χαθηκες μεσα μου...

Το σπιτι των επιθυμιων οπου μηνες εχτιζα...τελειωσε...
εκει μεσα σ'ενα μικρο δωματιο κλειδωσα ολα μου τα ονειρα...
ολες μου τις ελπιδες...
ολες μου τις χαρες...
ολα μου τα δακρυα για να μη τα δεις...
εκει μεσα...
σ'ενα απο τα πολλα δωματια θελησα να μας βρω...
και εκει στα γιγαντια θελω...
μας εχασα...
σε παρεσυρα και εσενα μαζι μου...
μας στοιχειωσα σε ενα αιωνιο τιποτα...


σε αφησα να ισορροπεις επανω στο σχοινι μιας παραλογης λογικης...
να πατας με βημα αργο μηπως και σωθεις...
απλωνες τα χερια...
μα η βαρυτητα των λαθων σου σε μαγνητιζε στη γη...
δε ειπα ψυχη μου οτι φταις εσυ...
φταιει που...

"η μοναξια αναμεσα μας σουλατσαρει..."


που να ηξερα πως δε ειχες ιδεα απο ακροβατικα...
απο κολπα που επιτυγχανουν σε θεαματα...
ετσι και επεσες...πολυ χαμηλα...
χαθηκες απο το οπτικο μου πεδιο...
για αλλη μια φορα εχασα τον ελεγχο μαζι σου...
για αλλη μια φορα πιστεψα πως μπορω να σε καθοδηγησω...
αλλα ματαια...




"με παλαβωνει αυτη η ακινητη ζωη..."



δεν αξιζει να προσπαθεις οταν η θεληση του αλλου γινεται ματαιοτητα...
θελησα να σε εκβιασω με ερωτηματα που αιωρουνταν και αιωρουνται ακομη...
δε μπορω αλλο να υπομενω την απειρια των επιλογων σου...

"ψαχνω στα ματια σου να δω για μια στιγμη... ομως το τιποτα μοναχα υπαρχει εκει..."

και εσυ με κοιτας συνεχως μεσ'τα ματια...μα ποτε σου δε με βλεπεις...


κουραστηκα να κοιτω τα μυστικα σου να τα σκορπα ο ανεμος μακρια...
και ενω πασχιζω να τα φυλακισω...
οι χουφτες μου να ποτιζουν κενο...

δε ξερεις να δινεις ομορφα λογια...
δε ζητησα λογια..μα πραξεις...
λυπαμαι αλλα νιωθω πως υστερεις και σε αυτο...

"και ετσι αγαπη μου...χανομαστε ξανα απο την αρχη..."

πες μου μοναχα σε παρακαλω..
.
"Σε ποιο δωματιο εχει η αγαπη ξεχαστει....;;;
να δωσω μια και να διαλυσω το ντουβαρι...;;;"




"Αναρωτιεμαι γιατι φοβασαι να ξεστομισεις αυτα τα λογια που η καρδια διψα να πει..."