BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

In real life.....






Στα λιγα χρονια της ζωης μου τουτης, ετυχε  να γνωρισω πολλους ανθρωπους.
Χαρακτηρες αλλοκοτους και ιδιοσυγκρασιες παραξενες.
Τοσο ιδιοι μα και τοσο διαφορετικοι συναμα.
Ατομα πειθαρχημενα, απειθαρχα, ονειροπολα, προσγειωμενα, αδιαφορα, ενδιαφεροντα, πετυχημενα, ματαιοδοξα, εγωιστες-ατομιστες, γεναιοδωρα, κοινωνικα, μοναχικα.
Τοσες πολλες οι κατηγοριες οσες και το ελληνικο λεξικο.
Μια λεξη ομως, κρυβει πισω της τοσα πολλα χαρακτηριστικα.
Τα φαινομενα απατουν, οπως ακριβως σε εξαπατουν και οι ανθρωποι.
Μια κατηγορια δε γουσταρα ποτε.
Μια κατηγορια που μου καθεται κυριολεκτικα στο λαιμο.
Αυτη του "φυγα".
Αυτους που παραιτουνται. Αυτους που με τη πρωτη στραβη την κανουν.
Δειλιαζουν να παλεψουν για τις αξιες, τις σχεσεις, τα ιδανικα τους και στρεφονται απεγνωσμενα στη φυγη.
Εκει που πιστευουν πως θα βρουν τον επιγειο παραδεισο τους.
Χωρις υποχρεωσεις, χωρις προβληματα, χωρις καταναγκασμους, χωρις πιεσεις.
Στο κοσμο που αρμοζει στα μετρα τους.
Ανεξαρτητα αν φευγωντας, επιδιωκοντας ν'ανασανουν, αφηνουν πισω "ξεπνοες" καταστασεις.
Αυτους δε γουσταρα λοιπον.
Αυτους που σε βγαζουν απο τη δυσκολη θεση χωρις να το εχεις ζητησει και σε φερνουν σε ακομα δυσκολοτερη, αυτη της επιβιωσης, χωρις να τους νοιαζει.


Αραγε φιλε -εσυ φυγα- εμαθες ποτε σου πως ειναι το αισθημα της εγκαταλειψης;
Αραγε εμαθες ποτε σου να πολεμας;
Να αγωνιζεσαι για τα ονειρα σου και να τα κατακτας;
Οχι για τους αλλους, αλλα για σενα.
Να παλευεις με τους δαιμονες σου και να τους νικας;
Αραγε εμαθες ποτε σου να κρατας υποσχεσεις;
Να μη παρατας κατι ή καποιον για να ικανοποιησεις το συμφερον σου;
Να μενεις απο αναγκη; απο αγαπη; 
Αραγε σε αφησαν ποτε -φυγα-;
ΟΧΙ.
Γι'αυτο καταντησες ετσι.
 Περαστικα σου λοιπον.
 Η ζωη ειναι δυσκολη φιλε μου.
Δεν ειναι ολα ροδινα εχει και αναποδιες.
Εκει φαινεται η αξια σου. Στα δυσκολα.
Εκει φαινεται το ποιον σου.
 Στις αντιξοοτητες.
Η ζωη δε σε πηγαινει...την πηγαινεις.
Περαστικα σου στη βολεψη σου λοιπον.
Κι αν διαλεξες τη φυγη, φευγουν μαζι σου και ολα τα 'αν' του αν εμενες.
Περαστικα σου.
Η ζωη θελει κοτσια.
Οχι παρωπιδες.
Μαθε το.
Καλη τυχη στη ψευτο-ζωη που διαλεξες λοιπον...



Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

Someday...I'll.....




