ενα ονειρο κακο...

Kλεινω τα ματια...


καθε μου κυτταρο κλονιζεται απο την απουσια σου...
καθε μου κινηση στραγγαλιζει τους αιωνιους φοβους μου...
καθε μου ελπιδα...αναρθρη κραυγη που βιαζει συνεχως τη σκεψη μου... εισαι διπλα μου...σε κοιταζω...μα δε σε φθανω...
θελω να σε αγγιξω μα η μορφη σου διαφανο πεπλο που με τυλιγει...
το νοιωθω σα θηλια στο λαιμο μου ετοιμο να με πνιξει...
καθε αφη εκμηδενιζεται...καθε επιθυμια...εξαυλωνεται...






η φυγη σου...πονος διαξιφιστικος μεσα μου...
που μεταμορφωνεται σε αδιστακτο τερας που καταπινει κομματι-κομματι τη σαρκα μου...
με σκοτωνει μερα με τη μερα...με πεθαινει...
το αντιδοτο μου εσυ...
το επτασφραγιστρο μυστικο μου για να γιατρευτω...
μα δε το ξερεις..
φταιει που δε στο ξεστομισα ποτε...







Ανοιγω τα ματια...


Ενα ονειρο..που μετατραπηκε σε εφιαλτης...
η αγωνια ζωγραφισμενη στα ματια σου που με κοιταζουν και με μαστιγωνουν με το κλεισιμο τους...
τουτο το σταυροδρομι ας μη χρειαζοταν να το διανυσουμε...
τουτη η γεφυρα της μοναξιας ας γκρεμιζοταν με μιας...
μεινε αποψε...μονο αποψε... φιλα με ξανα στα ματια...
και πες μου πως ηταν ενα ονειρο κακο...

(ταξι)οδευοντας...

Ήθελα να 'μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου...
ό,τι αγγίζεις να 'χει κάτι κι από μένα...
να 'μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου...
που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα...

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου...
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου...
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου...
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου...




Ήθελα να 'μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου...
η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου...

να 'μαι η πρώτη ρουφηξιά απ' το τσιγάρο σου... κι η τελευταία η γουλιά απ' το ποτό σου...






Θα 'θελα να 'μαι αστραπή που σβήνει μες στο βλέμμα σου...
πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου...
να 'μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου... για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου...

χαθηκες μεσα μου...

Το σπιτι των επιθυμιων οπου μηνες εχτιζα...τελειωσε...
εκει μεσα σ'ενα μικρο δωματιο κλειδωσα ολα μου τα ονειρα...
ολες μου τις ελπιδες...
ολες μου τις χαρες...
ολα μου τα δακρυα για να μη τα δεις...
εκει μεσα...
σ'ενα απο τα πολλα δωματια θελησα να μας βρω...
και εκει στα γιγαντια θελω...
μας εχασα...
σε παρεσυρα και εσενα μαζι μου...
μας στοιχειωσα σε ενα αιωνιο τιποτα...


σε αφησα να ισορροπεις επανω στο σχοινι μιας παραλογης λογικης...
να πατας με βημα αργο μηπως και σωθεις...
απλωνες τα χερια...
μα η βαρυτητα των λαθων σου σε μαγνητιζε στη γη...
δε ειπα ψυχη μου οτι φταις εσυ...
φταιει που...

"η μοναξια αναμεσα μας σουλατσαρει..."


που να ηξερα πως δε ειχες ιδεα απο ακροβατικα...
απο κολπα που επιτυγχανουν σε θεαματα...
ετσι και επεσες...πολυ χαμηλα...
χαθηκες απο το οπτικο μου πεδιο...
για αλλη μια φορα εχασα τον ελεγχο μαζι σου...
για αλλη μια φορα πιστεψα πως μπορω να σε καθοδηγησω...
αλλα ματαια...




"με παλαβωνει αυτη η ακινητη ζωη..."



δεν αξιζει να προσπαθεις οταν η θεληση του αλλου γινεται ματαιοτητα...
θελησα να σε εκβιασω με ερωτηματα που αιωρουνταν και αιωρουνται ακομη...
δε μπορω αλλο να υπομενω την απειρια των επιλογων σου...

"ψαχνω στα ματια σου να δω για μια στιγμη... ομως το τιποτα μοναχα υπαρχει εκει..."

και εσυ με κοιτας συνεχως μεσ'τα ματια...μα ποτε σου δε με βλεπεις...


κουραστηκα να κοιτω τα μυστικα σου να τα σκορπα ο ανεμος μακρια...
και ενω πασχιζω να τα φυλακισω...
οι χουφτες μου να ποτιζουν κενο...

δε ξερεις να δινεις ομορφα λογια...
δε ζητησα λογια..μα πραξεις...
λυπαμαι αλλα νιωθω πως υστερεις και σε αυτο...

"και ετσι αγαπη μου...χανομαστε ξανα απο την αρχη..."

πες μου μοναχα σε παρακαλω..
.
"Σε ποιο δωματιο εχει η αγαπη ξεχαστει....;;;
να δωσω μια και να διαλυσω το ντουβαρι...;;;"




"Αναρωτιεμαι γιατι φοβασαι να ξεστομισεις αυτα τα λογια που η καρδια διψα να πει..."