μεινε,διωξε το σκοταδι...

Παλι αποψε δε μπορω να κοιμηθω...

ξενυχταω συντροφια με ενα ποτηρι κρασι και μια φωτογραφια...

ο ουρανος καθαρος..ξαστερος...μα κανει τοσο κρυο...

το προσωπο του ουρανου κρυμμενο πισω απο τα μαυρα γυαλια του.

μια γνωριμη αισθηση με τυλιγει ξανα.

η νυχτα κανει τα μαγικα της,

φερνει τη ζεστη αυρα σου πλαι μου...να με ζεστανει.

ο ουρανος μυστηριωδης,απεραντος με απειρα πεφταστερια στην αγκαλια του,

που δε προλαβαν να εκπληρωσουν ακομα το σκοπο τους...μια ευχη..ενα ονειρο...μια επιθυμια..

"οι επιθυμιες ειναι σα τα ονειρα...οταν δε πραγματοποιουνται..παραμενουν ονειρα..."

καπου το διαβασα τελευταια και μου αρεσε.

εχει παγωσει το ειναι μου..

μα το αλκοολ εχει μουδιασει υπεροχα τα χειλη μου.

νιωθω να γαργαλα γλυκα τις αισθησεις μου...

να θερμαινει καθε μου κυτταρο και να γλειφει τις τελευταιες σταγονες που εμειναν απο τη υγρη λαβα της καρδιας μου.

Αορατη η συντροφια σου μα τοσο αναγκαια.

μεινε,αγκαλιασε με...για λιγο μονο.

Πισω απο τις διαφανες κουρτινες των βλεφαρων μου η εκτυφλωτικη μορφη σου.

Δε θελω να τελειωσει η νυχτα.

Παρακαλαω εκεινο το αστερι που με κοιτα,να με ταξιδεψει περα μακρια...

σε αγνωστα μερη...να ενωθω με το υδατινο στοιχειο,τη θαλασσα..

και να χαθω σε ναυαγια ευτυχιας...

απλετες αστραφερες ηλεκτρικες κενωσεις...

αστραπες οι στιγμες μεσα μου.

εχω ονομασει ενα αστερι με το ονομα σου.

το παρακολουθω,το κατασκοπευω αλλωτε..το εκβιαζω... 

να μου μαρτυρησει ολα σου τα μυστικα...

τι κανεις τα βραδια που λειπεις απο μενα.

Διωχνεις τη παγωνια οταν τα φωτεινα συμβολα γινονται οι προεκτασεις των χεριων σου που με χαιδευουν τρυφερα.

τωρα συννεφα κρυβουν το φεγγαρι των ματιων σου και αδυνατω να σε αντικρισω...

να σε μαθω...

ποια σε καιει με τη φλογα της,ποια προσθετει ποθους και αφαιρει ηδονες στο κορμι σου,

ποια ευχεται να γινει αστερι στον ουρανο της καρδιας σου;

μα οχι μη μου πεις...

θα ηταν ιεροσυλια.

μη μου το χαλας.

μοναχα απαντησε μου,τι γυρευεις στα σοκακια των δικων μου ονειρων;

μη μιλας,μου το χαλας.

ξερω.

μαζευεις σκοταδια για να ζωγραφισεις το φοντο των λυγμων σου.

αδιστακτος οπως παντα,

εισερχεσαι και εξερχεσαι οποτε θελησεις.

εισβαλεις μεσα απο τοιχους,πυρπολεις,κλεβεις καρδιες...

υστερα φοβασαι..φευγεις.

φοβαμαι.σε φοβαμαι.ακους;

σταματα το.

θα ξυπνησω...και υστερα;