Σου ζητησα να με αφησεις λιγο πιο μακρια απ'το σπιτι μου για να βρω την ευκαιρια να σκεφτω...για να βρω την ευκαιρια ν'αναπνευσω...για να βρω λιγο χρονο να ανασυγκροτησω τις σκεψεις μου...
Ποσο το μετανιωσα εκεινη ακριβως τη στιγμη...οταν μου ειπες "θελεις κατι αλλο;" και εγω σου απαντησα "οχι". Το μετανιωσα την ιδια ακριβως στιγμη. Ναι ηθελα να σου πω...μια αγκαλια και ενα φιλι σου για να μη νιωθω μονη. Κι ομως διαλεξα τη μοναξια μου, σου υπεδειξα με τα πιο σκληρα λογια πως θα ημουν καλυτερα με το εγω μου παρα με το εμεις. Αυτος ο εγωισμος μου με επισκεπτεται τις πιο κρισιμες ωρες.
Δε φταιω ματια μου εγω, δε ξερω ποιος η τι φταιει, εγινα σκληρη, οι ανθρωποι και οι εμπειριες απο το παρελθον μας, αφηνουμε συνηδειτα η ασυνηδειτα να επηρεαζουν το παρον μας. Γιατι γαμωτο; Γιατι παντα να κυριαρχει ο ιδιος παντα φοβος; η ιδια παντα επιφυλαξη για τις ανθρωπινες σχεσεις; η ιδια παντα δυσπιστια;
Ειναι τοσο δυσκολο να αφεθεις αυτη τη φορα.
Προσπαθω ομως, ασε με να προσπαθησω αυτη τη φορα.
Αφησε με να σε βαλω στη ζωη μου. Να γινεις κομματι της. Με αργα και σταθερα βηματα. Μη με αποπαιρνεις. Μη με αποδοκιμαζεις.
Σου μιλησα για δειλια. Ποια εγω; που ζητουσα καποτε συννενοηση, τρυφεροτητα, κατανοηση, παθος, εμπιστοσυνη, ερωτα, εγνοια και τωρα που τα βρηκα τους γυρνω τοσο αβιαστα τη πλατη πιστευοντας και περιμενωντας να μου τρυπησουν ξανα απο συνηθεια τη πλατη. Περιμενωντας ξανα μια φυγη, ενα ψεμα, μια αυταπατη, αλλη μια πληγη στις τοσες ανοιχτες επανω στο σωμα της καρδιας μου. Γιαυτο και τη κλειδωσα, δε στο ειπα; Δε το καταλαβες. Γιαυτο με ρωτας ξανα και ξανα τι σημαινει για μενα το κλειδι που χαραξα πανω μου με μαυρο ανεξιτηλο μελανι. Γιαυτο. Δε θελω ξανα να πληγωθω. Δε θελω να πονεσω παλι απο αγαπη. Δε θελω να πονεσω για τιποτα πια. Να ειμαι ελευθερη και δυνατη θελω, απο μαχαιριες που απειλουν τη ψυχη μου...
Γιατι ακομα νιωθω να απειλουμαι.
Γιατι ακομα δε εχω πιστεψει.
Θα πιστεψω,υποσχομαι.
Μα μη φυγεις.
Σε χρειαζομαι...

Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

Nobody said it was easy,no one ever said it would be this hard...



Εκει που νομιζεις πως ολα εχουν σταματησει γυρω σου,πως εχει παγωσει ο χρονος, πως εχεις μεινει απλος θεατης στο θιασο της ζωης σου...εκεινη ακριβως τη στιγμη γινεται το μεγαλο μπαμ.Η αυλαια ανοιγει και αντικρυζεις το χειροκροτημα.Το θριαμβο.Το θαυμασμο.Μια στιγμη αρκει για να τα ανατρεψει ολα.Μια μοναχα στιγμη.Εκει καπου στο πληθος συμβαινει κατι απροσμενο,κατι ευχαριστο, κατι που σε κανει να ανυπομονεις για το μετα. Για το μετα; η μηπως για το τωρα;και τωρα τι κανουμε; Υποκλινομαστε; η απλα φευγουμε;









