BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

you don't have to be alone to be lonely...



Γυρω μου φωτα,κοσμος πολυς,χιλιαδες χαμογελα,ευτυχια και εγω...
λεω πως ζω,μουδιασμενη,ξεχασμενη,καθισμενη καπου στο συνωστισμο,μα τοσο μονη αναμεσα στις φωνες,πνιγω τους αναστεναγμους μου...στο γυαλινο ποτηρι με το κοκκινο κρασι,κοκκινο σα το αιμα που κυλα στις φλεβες,το αιμα που μου δινει τη πνοη,μα ποτε δε μου τη παιρνει για να λυτρωθω...
ελα και παρε την,δε τη θελω ετσι,δικαιωμα μου δεν ειναι να παταω διαγραφη στις υποτιθεμενες ομορφες στιγμες μου;
δικαιωμα μου δεν ειναι να ζηταω παυση στις εκκωφαντικες και αδειες νυχτες σαν και αυτη;
Θελω..τι θελω;η απουσια σου συμβιβασμε να παψει να με φλερταρει,δε μου αρεσει ετσι να ζω,δε μου παει πως το λενε;
θελω ν'αλλαξω τροχια,να παρω λαθος τρενο και να βγω σε αβεβαιο σταθμο,να παω και παλι στην αρχη...θυμασαι αραγε την αρχη μας;



Τα ματια υγρα παλλονται στο ρυθμο της μουσικης,αποψε μονο ενα τιποτα επιτρεπω να με αγγιξει,γιατι ποιος αλλος αντεχει να το κανει,ποιος αντεχει να κοιταξει πραγματικα μεσα μου;
ποιος αντεχει να υπερπηδησει τη βιτρινα του φαινεσθαι;
να με ρωτησει αν ειμαι καλα;
αν ειμαι ευτυχισμενη;κανεις!
αυτη η απαντηση στριφογυριζει αποψε στο νου..κανεις,ποτε και πουθενα...
αυτο σου αξιζει ευατε για να μαθεις να δινεσαι ανευ ορων...
ο κανεις.
κανεις δε με ενιωσε..δε τα καταφερε,δε προσπαθησε καν...
στα μισα της διαδρομης,τα παρατησε και γυρισε πισω,θυμηθηκε να κοιταξει το εγω του,η ιδιοτελεια νικησε ξανα,
ειναι το παν για μερικους και ασημαντη για λιγους...
Μια τρελη καρδια τι θελω στη λογικη πλανη που με περικυκλωνει;
ποναω,δε ξερω τι ειναι αυτο που μεσα μου με τρυπαει ανελεητα κατι τετοιες ωρες,μα ποναει...



Ολο κοντα μου βρισκεσαι μα συνεχως ξεμακραινεις...
ειμαι μονη...αγαπαω μονη...και κανεις δεν ειναι πλαι μου να το μοιραστω...
καποτε μου αρεσαν τα παραμυθια...
τωρα πια δε τα αντεχω...
-ποσο κραταει αραγε μια νυχτα;
-οσο ζει ενα αστερι.
-ποσο ζει ενα αστερι;
-οσο υπαρχουν ακομα ανθρωποι και κανουν ευχες.
-ποιοι κανουν ευχες;
-οι ονειροπολοι.
-ποσο κρατανε τα ονειρα;
-Μονο μια στιγμη.
υστερα ξυπνας και επανερχεσαι στη στριφνη πραγματικοτητα.

Μονο μια στιγμη.
Και στην αγαπη το ιδιο.
Και στην ζωη το ιδιο.
Ολα διαρκουν μια μοναχα στιγμη...