...Τα παντα σε ταξη,κι ομως τα παντα σε αταξια.

Τα παντα γεματα και ομως τα παντα αδεια.

Τα παντα οικεια και ομως τα παντα ξενα.

Τα παντα μαζι και ομως τα παντα χωριστα...

 

Αντιφαση.Πλανη.Παραπλανηση.Αμφιβολια.

Μοναξια.Ανασφαλεια.Παραιτηση.Κενο.

Σιδηροδρομοι απο σκεψεις,απο γραμματοσειρες του αλφαβητου και ομως εγω σχηματιζω λεξεις μοναχα απο συγκεκριμενα γραμματα.

Η τετραγωνη λογικη μου δυσκολευεται αυτη τη φορα να επιλυσει το προβλημα.

Καπου χανει το μετρημα,καπου μπερδευει τους τυπους και υστερα επαινει την αποτυχια στην επιτυχια.

Νιωθω...νιωθω,ακους;Με ακους αραγε ποτε οταν σου μιλω ή κανεις πως ακους;

 

Νιωθω..πως κατι εχει αποκολληθει,κατι εχει δραπετευσει απο το λαγουμι της ψυχης

και σκαβει,παλευει δεξια κι αριστερα στα πετρινα τοιχωματα,να βρει διεξοδο να ανασανει,να βγει απο τους υπογειους βουρκωμενους λακκους ξανα στην επιφανεια.

Τι ειναι αυτο που κανει αυτη την υπερανθρωπη προσπαθεια;

Δε ξερω,δε εχω προλαβει να το ανακαλυψω ακομα,δε εχει φωνη να μου φωναξει να το βοηθησω,να του δωσω το χερι μου να το συρω εξω στο φως,δε το ακουω,ειναι πολυ βαθια φαινεται.

Αυτο το κατι θελω να ξεριζωσω για να παψει να με τρωει σα σαρακι..μερα με τη μερα,λεπτο προς λεπτο.

Αυτο το κατι θελω να εξερευνησω για να σταματησω να δεχομαι ψυχρολουσιες στη ζεστη θαλπωρη της ζωης μου.

Να το βρω και να του βαλω φωτια,να γινει σταχτη και ποτε μα ποτε να μην αναγεννηθει απο τις σταχτες του...

Μου υποσχεσαι να το βρουμε μαζι;

Θα εισαι μαζι μου;

Θα φυγεις;

Θα μεινεις;

...