It never ends;

 

Έξω βρέχει...λιμνάζουν οι δρόμοι που κάποτε περπατήσαμε μαζί.

Έξω κάνει κρύο...κρύωσαν οι όμορφες στιγμές που κάποτε μοιραστήκαμε μαζί.

Ξέρεις μου αρκεί τελευταία, μια σου θύμηση και ξανακυλάω, σα σταγόνα απο βροχή.

Ξέρεις μου αρκεί τελευταία, μια σου ανάμνηση και βουλιάζω σα καράβι ακυβέρνητο.

Κάποτε μου είχες πει πως, αν χρειαστώ οτιδήποτε να μη διστάσω να στο ζητήσω.

Και τώρα που χρειάζομαι εσένα, εσύ απουσιάζεις...

φωνάζω...δε με ακούς...δε φτάνει η φωνή μου ως εκεί;

Κάποτε μου είχες πει πως, αν νιώσω την ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον, να μη διστάσω να σε καλέσω.

Και τώρα που έχω ανάγκη να μου πείς δυο λόγια τρυφερά, εσύ σωπαίνεις...

φωνάζω...δε με ακούς...δε φτάνει η φωνή μου ως εκεί;