(κατα)δικος...(μου)

κοιταζω το προσωπο σου...

το περιεργαζομαι,το ερευνω διεξοδικα...

μηπως ανακαλυψω ξενα αποτυπωματα μιας αλλης...

μηπως μυρισω στο δερμα του γυναικειο αρωμα,

μηπως αντικρυσω υπολειμμα κραγιον κολλημενο στα χειλη σου.

Μα οχι,δε θα το αντεξω...

αυτο το προσωπο με αυτα τα ματια...

που με καρφωνουν με το βλεμμα τους,μου ανηκουν.ακους;

ειναι δικα μου!θελω μονο εμενα να κοιταζουν...

δεν ειναι ζηλια..ουτε κτηση.

ειναι η αληθεια.

Ψαχνω καθε ρυτιδα εκφρασης που σχηματιζουν οι μορφασμοι σου,

μηπως βρω μεσα τους σημαδια απο εμενα...

θα βρω,τιποτα δε μενει κρυφο για παντα.

 .....

Αυτο το σωμα..αυτος ο αρρυθμος παλμος της καρδιας αναμεσα στα στηθια σου,

τροφοδοτειται απο τη παρουσια μου,

ειμαι η κινητηριος δυναμη της...

της δινω οξυγονο με τα λογια μου και την απορυθμιζω με τις πραξεις μου...

μου ανηκει η καρδια σου.ακους;

ειναι δικη μου!Θελω να παλλεται μοναχα με τον ηχο της φωνης μου.

δεν ειναι εγωκεντρισμος ουτε αλαζονεια.

ειναι η αληθεια.

Και στην αληθεια οι πυλες της ψυχης ειναι παντα ανοιχτες.

...παντα...

για να ζεσταινει τη κρυα ζωη μας με τη θερμη της...

να τρεμεις μοναχα να μη συμβει το ανεποφευκτο ομορφε...

μηπως τη κανω και απορυθμιστει...