Someday...I'll.....

Σου ζητησα να με αφησεις λιγο πιο μακρια απ'το σπιτι μου για να βρω την ευκαιρια να σκεφτω...για να βρω την ευκαιρια ν'αναπνευσω...για να βρω λιγο χρονο να ανασυγκροτησω τις σκεψεις μου...

Ποσο το μετανιωσα εκεινη ακριβως τη στιγμη...οταν μου ειπες "θελεις κατι αλλο;" και εγω σου απαντησα "οχι". Το μετανιωσα την ιδια ακριβως στιγμη. Ναι ηθελα να σου πω...μια αγκαλια και ενα φιλι σου για να μη νιωθω μονη. Κι ομως διαλεξα τη μοναξια μου, σου υπεδειξα με τα πιο σκληρα λογια πως θα ημουν καλυτερα με το εγω μου παρα με το εμεις. Αυτος ο εγωισμος μου με επισκεπτεται τις πιο κρισιμες ωρες.

Δε φταιω ματια μου εγω, δε ξερω ποιος η τι φταιει, εγινα σκληρη, οι ανθρωποι και οι εμπειριες απο το παρελθον μας, αφηνουμε συνηδειτα η ασυνηδειτα να επηρεαζουν το παρον μας. Γιατι γαμωτο; Γιατι παντα να κυριαρχει ο ιδιος παντα φοβος; η ιδια παντα επιφυλαξη για τις ανθρωπινες σχεσεις; η ιδια παντα δυσπιστια;

Ειναι τοσο δυσκολο να αφεθεις αυτη τη φορα.

Προσπαθω ομως, ασε με να προσπαθησω αυτη τη φορα.

Αφησε με να σε βαλω στη ζωη μου. Να γινεις κομματι της. Με αργα και σταθερα βηματα. Μη με αποπαιρνεις. Μη με αποδοκιμαζεις.

Σου μιλησα για δειλια. Ποια εγω; που ζητουσα καποτε συννενοηση, τρυφεροτητα, κατανοηση, παθος, εμπιστοσυνη, ερωτα, εγνοια και τωρα που τα βρηκα τους γυρνω τοσο αβιαστα τη πλατη πιστευοντας και περιμενωντας να μου τρυπησουν ξανα απο συνηθεια τη πλατη. Περιμενωντας ξανα μια φυγη, ενα ψεμα, μια αυταπατη, αλλη μια πληγη στις τοσες ανοιχτες επανω στο σωμα της καρδιας μου. Γιαυτο και τη κλειδωσα, δε στο ειπα; Δε το καταλαβες. Γιαυτο με ρωτας ξανα και ξανα τι σημαινει για μενα το κλειδι που χαραξα πανω μου με μαυρο ανεξιτηλο μελανι. Γιαυτο. Δε θελω ξανα να πληγωθω. Δε θελω να πονεσω παλι απο αγαπη. Δε θελω να πονεσω για τιποτα πια. Να ειμαι ελευθερη και δυνατη θελω, απο μαχαιριες που απειλουν τη ψυχη μου...

Γιατι ακομα νιωθω να απειλουμαι.

Γιατι ακομα δε εχω πιστεψει.

Θα πιστεψω,υποσχομαι.

Μα μη φυγεις.

Σε χρειαζομαι...

Nobody said it was easy,no one ever said it would be this hard...

Εκει που νομιζεις πως ολα εχουν σταματησει γυρω σου,πως εχει παγωσει ο χρονος, πως εχεις μεινει απλος θεατης στο θιασο της ζωης σου...εκεινη ακριβως τη στιγμη γινεται το μεγαλο μπαμ.Η αυλαια ανοιγει και αντικρυζεις το χειροκροτημα.Το θριαμβο.Το θαυμασμο.Μια στιγμη αρκει για να τα ανατρεψει ολα.Μια μοναχα στιγμη.Εκει καπου στο πληθος συμβαινει κατι απροσμενο,κατι ευχαριστο, κατι που σε κανει να ανυπομονεις για το μετα. Για το μετα; η μηπως για το τωρα;και τωρα τι κανουμε; Υποκλινομαστε; η απλα φευγουμε;

Τα φοβαμαι τα παιχνιδια. Τα παιχνιδια που παιζονται απο δυο και μονο παιχτες. Τα παιχνιδια που κρυβουν μεσα τους στρατηγικη,σκεψη,πρωτοβουλια,θεληση.

Ειχα ξεχασει πως ειναι να παιζεις. Ειχα αφησει σκονισμενη τη σκακιερα με τα πιονια της πειραγμενα εδω και καιρο. Και ξαφνου ηρθε μια "στιγμη" που μου θυμισε πως ηταν η σειρα μου να παιξω. Πως επρεπε να κουνησω και παλι το πιονι σε αλλη θεση. Να διεκδικησω ξανα το χαμενο χρονο. 

Τους φοβαμαι τους ανθρωπους. Αυτους με το βλεμμα "μαγνητη".
Που γινεται τοσο βαρυ...οταν σε κοιτα με επιθυμια και ποθο.

Ενα βλεμμα που δε ξερεις αν μπορεις να το σηκωσεις, που δε ξερεις αν μπορεις να το αντεξεις.

Κι ομως το εχω τοσο αναγκη αυτο το βλεμμα. Να νιωσω πως ειμαι και παλι επιθυμητη. 

Να νιωσω εστω και για μια φορα λιγο ζωντανη. 

Ξερεις...φοβαμαι και εμενα.

