just leave me alone...

ενα ψεμα...μια αυταπατη...μια ψευδαισθηση...ενα κακο ονειρο...
ενα ωραιο περιτυλιγμα με κενο περιεχομενο...

μια φανταστικη οαση στην ερημο...

μια κινουμενη αμμος που στερει την ισορροπια μου...
την ελευθερια μου.

ενας δειλος στρατιωτης που πολεμαει για λαθος μαχη...

 τα μονα του οπλα...το ψεμα...το κρυφτο...

το αλλοθι του;

τα λογια.

λογια καλογραμμενα..με δοσεις εγωκεντρισμου...
και δηθεν αισθηματων.

οι σκιες δεν εχουν ψυχη...οι σκιες δε αγαπανε.

αρνουνται να ανοιξουν τις παλαμες τους στα ψιχουλα αγαπης.

αρνουνται να θυσιαστουν,να ρισκαρουν,να αναγεννηθουν στο φως της μερας.

.....

δε ξερεις να παιζεις σωστα..."φιλε"
παιζεις με ευθραστα αισθηματα.

δε γνωρισες το σκοπο...δεν αγγιξες καν το στοχο.

ρεκορ στην αγνοια κατειχες.

δε σου εμαθαν οτι...

υπαρχει και ο πονος στα συναισθηματα.

δε υπαρχουν αλλες ερωτησεις...αλλες απαντησεις...αλλες περιπλανησεις στο μυθικο κοσμο σου.

αυτο εισαι...αυτο ησουν...αυτο θες να εισαι...
ενας μεγαλος μυθος.

εισαι αυτο που κυνηγας...λατρευεις αυτο που σε αρρωσταινει...που σε σκοτωνει...

αυτοκαταστρεφεσαι.
λυπαμαι δε εχω αλλο θανατο να σου δωσω.

μα αν θυμηθεις..μη κλαψεις.

οι αντρες δε κλαινε.

μη ζητας ευκαιριες.
μη γυρισεις.
μη κοιταξεις.
δε με συναντησες ποτε.
δε δοθηκες ποτε.

αυτο επελεξες.

η απουσια σου να γινει αιωνια.
να με μαστιγωνει διχως οικτο.

σβησε με απο τη λιστα των δεδομενων σου και απλα αλλαξε σελιδα.

ισως στην επομενη βρεις καλυτερη συμπαικρια...

που θα'ναι λιγοτερο αφελης απο εμενα...
λιγοτερο απαιτητικη...
και περισσοτερο ρομαντικη,που θα πιστευει στα παραμυθια.

καντο!

κλεισε τα ματια και κανε delete.

αυτο δε κανεις παντα;

δε θ'αλλαξεις...

να μην αλλαξεις...

να μεινετε αχωριστοι...

εσυ και ο ευατος σου.

αναπτυξατε αρρηκτους δεσμους.

so...

keep going...

just leave me alone...!!!

Υ.Γ θα λειψω για λιγο καιρο...για να βρω εκεινο το κομματι του παζλ...
το "κομματι" της δυναμης,που θα με κανει να γραψω ξανα.

Να προσεχετε.

μηπως εχεις χαθει μεσα σε δρομους που καινε;

γραφω...σβηνω...φευγω...επιστρεφω...

Ποιος εκλεψε τις απαντησεις που ψαχνω;

το λυσσαρι κρυμμενο...φυλαγμενο στο θηκαρι των σκεψεων.

Αχ..αυτες οι σκεψεις...

αν τις αφησεις...να σε κυριευσουν...

μπορουν να σε εκτροχιασουν...

Ποιος μπορει να δει με ματια ανοιχτα μεσα στο σκοταδι;

Ποιος αντεχει να πουλησει τη ψυχη του για να ζησει μια μοναδικη στιγμη;

...επιστρεφω...γραφω...σβηνω...φευγω...

δ ε ι λ ι α...

εξι γραμματα με εκαναν υποχειριο τους.

...

Τουτη την ιστορια ποιος τολμαει να τη κρατησει ζωντανη;

Ποιος της χαριζει πνοη;

σε ποιο μονοπατι οδηγει;

ή μηπως χαθηκες κι εσυ;

οι λεξεις συνθετουν προσωρινα τα σκορπια κομματια του νου.

κομματια αταιριαστα μεταξυ τους...

που συγκρουονται συνεχως.

λογικη 
και
συναισθημα...

...φιλοι και εχθροι...

τουτο το παιχνιδι σε ποιο ημιχρονο τελειωνει;

Αυτη η σιωπη ποτε σπαει;

λυτρωση ή καταδικη;

Το βιβλιο του μυαλου ανοιχτο...

μα οι σελιδες του λευκες..κενες...

πως να γραφτουν οι στιγμες με διαφανο μελανι;

.....

Το φως απλετο σκορπιζεται γυρω μου...

μα οι κουρτινες της καρδιας κλειστες...

......

Ο αερας φερνει στο νου...

εκεινα τα παραμυθενια σκιτσα που μου χαριζε μια σου ανασα...

εκεινη τη μαγικη γραφη που σχεδιαζε το πορταιτο των ματιων σου...

Τωρα το τοπιο γκριζο...

οι τοιχοι ποτισμενοι απο ματωμενο σκοταδι...

Το κεφαλι σκυμμενο...για να μη δεις...

Οι αισθησεις ναρκωμενες.

Μου μπηγουν στις φλεβες,το υγρο δηλητηριο που με παραλυει...

αυτο της μισητης απαθειας...

της πουλημενης συνηθειας...

....

ναι,συνηθισα τη ζωντανη - νεκρη ζωη που μου ελαχε...

Τα παντα βρισκονται αιχμαλωτα σε αυτη τη πουτανα τη τυχη!

 Το χαμογελο καπου βαθια στη τσεπη ξεχασμενο..

και η ψευτοζωη που μου γαλουχισαν,ξεκινα και παλι το ταξιδι της...

τη καθοδηγω...

ποια;εγω...

.....

καθε μου βημα καρφι που με πονα...

τα ματια στο εδαφος...στεκουν ακινητα εκει...

δε θελω να τα δεις...

.....

παιζαμε τις ζωες μας κορωνα γραμματα.

θυμασαι;

εμενα.

εσενα.

εμας.

Ηρθε η ωρα να γινω πληρωμενη δολοφονος μιας αεναης σκιας...

που το πνευμα της εξαφανιζεται μονο μεσα μου...μαζι μου.

.....

Οι σελιδες στο βιβλιο του μυαλου θα γραφτουν ξανα...

με στιγμες απο την ασπρομαυρη πραγματικοτητα.

Δε καταφερα να βρω λιμανι ν'αραξω...

γωνια να κρυφτω...

Οι ελπιδες δε τρεφονται μοναχα με παραισθησεις και φαντασιωσεις...

θελουν θυσιες για να στερεωθουν πριν καταρευσουν...

Ναι,πηγα κοντρα στη θεληση μου.

αγωνας αντοχης,με αντιπαλο το εγω μου.

Πατησα τη κοκκινη γραμμη και

υστερα ηττηθηκα απο το πονο.

και ξερεις γιατι...

...

γιατι ολο μακρια μου θες να μενεις...

...

μα καθε φυγη...

λυτρωση ή καταδικη...

Διαλεγεις και παιρνεις...