ο λαβυρινθος της ψυχης....

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Μονο στη φαντασια,παιρνουν τα ονειρα μορφη...

Δυσκολες οι ανθρωπινες σχεσεις,μου το λενε συνεχεια,
το ξερω,το εχω εμπεδωσει,μου εχουν κανει τη ζωη ακομα πιο δυσκολη,και αντε να βρω τροπο να την απλουστευσω.

Γιατι σε καθε νεα αποφαση οι αντοχες να τελματωνουν;

Γιατι παντα να λεω πραγματα αντιθετα απο οσα κανω;

Ποτε δεν ημουν σταθερη,
παντα κυνηγουσα την ιδια μου τη σκια.

Κατι παντα μου εφταιγε,ο ευατος μου,οι αλλοι,ο Θεος..
Καποιον παντα κατηγουρουσα για το τρομο που μου προκαλουσε το αγνωστο,
το μυστηριο,το χαος του ψυχισμου που κρυβεται μεσα μας.
Καποιον παντα εβρισκα για να του ακουμπαω τη δειλια μου.

Κατι παντα μου μιλουσε, με ωθουσε στα ακρα,
με εσπρωχνε στο χειλος ενος αγνωστου γκρεμου.
Ρισκαρα.Διαλεξα.Επελεξα.Σταματησα.
Ξαναρχισα...απο το τελος μιας αλλης ξενης αρχης.

Ποσες αρχες και ποσα τελεσιγραφα εχω αφησει μισα.

Ολοκληρα χρονια...αναζητωντας τα τελεια.
Ολοκληρες ζωες...ανακαλυπτωντας τα ημιτελη.
...

Κι ομως εμαθα να στεκομαι εκει στην ακρη,
να αφηνομαι σε μια ανισορροπη ισορροπια,
να βαδιζω την ωρα που επιθυμουσα να βαδισω,
να κλεινω τα ματια αφοβα οταν το επιθυμουσα,
να οριζω το τιμονι της ζωης μου απροσδοκητα καλα,
με συνοδηγο παντα μια ελπιδα και μια αυταπατη,εναλλαξ,
που εμεναν ανελπιστα πιστες στη θεση τους.
Δρομος ολο στροφες που με ενοχλουσαν και με ενοχλουν αφορητα.Μια παρεκτροπη.
Μια καινουργια περιπετεια.Μια ευθεια.Που παω;
Μια βουβη αναφορα ενος ορκου.

Ε και;Αθετησα τον ορκο μου και εστριψα,αλλαξα διαδρομη.
Νεα προσωπα, παλιες μνημες, μπερδευονται και ισορροπουν στο σκοινι του χρονου.
Νεα συναισθηματα,παλιες πληγες σχηματιζουν σφιχτους κομπους στο σωμα, προκαλωντας εμφρακτα.
Διασπαρτα τα εμποδια που δυσκολευουν τη κυκλοφορια,
τη ροη ελευθερων σκεψεων,την απελευθερωση ουσιων για το γελιο,τη χαρα.
Αληθεια, αυτος ο κομπος ποτε φθανει στο χτενι;
Οταν ονειρευεσαι πλαι στους αλλους ή οταν αυτοι οι δικοι σου "αλλοι",
σου καταστρεφουν τα ιδια σου τα ονειρα;
...

"Όλο τα ίδια λέμε, γιατί δεν μάθαμε πολλά
κι όλα μας τα ταξίδια μέσα στην ίδια γειτονιά
Όλο τα ίδια λέμε, γιατί δεν μάθαμε πολλά
Δεν θα πετάξουμε ποτέ
Δεν θα γνωρίσουμε ουρανούς
Πάμε για ύπνο και θα δεις
όσα λαχτάρισε ο νους
Δεν θα πετάξουμε ποτέ
γιατί μας κάρφωσαν στη γη
Έτσι χτυπάνε δυστυχώς
κάθε ελπίδα δυνατή
Μόνο στη φαντασία παίρνουν τα όνειρα μορφή
όπως η πεταλούδα που μια νύκτα μόνο ζει
Μόνο στη φαντασία παίρνουν τα όνειρα μορφή."

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

If only...

Ειναι φορες που δεν εχω ειλικρινα τι να γραψω,ειναι λες και δε μου φτανουν οι λεξεις,εχω στερεψει απο το πολυτιμο μελανι ψυχης... εκεινο το μελανι που μενει ανεξιτηλο μεσα μου,κατι τετοιες στιγμες.
Εμαθα να ακουω,να σε ακουω και να παραδινομαι στους εσωκλειστους διαλογους που δραπετευουν απο τα ασημαντα,απο τα σημαντικα,απο εκεινα που ηθελημενα δε θελω να σκεφτομαι,απο εκεινα που με στεναχωρουν,απο εκεινα που θελω να ερθουν και δεν ερχονται ποτε οταν τα χρειαζεσαι.
Θαρρω πως συνηθισα στις μετεωρες συζητησεις μου μαζι σου.
Συνηθισα να αιωρουμαι.
Συνηθισα να περπαταω μαζι σου,στο πουθενα.
Θαρρεις πως επαψα να ζηταω ν'αλλαξεις...
Αλλαξα εγω,ισως.
-Χρησιμοποιεις πολυ τη λογικη σου και λιγοτερο τη καρδια σου,το ξερεις;

-Ετσι ημουν παντα,τωρα το παρατηρησες;

- Τωρα θελησα μαλλον να το παρατηρησω...

- Οι αληθειες πονανε και εσυ δεν αντεχεις να τις ακους.

-Θα επρεπε να σε ειχα γνωρισει σε αλλη περιοδο της ζωης μου.

-Τι εννοεις;

-Να ειχαμε υλοποιησει τους στοχους μας,να καναμε κι αλλες σχεσεις,γενικα να ζουσαμε κι αλλα πραγματα με αλλους ανθρωπους στο πλευρο μας και να κλειναμε σε 3 χρονια απο τωρα,ενα ραντεβου,στο ιδιο μερος που συναντηθηκαμε τη πρωτη φορα,στις 4 ωρα,απεξω απο τη γνωστη καφετερια και να αρχιζαμε ξανα απο την αρχη,να εξιστορουμε για τη ζωη μας αυτα τα τελευταια χρονια που ημασταν χωριστα.Θα το τολμουσες;

-Αν χωριζαμε φιλικα και ημασταν μονοι ακομα,ναι γιατι οχι;Καρδια μου,ειναι πιο πιθανο να ειμαστε μαζι σε δεκα χρονια,παρα να ειμαστε μαζι για δεκα χρονια.

-...

-Τι επαθες τωρα;

-Εχεις ενα δικιο,απλα περιμενα αλλη απαντηση.

-Τι περιμενες;

-Επιβεβαιωση...Σιγουρια...Ασφαλεια...Ελπιδα για το μελλον,για το μελλον μας.

-Στο εχω ξαναπει,κανεις δε ξερει τι του ξημερωνει,δε μου αρεσει να λεω μεγαλες κουβεντες,γι'αυτο ζησε το τωρα,καλα δε περναμε στο τωρα;στο παρον;και οτι ειναι να γινει θα γινει...Συμφωνεις;