Κι ομως η αληθεια σου μοιαζει με ψεμα...
ποσα λαθη μετρησα και χαθηκα εκει καπου στο μετρημα...
ποσες λεξεις τελειωσαν πριν καν αρχισουν...
Εχασα...ψεμα.
Εχασες...αληθεια.
Σ'ενα παιχνιδι ουτοπικο που ξεκινησε μια συννεφιασμενη μερα.
Ενα καπριτσιο μεθυσμενο απο οινοπνευμα υποκρισιας,
διχως καθωσπρεπισμους,γιατι απλα δε σου εμαθαν το στοιχειωδες.....τροπους.
Να φερεσαι και να υποστηριζεις το εγω σου.
Πλανευτρα η ψυχη σε μια ερημη καθημερινοτητα,
αναζητωντας διεξοδο στο θολο σου παραληρημα.
Ενα πραγμα σιχαινομαι και αυτο ειναι το ψεμα.
Κι ομως το φορεσες πανω σου,το εκανες δικο σου,το πιστεψες,μα ησουν κι αφελης συγχρονως.
Ησουν πολυ καλος για να'σαι αληθινος.
Ομολογω πως παραλιγο και θα με επειθες.
Υπαρχει η θεια δικη εν τελει.
Πιαστηκες ο ιδιος στη παγιδα σου...
Μια τυχαια νυχτα,που εισεβαλες θρασυδειλα μεσα σ'αυτη
και φυλακιστηκες ισοβιως στο κελι μιας φθηνης χειρονομιας.
Σε αναγνωρισα απο το πρωτο λεπτο,
οχι επειδη σε ηξερα,αλλα επειδη παντα διαισθανομαι το κινδυνο οταν πλησιαζει.
Ακου τα ταπεινα λογια μου,
σταματα να'χεις ως οπλο τη κοροιδια,στη μαχη με την ανασφαλεια σου...
θα χασεις στο πολεμο...
Οχι,οχι,αρνουμαι να σε δικασω,ουτε προθυμοποιουμαι να σε εξιλεωσω.
Ποια ειμαι εγω στο κατω κατω;
Καποια στιγμη η ροδα θα γυρισει
και οι παρελθοντικες πραξεις σου,
θα γινουν μαρτυρες στο δικαστηριο για την αποδειξη της αθωοτητας σου.
και οι παρελθοντικες πραξεις σου,
θα γινουν μαρτυρες στο δικαστηριο για την αποδειξη της αθωοτητας σου.
Μοναχα ενα γιατι πλαναται στον αερα και στροβιλιζει τη σκεψη ακομα,μεχρι να ξεχαστει τελειως.
"Τι κερδισες";τι;
Σου εχω ετοιμο ενα προχειρο επαθλο,
να'ρθεις να το παραλαβεις,ειναι ολοτελα δικο σου και το κερδισες με την αξια σου...Μπραβο!
Μια χρυση ψευδαισθηση κρεμασμενη σε κορδελα απο υλικο ψευτιας κι αυτη.
Να τη φορεσεις στο λαιμο,σα μεταλλιο και να τη βαλεις σ'εκεινη τη τεραστια συλλογη που εχεις.
Και στο λεω ξανα..σου φωναζω ξανα...
...Η αληθεια σου μοιαζει με ψεμα...