Τα φοβαμαι τα παιχνιδια. Τα παιχνιδια που παιζονται απο δυο και μονο παιχτες. Τα παιχνιδια που κρυβουν μεσα τους στρατηγικη,σκεψη,πρωτοβουλια,θεληση.
Ειχα ξεχασει πως ειναι να παιζεις. Ειχα αφησει σκονισμενη τη σκακιερα με τα πιονια της πειραγμενα εδω και καιρο. Και ξαφνου ηρθε μια "στιγμη" που μου θυμισε πως ηταν η σειρα μου να παιξω. Πως επρεπε να κουνησω και παλι το πιονι σε αλλη θεση. Να διεκδικησω ξανα το χαμενο χρονο. 











Τους φοβαμαι τους ανθρωπους. Αυτους με το βλεμμα "μαγνητη".
Που γινεται τοσο βαρυ...οταν σε κοιτα με επιθυμια και ποθο.
Ενα βλεμμα που δε ξερεις αν μπορεις να το σηκωσεις, που δε ξερεις αν μπορεις να το αντεξεις.
Κι ομως το εχω τοσο αναγκη αυτο το βλεμμα. Να νιωσω πως ειμαι και παλι επιθυμητη. 
Να νιωσω εστω και για μια φορα λιγο ζωντανη. 
Ξερεις...φοβαμαι και εμενα.
Εμενα σε σχεση με εσενα.
Στο τωρα, στο εδω και στο μετα. 
Γιατι στο τωρα και στο εδω με φιλας με τοση ενταση που ξεχναω να αμυνθω.
Το μετα...με τρομαζει.
Οταν η θεληση αποκτα σαρκα και οστα.
Το μετα..φοβαμαι που δεν ερχεται ποτε με εγχειριδια χρησεως.
Ολα τα φοβαμαι...πια.



Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Don't ruin your life - Just because someone didn't make you a part of his life.



