BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

stop.look.and listen...



εισαι αερας που περνα...
σαρωνει τα φυλλα της ψυχης...
και τα κανει να θροιζουν με το δροσερο αγγιγμα τους.
....

εισαι τρικυμια που με ταρακουνα...
πλυμμηριζει το καραβι του μυαλου...
και αποδιοργανωνει τη πυξιδα του οριζοντα της ζωης.

Σε παρακαλω...
οτι κι αν εισαι...

λαθος ή σωστο.
αληθεια ή ψεμα.
δε με νοιαζει.

ελα κοντα μου...

γινε πνοη μου ή δωσε μου τη θηλια σου να πνιγω.
Μα μη με μεταχειριζεσαι ως αντικειμενο.
Ως τραπουλοχαρτο σε μια συνηθισμενη για σενα παρτιδα. 

"παιζεις περιεργο παιχνιδι και φοβαμαι..."
 

Ως κακογουστο αστειο...που απλα χαμογελας οταν το ακους.
πες μου μονο αυτο.
τι νιωθεις;
κι υστερα σωπα και ακου...
Σςςς...





Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

μεινε,διωξε το σκοταδι...



Παλι αποψε δε μπορω να κοιμηθω...
ξενυχταω συντροφια με ενα ποτηρι κρασι και μια φωτογραφια...
ο ουρανος καθαρος..ξαστερος...μα κανει τοσο κρυο...
το προσωπο του ουρανου κρυμμενο πισω απο τα μαυρα γυαλια του.
μια γνωριμη αισθηση με τυλιγει ξανα.
η νυχτα κανει τα μαγικα της,
φερνει τη ζεστη αυρα σου πλαι μου...να με ζεστανει.
ο ουρανος μυστηριωδης,απεραντος με απειρα πεφταστερια στην αγκαλια του,
που δε προλαβαν να εκπληρωσουν ακομα το σκοπο τους...μια ευχη..ενα ονειρο...μια επιθυμια..

"οι επιθυμιες ειναι σα τα ονειρα...οταν δε πραγματοποιουνται..παραμενουν ονειρα..."
καπου το διαβασα τελευταια και μου αρεσε.



εχει παγωσει το ειναι μου..
μα το αλκοολ εχει μουδιασει υπεροχα τα χειλη μου.
νιωθω να γαργαλα γλυκα τις αισθησεις μου...
να θερμαινει καθε μου κυτταρο και να γλειφει τις τελευταιες σταγονες που εμειναν απο τη υγρη λαβα της καρδιας μου.
Αορατη η συντροφια σου μα τοσο αναγκαια.
μεινε,αγκαλιασε με...για λιγο μονο.

Πισω απο τις διαφανες κουρτινες των βλεφαρων μου η εκτυφλωτικη μορφη σου.
Δε θελω να τελειωσει η νυχτα.
Παρακαλαω εκεινο το αστερι που με κοιτα,να με ταξιδεψει περα μακρια...
σε αγνωστα μερη...να ενωθω με το υδατινο στοιχειο,τη θαλασσα..
και να χαθω σε ναυαγια ευτυχιας...



απλετες αστραφερες ηλεκτρικες κενωσεις...
αστραπες οι στιγμες μεσα μου.
εχω ονομασει ενα αστερι με το ονομα σου.
το παρακολουθω,το κατασκοπευω αλλωτε..το εκβιαζω... 
να μου μαρτυρησει ολα σου τα μυστικα...
τι κανεις τα βραδια που λειπεις απο μενα.
Διωχνεις τη παγωνια οταν τα φωτεινα συμβολα γινονται οι προεκτασεις των χεριων σου που με χαιδευουν τρυφερα.
τωρα συννεφα κρυβουν το φεγγαρι των ματιων σου και αδυνατω να σε αντικρισω...
να σε μαθω...





ποια σε καιει με τη φλογα της,ποια προσθετει ποθους και αφαιρει ηδονες στο κορμι σου,
ποια ευχεται να γινει αστερι στον ουρανο της καρδιας σου;
μα οχι μη μου πεις...
θα ηταν ιεροσυλια.
μη μου το χαλας.
μοναχα απαντησε μου,τι γυρευεις στα σοκακια των δικων μου ονειρων;
μη μιλας,μου το χαλας.
ξερω.
μαζευεις σκοταδια για να ζωγραφισεις το φοντο των λυγμων σου.
αδιστακτος οπως παντα,
εισερχεσαι και εξερχεσαι οποτε θελησεις.
εισβαλεις μεσα απο τοιχους,πυρπολεις,κλεβεις καρδιες...
υστερα φοβασαι..φευγεις.
φοβαμαι.σε φοβαμαι.ακους;
σταματα το.
θα ξυπνησω...και υστερα;

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

θα σε βρω...μ' αν θελεις...κρυψου...