Εμενα σε σχεση με εσενα.

Στο τωρα, στο εδω και στο μετα. 

Γιατι στο τωρα και στο εδω με φιλας με τοση ενταση που ξεχναω να αμυνθω.

Το μετα...με τρομαζει.

Οταν η θεληση αποκτα σαρκα και οστα.

Το μετα..φοβαμαι που δεν ερχεται ποτε με εγχειριδια χρησεως.

Ολα τα φοβαμαι...πια.

Don't ruin your life - Just because someone didn't make you a part of his life.

Οχι δε του λειπεις.

Οχι δε νοιαζεται.

Οχι δε σε αγαπαει.

Για την ακριβεια αγαπαει κατι..

Τον ιδιο.

Γιατι αν του ελειπες,αν νοιαζοταν,αν σε αγαπουσε θα ηταν στο εδω τωρα και οχι στο εκει.

Παρτο χαμπαρι.

Επιλογες ειναι ολα.

Επελεξε το δικο του "εκει".

Γιατι απλα δε τον αφηνεις να ζησει με τις επιλογες του;

Γιατι απλα δε τον αφηνεις ελευθερο;

Αγαπη ειναι και αυτο.

Να μπορεις να αφησεις τον αλλο να γινει ευτυχισμενος με οτι κι αν εχει επιλεξει.

Ξυπνα απο το ονειρο κοριτσακι μου,ανοιξε τα ματακια σου και δες τη πραγματικοτητα.

Δεν εισαι μονη.

Δες γυρω σου ποσοι ανθρωποι υπαρχουν,ζουν και αναπνεουν πλαι σου.

Ποσοι πραγματικα επιθυμουν το καλο σου.

Ποσοι πραγματικα νιωθουν τυχεροι που σ'εχουν.

Τη ζωη μας εμεις τη φτιαχνουμε.

Εμεις διαλεγουμε τον ανθρωπο που θα λεμε τη πρωτη καλημερα και τη τελευταια καληνυχτα.

Εμεις διαλεγουμε με ποιον ανθρωπο θα ξαπλωνουμε στο ιδιο κρεβατι,θα του επιτρεπουμε να μας αγγιζει,να μας πονα,να μας πληγωνει,να μας κανει δυστυχισμενες ή ευτυχισμενες.

Επιλεγουμε αυτο μας γεμιζει ή αυτο που μας αδειαζει.

Συνειδητα.Απλα μαθηματικα.

Διαλεξε αυτον που θεωρεις πως κανει για σενα μα μην αφησεις να σε διαλεξουν,μην αφησεις κανεναν ποτε να σε βαλει δευτερη στη ζωη του.

Το αντεχεις να εισαι δευτερη;

Γιατι να σπαταλας χρονο με καποιον που δεν ηταν ουτε μια φορα προθυμος να τον μοιραστει μαζι σου;

Δες τα πραγματα οπως ακριβως ερχονται.

Χωρις αναλυση,χωρις γιατι.

Ολα κρυβουν ενα μαθημα ζωης. Ολα.

Να ζητας και να απαιτεις το καλυτερο.

Οχι τα μετρια,οχι τα φθηνα,οχι τα ιδιοτελη.

Γιατι αξιζεις τα παντα.

Ειναι δικη σου η ζωη κοριτσι μου,τη μοιραζεσαι με οποιον γουσταρεις.

Με εκεινον που δε θα μπορει να ζησει διχως σου.

Με εκεινον που θα τρεμει απο φοβο μη σε χασει.

Γιατι εισαι μοναδικη,εισαι αυθεντικη.

Μη κατηγορεις εσενα οταν καποιος σε προδιδει.

Απλα αστον ν'ανοιξει τη πορτα και να φυγει.

Και εσυ απλα γυρνα τη πλατη σου και χαμογελα στη νεα ζωη που σε περιμενει.

Να θυμασαι ο δολοφονος γυριζει παντα στο τοπο του εγκληματος.

Μοναχα για να σε πονεσει ξανα.

Μοιαζει σα σαδισμος αλλα ετσι ειναι.

Ολοι γυριζουν.

Μονο που τοτε θα λειπεις εσυ και δε θα βρει κανενα.

Και τοτε ακριβως θα καταλαβει το τιμημα των επιλογων του.

Των οσων ειχε και εχασε.

Ο τροχος γυριζει.

Ασε για μια φορα να παιξει η μοιρα το παιχνιδι της.

Κατι ξερει παραπανω.

Πιστεψε σε σενα.

Αγαπησε εσενα.

Κανε για σενα οσα δεν εβρισκες το θαρρος να κανεις ποτε.

Πιστη χρειαζονται τα θαυματα για να αρχιζουν να συμβαινουν.

Πιστεψε λοιπον.

Και ασε τη κλαψα!

Ξερεις ποσοι ανθρωποι αδημονουν για να σε γνωρισουν;

Αμετρητοι.

Γιατι εισαι η καλυτερη.

Και αν καποιος δε το ειδε ή δε το εκτιμησε ειναι δικο του λαθος και οχι δικο σου.

Απλα την επομενη φορα οπλισου με το πιο ομορφο χαμογελο σου και θα βρεις εκεινον που θα ανταποδωσει το καλεσμα σου.

Θα σε παρει απο το χερι και θα ανακαλυψεις πως τιποτα δε σε αγγιζε ή δε σε ειχε αγγιξει μεχρι εκεινη ακριβως τη στιγμη.....