Οχι δε του λειπεις.
Οχι δε νοιαζεται.
Οχι δε σε αγαπαει.
Για την ακριβεια αγαπαει κατι..
Τον ιδιο.
Γιατι αν του ελειπες,αν νοιαζοταν,αν σε αγαπουσε θα ηταν στο εδω τωρα και οχι στο εκει.
Παρτο χαμπαρι.
Επιλογες ειναι ολα.
Επελεξε το δικο του "εκει".
Γιατι απλα δε τον αφηνεις να ζησει με τις επιλογες του;
Γιατι απλα δε τον αφηνεις ελευθερο;
Αγαπη ειναι και αυτο.
Να μπορεις να αφησεις τον αλλο να γινει ευτυχισμενος με οτι κι αν εχει επιλεξει.
Ξυπνα απο το ονειρο κοριτσακι μου,ανοιξε τα ματακια σου και δες τη πραγματικοτητα.
Δεν εισαι μονη.
Δες γυρω σου ποσοι ανθρωποι υπαρχουν,ζουν και αναπνεουν πλαι σου.
Ποσοι πραγματικα επιθυμουν το καλο σου.
Ποσοι πραγματικα νιωθουν τυχεροι που σ'εχουν.
Τη ζωη μας εμεις τη φτιαχνουμε.
Εμεις διαλεγουμε τον ανθρωπο που θα λεμε τη πρωτη καλημερα και τη τελευταια καληνυχτα.
Εμεις διαλεγουμε με ποιον ανθρωπο θα ξαπλωνουμε στο ιδιο κρεβατι,θα του επιτρεπουμε να μας αγγιζει,να μας πονα,να μας πληγωνει,να μας κανει δυστυχισμενες ή ευτυχισμενες.
Επιλεγουμε αυτο μας γεμιζει ή αυτο που μας αδειαζει.
Συνειδητα.Απλα μαθηματικα.
Διαλεξε αυτον που θεωρεις πως κανει για σενα μα μην αφησεις να σε διαλεξουν,μην αφησεις κανεναν ποτε να σε βαλει δευτερη στη ζωη του.
Το αντεχεις να εισαι δευτερη;
Γιατι να σπαταλας χρονο με καποιον που δεν ηταν ουτε μια φορα προθυμος να τον μοιραστει μαζι σου;
Δες τα πραγματα οπως ακριβως ερχονται.
Χωρις αναλυση,χωρις γιατι.
Ολα κρυβουν ενα μαθημα ζωης. Ολα.
Να ζητας και να απαιτεις το καλυτερο.
Οχι τα μετρια,οχι τα φθηνα,οχι τα ιδιοτελη.
Γιατι αξιζεις τα παντα.
Ειναι δικη σου η ζωη κοριτσι μου,τη μοιραζεσαι με οποιον γουσταρεις.
Με εκεινον που δε θα μπορει να ζησει διχως σου.
Με εκεινον που θα τρεμει απο φοβο μη σε χασει.
Γιατι εισαι μοναδικη,εισαι αυθεντικη.
Μη κατηγορεις εσενα οταν καποιος σε προδιδει.
Απλα αστον ν'ανοιξει τη πορτα και να φυγει.
Και εσυ απλα γυρνα τη πλατη σου και χαμογελα στη νεα ζωη που σε περιμενει.
Να θυμασαι ο δολοφονος γυριζει παντα στο τοπο του εγκληματος.
Μοναχα για να σε πονεσει ξανα.
Μοιαζει σα σαδισμος αλλα ετσι ειναι.
Ολοι γυριζουν.
Μονο που τοτε θα λειπεις εσυ και δε θα βρει κανενα.
Και τοτε ακριβως θα καταλαβει το τιμημα των επιλογων του.
Των οσων ειχε και εχασε.
Ο τροχος γυριζει.
Ασε για μια φορα να παιξει η μοιρα το παιχνιδι της.
Κατι ξερει παραπανω.
Πιστεψε σε σενα.
Αγαπησε εσενα.
Κανε για σενα οσα δεν εβρισκες το θαρρος να κανεις ποτε.
Πιστη χρειαζονται τα θαυματα για να αρχιζουν να συμβαινουν.
Πιστεψε λοιπον.
Και ασε τη κλαψα!
Ξερεις ποσοι ανθρωποι αδημονουν για να σε γνωρισουν;
Αμετρητοι.
Γιατι εισαι η καλυτερη.
Και αν καποιος δε το ειδε ή δε το εκτιμησε ειναι δικο του λαθος και οχι δικο σου.
Απλα την επομενη φορα οπλισου με το πιο ομορφο χαμογελο σου και θα βρεις εκεινον που θα ανταποδωσει το καλεσμα σου.
Θα σε παρει απο το χερι και θα ανακαλυψεις πως τιποτα δε σε αγγιζε ή δε σε ειχε αγγιξει μεχρι εκεινη ακριβως τη στιγμη.....





Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

it's time for a new start...




Ας πιω...



για...εκεινα που περασαν και απλα δεν αγγιξαν.
για...αυτα που δεν απεκτησα επειδη δε τα θελησα.
για...τα χρονια που αφησαν σημαδια στη ψυχη.
για...τα λογια που ψιθυρισα και δεν ακουστηκαν.
για...τα ονειρα που διηρκησαν 5 δευτερολεπτα και τα ενιωσα μια αιωνιοτητα.
για...το σωμα εκεινο που εξερευνησα και ποτε δε κατεκτησα.
για...τα ματια που το χρωμα τους ξεθωριασε.
για...τη καρδια που αλλαξε απλως σχημα.
για...το παθος που κατεληξε σε λαθος.
για...τις αληθειες που αποδειχτηκαν ψεμματα.
για...το καθε μονοπατι που φοβηθηκα να περπατησω.
για...το χαρακτηρα που δεν ειχε ιχνος χαρακτηρα.
για...τη συμπεριφορα που δε φερθηκε σωστα.
για...την αγκαλια που μοιραστηκα μονη.
για...εκεινους που γνωρισα και που ποτε δεν εμαθα.
για...αυτους που με αγαπησαν και τρις με αρνηθηκαν πριν ξημερωσει.
για...την αλυτη λυση μιας καποιας φυγης.
για...τις στιγμες που κρατησαν μια μοναχα στιγμη.
για...την δυναμη της αδυναμιας.
για...την υπομονη που υπεμεινα.
για...τους αγώνες που εχασα,νικωντας.
για...τα ταξιδια του νου που με ταξιδευουν ακομα.
για...το ξενο κοσμο που αγνοησα γνωρι-ζωντας.
για...την  ιστορια αγαπης που εγκλωβιστηκε στα στενα της λογικης.
για...τη θλιψη που επνιξε η ληθη.
για...το δακρυ που ενωθηκε με βροχη.
για...το γελιο που ακουστηκε σα κλαμα.
για...τη καθε αρχη που τερματισε αιφνιδια.
για...τον εγωισμο που δε ζητησα πισω.
για...τα ορια που εφθασαν την υπερβαση.
για...τη ζωη που δεν εζησα,ακομα.
για...τα καλυτερα που θα'ρθουν...



υ.γ Στην υγεια σου.

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Φιλη μου...




Φιλη μου...
Περναει τοσο γρηγορα ο καιρος...οπως και τα λεπτα στο ρολοι που εχω κολλησει να κοιταζω...
Περνανε ολοι απο τη ζωη σου,τη σημαδευουν,τη γεμιζουν στιγμες και υστερα μενεις να μαζευεις ολα σου τα ονειρα,ολα σου τα ωραια πραγματα και να τα στοιβαζεις σε κουτες...
Ομως ειναι καποιες στιγμες που δε χωρανε πουθενα...απλα πουθενα.
Ειναι τοσα πολλα που αφηνεις πισω,οταν φευγεις.Ειναι χαμογελα,γελια,εκφρασεις,κλαματα,λεξεις,αγκαλιες,
ξενυχτια,συζητησεις,εξομολογησεις,αγαπη...
Φιλη μου καλη...
Θα μου λειψεις τοσο...
Θα μου λειψει...ο τροπος που γελας,ο τροπος που στριβεις τσιγαρο,ο τροπος που νευριαζεις,αυτο το "καλε ηρεμησε",αυτο το "καλε εισαι τρελη;",αυτο το "ασχημος",αυτο το "τουρουρου fail...,"ο τροπος που διασκεδαζεις ανεβαινοντας χωρις ενδοιασμους επανω στα τραπεζια,οι μακαροναδες σου,οι δακρυβρεχτες ταινιες μας σπιτι σου,οι αιωνιες συζητησεις μας για τους αντρες,τις σχεσεις και το σεξ,το κινητο σου που το περνανε ολοι για ταπακιερα,οι αποψεις σου για τη ζωη,τα πρωινα μας στη 'el sueno',το ζειμπεκικο σου,τα ξενυχτια μας στα στεκια τα γνωστα,τα τραγουδια που τραγουδαμε μαζι με νοημα η μια στην αλλη...
Ειναι τοσο πολλα...θα μπορουσα να γραφω μερες...
Φιλη μου...
Αναψε τσιγαρο και ασε τη γωγω να ουρλιαζει...
Στη πρωτη ρουφηξια θα με δεις διπλα σου...
Οπου κι αν πας,οπου κι αν εισαι εγω να ξερεις πως θα ψαχνω παντα να σε βρω...για να σε αγκαλιαζω και να σου παιρνω καθε πικρα που θα νιωθεις.
Οταν το τσιγαρο σβησει...εγω θα ειμαι εκει να σκουπισω το δακρυ που θα κυλησει...
Κι αν ποτε οι δρομοι μας χωρισουν...να ξερεις πως...
Εισαι ο πιο ξεχωριστος και αληθινος ανθρωπος που γνωρισα σε ολη τη ζωη μου.
Να με σκεφτεσαι...για να μη νιωθω μονη.
Σ'αγαπω πολυ.
Να προσεχεις τον ευατο σου και να μην αλλαξεις ποτε.
Να μεινεις το αξιαγαπητο πλασμα που θα κανει παντα τις ζωες των αλλων να ειναι γεματες και γαματες.



Y.Γ Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε
Τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους
Παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε
Ονόματα και βλέμματα και δρόμους



Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Θα σου φυγω στο'χα πει...




Αναψα ενα τελευταιο τσιγαρο.Για καληνυχτα.Φυσηξα το καπνο και αφησα μεσα εκει να ξεχυθουν ολες οι αναμνησεις. Ολες οι στιγμες εκεινες.Ολα τα φευγαλεα εκεινα φιλια. Ολους εκεινους τους ποθους που ξυπνησαν και κοιμηθηκαν νωρις.Ολα εκεινα τα βλεμματα.Ολα εκεινα τα απογευματα τ'αδεια που σε πιστεψα.Ολα εκεινα τα βραδυα που σε παρομοιαζα με τη ζωη μου.Ολα εκεινα τα τρια τελευταια χρονια που μου χαρισες και τοσο απροσμενα μου εκλεψες,καταφερα και τα χωρεσα μεσα σ'ενα συννεφο καπνου.
Και ξαφνου ο καπνος διαλυθηκε,η ανασα βρηκε το ρυθμο της,οι σκεψεις επανηλθαν στη θεση τους. Και ξαφνου οι αναμνησεις επεσαν στο κενο.Σακατευτηκαν.Εμεινα παλι να σιγοτραγουδω παλιους στιχους καποιας μοναξιας. Προσωρινα. Μεχρι να βρω καποιον που θα τους τραγουδαμε παρεα. Μεχρι να βρω αυτον που δε θα φοβαται να ζησει,ν'ονειρευτει..πλαι μου.Και πιστεψε με δε θα σου μοιαζει. Μα το Θεο!Δε θα σου μοιαζει ουτε στο μικρο σου δακτυλακι.




Μακαρι να μπορουσες να κοιταξεις μεσα μου αυτη ακριβως τη στιγμη. Θα εβλεπες δυναμη. Θα εβλεπες θαρρος. Θα τρομαζες. Θα εβλεπες μια αλλη απο αυτη που γνωρισες. Μια ξενη. Μια αλλη. Θα εβλεπες καποια που θα ησουν ετοιμος οποιαδηποτε στιγμη να χαστουκισεις. Σε βαρεθηκα ρε φιλε. Καταφερες να με μετατρεψεις σε μια πανινη κουκλα που απλα παιζει θεατρο. Σε μια τρελη που περιφερεται και πληγωνει απο πεισμα. Σε μια ανεραστη γυναικουλα που ψοφαει για αναγνωριση. Αλλαξα. Και τωρα ηρθε η σειρα σου να τη κοπανησεις. Καταλαβες; Κοπανα τη! Κουραστηκα να σε καθοδηγω. Βρες αγορι μου αυτο που ψαχνεις. Αυτο που σου αξιζει. Γιατι σιγουρα δεν ειμαι εγω αυτο. Εισαι τοσο λιγος μπροστα μου. Τοσο μικρος. Μικρος στη καρδια και στο μυαλο. Οι μικροι ανθρωποι δεν επιτρεπεται να μπλεκουν σε μεγαλες ιστοριες. Οι μικροι ανθρωποι παιρνουν με το καιρο το μαθημα τους. Οι ευθυνοφοβοι απλα τιμωρουνται. Με το ιδιο νομισμα. Με τον ιδιο επωδυνο τροπο. Την αδιαφορια.
Θα εξαφανιστω απο τη ζωη σου, για να μαθεις οτι ολα ειναι δανεικα. Για να μαθεις οτι η στιγμη μιας αποφασης δε διαρκει πολυ. Για να μαθεις πως ειναι οταν αγαπας με το μυαλο και οχι με τη καρδια.
Γιατι τοτε τα χανεις ολα. Θα με χασεις. Το ξερεις. Και λυπαμαι που δε θα ειμαι εκει να σε δω να πεφτεις.Λυπαμαι.




Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Τα λεμε...




Δυο καρδιες. 
Η μια μοναχα χτυπα και η αλλη εχει παγωσει.
Γιατι δε εχει απομεινει τιποτα πια να σου δωσει.
Ουτες ενας τοσο δα μικρος χτυπος.
Γιατι τη σκοτωσες.
Και τωρα την κλεβεις. Την πατας. Την ταρακουνας. 
Γιατι δε φευγεις;
Γιατι ζητας κι αλλο θανατο;
Δυο φωνες.
Η μια καθαρη και η αλλη σπασμενη.
Δε μου αφησες νοτα να εκφρασω ολα οσα ενιωθα.
Ολα οσα νιωθω.
Και τωρα ψιθυριζεις. Φωναζεις. Απαιτεις. 
Ξανα.
 Γιατι δε φευγεις;
 Γιατι ζητας κι αλλο πονο;
 Δυο μερες.
 Μονο.
Χωρις το ''παλια''.
Με το ''τωρα''.
Ζησε το τωρα.
Πως ακριβως να ζησω οταν ηδη με εχεις σκοτωσει μια φορα;
Δε μ'αρεσεις πια.
Δε σε γουσταρω ετσι.
Να φυγεις γαμωτο.
Να σε καταπιει η γη.
Γιατι δε φευγεις;
Γιατι σου επιτρεπω να μπαινοβγαινεις στη ζωη μου;
Γιατι σου φυλαω παντα μια γαμημενη θεση;
Γιατι;;;;;;;;
Δε φταις εσυ.
Εγω φταιω.
Που δε σε εθαψα.
Που σε αφησα να τριγυρνας σα φαντασμα μεσα στο σωμα μου.
Μεσα στις σκεψεις μου.
Μεσα στα ονειρα μου.
Δε θελω να ερθεις!
Ειμαι καλα εδω.
Να φυγεις.


Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

dimenticando...






- Αν μου το κλείσεις θα σε ξεχάσω...
Σε ξέχασα! 
Όλα όσα περάσαμε θα'ναι ένα τίποτα. Ακούς;Τίποτα!
Σαν να μην υπήρξαν.
Να μην υπήρξες!
Μη μου το κλείνεις...
Και το αγγιγμά σου και το φιλί σου όλα τίποτα!M'ακούς; Τίποτα!





Τον τελευταίο καιρό νιώθω έντονα την ανάγκη να ποτίσω με θολές αυταπάτες τα σοκάκια του μυαλού.
Ανάβω ένα τσιγάρο, ρουφώ με μανία το καπνό, τα μάτια τσούζουν φράζωντας επίτηδες τα δάκρυα που είναι έτοιμα να κυλήσουν στην άκρη των ματιών.
Έτσι θα ήθελα να ήσουν και εσύ...
Μια τελευταία ρουφηξιά απ΄το τσιγάρο μου.
Έτσι θα ήθελα να ήσουν...
Μια ακόμα μισοσβημένη γόπα στο τασάκι μου.
Να σε έπαιζα στα δακτυλά μου και ύστερα να σε έλιωνα εκεί μέσ'τις στάχτες, με όλη μου τη δύναμη!






Τον τελευταίο καιρό νιώθω έντονα την ανάγκη να αφεθώ στο γλυκό μούδιασμα που προσφέρει το αλκοόλ.
Γεμίζω το ποτήρι μου και πίνω δυο γουλιές.
Ίσα-ίσα να καούν τα σωθικά μου.
Να πνιγώ μέσ'το ποτό. 
Να μην υπάρχει τίποτα δικό σου, που να μπορεί να αναδυθεί στην επιφάνεια. 
Έτσι θα ήθελα να ήσουν και εσύ... 
Ένα ποτό τελευταίο.
Να σε άφηνα να με μεθύσεις και ύστερα με μια κίνηση του χεριού μου, να πέταγα το ποτήρι και να σε έσπαγα σε χίλια κομμάτια! 







- Όλα είχαν πόνο. Και ξέρεις ποιά.
Φθάνει!
Όχι άλλο πόνο.
Σε ξεπέρασα.
Σε ξεχνάω.
Σε ξέχασα.
Θα σε ξεχάσω... 

 

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

Me voy...

Quiero olvidar el aroma de tu cuerpo
Quiero olvidar el sabor de tus labios
Quiero tener, por una vez,
una vida feliz
Por eso, me voy...
Gracias por todo lo que me diste
Gracias por amarme
Pero no tengo ilusión
Que tú eres mi razón.
Por eso, me voy...
Dime qué es lo que tienes,
Que yo no puedo olvidarte
Mira, mírame, mi niña,
Mira que mi alma sangra





Πάλεψα να σε κρατήσω. Παλεύω ακόμα, να με απομακρύνω.
Δε θέλω να σε χάσω. Δε θέλω ούτε να σε κρατήσω...
Θα'θελα να έμενες μαζί  μου δίχως να προσπαθώ γι'αυτό.
Κουράστηκα να σε ακούω να μου δίνεις εξηγήσεις 
για το τι θές, τι σου λείπει, τι ονειρεύεσαι, τι προσδοκείς.
Εμένα; Με άφησες απέξω. Γιατί; Γιατί εμένα;
Την ηλίθια. Την ονειροπόλα. Την τρελή...για σένα.
Ξέρεις κάτι; Σώθηκα απο τη μια. 
Σώθηκα. Απο τα μαχαίρια των λόγων σου, 
που κάρφωναν απευθείας την ψυχή μου.
Και με κλείδωσα ξανά. 
Και είναι η σειρά σου να μείνεις απέξω.
Για να δείς πως είναι όταν οι άλλοι σε αφήνουν.
Για να νιώσεις έστω για μια στιγμή, έτσι όπως ένιωσα εγώ.
Ορκίστηκα στον ευατό μου ότι δε θα επιτρέψω σε κανέναν ξανά
να εισβάλλει με νέες πληγές πάνω μου.
Ορκίστηκα να μην ακουμπήσω τον εγωισμό μου 
σε κανέναν ξανά ολοκληρωτικά.
Και ξέρεις γιατί.
Έγινα σκληρή.
Οι άνθρωποι που γίνονται απάνθρωποι κατά βούληση, με έκαναν.
Ναι! Αυτοί. Και εσύ.
Φοβάμαι.
Δε μπορώ να σκεφτώ, πόσο μακριά βρίσκεσαι, δίχως να νιώσω την ανάγκη να βρεθώ έστω για ένα λεπτό εκεί μαζί σου.
Με νίκησες. Ένας αγώνας άνισος εξαρχής όταν μου λές πως δε μ'αγαπάς.
Έχασα. Πόσο ηλίθια εξακολουθώ να είμαι μη μπορώντας να το αποδεκτώ;
Σώπασε καρδιά μου. Θα βρείς ξανά κουράγιο να αγαπήσεις.
Αλλά όχι τώρα. Είναι νωρίς. Είναι αργά. 
Ξημέρωσε.
Απόψε είναι το τελευταίο βράδυ που με αγγίζεις, σπάζωντας με.
Απόψε είναι η τελευταία φορά που με ξεγελάς.
Φέυγω. Μακριά. Πολύ μακριά...απο την έλλειψη της παρουσίας σου.




P.s Never mind... I"ll find...